ไม่เคยทำดีกับแม่เลย แต่แม่ทำดีใส่ตลอด ผมมันเลวจริงๆ ผมควรทำไงดีครับ

ผมเป็นคนโลกส่วนตัวสูงครับ จำไม่ได้ว่าไม่ค่อยคุยกับแม่มานานกี่ปีแล้ว วันนึ่งแทบนับคำได้ หรือไม่พูดกันเลยด้วยซ้ำ หรือผมไม่มองหน้าแม่หลายวันก็มี ไม่อยากสบตาด้วย ผมทำงานรับจ้างพาสทามเสร็จก็เข้าห้องนอนไม่มองหน้าแม่เลย  แต่ในใจตอนนี้อึดอัดครับ(อึดอัดมาตลอด) ที่เราเป็นลูกที่ไม่ดี ไม่เคยพูดจาดีๆใส่ ไม่เคยทำดีกับเขาเลยครับ แต่เขาก็ทำดีใส่ผม อาทิ แม่ทำกับข้าวก่อนออกไปทำงาน หุงข้าวให้ผมกินทุดครั้ง บางวันก็ไม่ทำ น่าจะไม่มีเงิน พอผมตื่นมาไม่เจอกับข้าวก็หงุดหงิด ต้มมาม่ากินเอา นานๆที่ก็ซื้อขนมมาให้ที่ห้อง  ส่วนห้องผมจะรกมากๆ เพราะไม่ค่อยทำความสะอาด แค่ทำงานพาสทามเลิกดึกก็นอนแล้วเลยไม่มีเวลาทำความสะอาด วันหยุดก็ไม่ทำอีก เพราะอยากนอนยาวๆ จนแม่ต้องแอบมาปัดกวาดให้ผม ล้างพัดลมให้ผม แรกๆผมดุแกว่าไม่ต้องเข้ามาห้องของผม ไม่ต้องมายุ่ง สุดท้ายห้องรก แม่ก็แอบมาทำความสะอาดอีกโดยแค่กวาดๆปัดๆ โดยให้ของวางอยู่เหมือนเดิม แต่กผมก็ไม่ได้ว่าอะไรแล้วครับ
     ผมรู้ครับว่ามันไม่ดี ผมตกนรกไม่รู้กี่ชาติแล้วตอนนี้ถ้าผมตายไป แต่มันก็มีเหตุผลเหมือนกัน ว่าทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ ถ้าจะเล่าก็ยาวมากๆ ในใจก็สงสารแม่ตลอด ผมทำตัวไม่ดี แม่ก็ยังดีใส่ผมอีก แม่ผมอายุเยอะแล้วครับ55-60 ละ ผมก็คิดถ้าแม่จากผมไป ชีวิตนี้ผมก็ไม่มีใครอีกแล้ว คงย้อนกลับไปไม่ได้ ผมเลยคิดว่าจะเริ่มแก้ปัญหาผมกับแม่ยังไงดี จะให้นั่งคุยกันก็ไม่เคยเลยในชีวิตนี้ เคยคิดพาแมไปกินข้าวบ้าน แต่ไม่รู้จะทำตัว จะคุยกับแม่ยังไงดี จะคุยเรื่องอะไรดี ถ้าไปแล้วคงเงียบกันมากๆ เอาตรงๆ7-8ปีแล้วครับที่ผมไม่เคยเดินไปไหนมาไหนกับแม่เลย เลยเคยคิดอยากให้ตัวเองตายๆไปก้ดี เพราะบางครั้งไม่เข้าใจว่าเขารักผมบ้างไหม รักแค่ไหน บางทีก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมคิดว่าเขาไม่รักผม อยู่ๆก็นอนคิดเครียเชีวติตัวเองจนร้องไห้ออกมา เอาล่ะผมมันบาปหนักแล้วครับ
ป.ล. ผมเป็นลูกที่พ่อกับแม่ขอมาเลี้ยง ซึ่งแม่ที่ว่าคือแม่บุญธรรมผมนี่แหละ เพราะผมยังเป็นนามสกุลเดิม ส่วนพ่อบุญธรรมผมจากไปแล้ว(หลังจากเสียพ่อคนนี้ไป นิสัยร่าเริงผมเริ่มหายไป ต้องนี้มีคน เพราะผมสนิทกับพ่อมากที่สุด) และพ่อแม่จริงๆไม่เคยรู้ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนครับ
ป.ล.2 แม่มีพี่สาว3คน มีครอบครัวกกันทุกคน และแยกย้านกันไป ตั้งแต่ผมยังเด็ก จนตอนนี้ผมอายุ20
ป.ล.3 ผมไม่รู้ว่าผมเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า ที่ผมกลายเป็นแบบนี้? ผมก็ไม่ค่อยมีเพื่อนด้วยไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด
สุดท้าย ใครพอจะมีเหตการณ์ทะเลาะกับพ่อแม่กันบ้างไหม นานแค่ไหน แก้ปัญหากันยังไง สำหรับผมจะเริ่มยังไงดี เพราะผมรักแม่คนนนี้ที่สุด แต่มันเหมือนมีอะไรมากั้นขาวงงเราสองคนอยู่ครับ
คลิกเพื่อดูคลิปวิดีโอ

คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 16
ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ
ป.ล.ผมก็ไม่เคยคิดที่จะตั้งกระทู้ประเด็นนี้หรอก รู้อยู่ยังไงก็โดนแน่นอน แต่ก็รับได้ครับ อยู่จะมาชมเราก็แปลก แต่ด้วยที่ว่าผมไม่เคยมีใครให้ปรึกษาตั้งแต่เด็ก พ่อแม่ก็ไม่เคยปรึกษาท่าน ไม่ว่าจะเรื่องเรียนก็ไม่เคย พยายามด้วยตัวเองมาตลอดชีวิต เอาจริงๆผมเป็นนักเรียนดีมาโดยตัวตลอด ไขว้คว้าหาความรู้ให้ตัวเองเรียนให้เก่ง ผมเป็นที่รักของเพื่อนที่โรงเรียนจริงๆนะครับ โดยเฉพาะอาจารย์ก็รักครับ  แต่พอถึงกลับบ้านไปก็กลายเป็นอีกคนทุกที เงียบ ไม่พูดไม่จาครับ เสียใจมากที่เป็นแบบนี้ครับแต่มันยากมากจริงๆครับ อยากให้ตัวเองหลุดออกจาร่างกายร่างนี้ซะที จนจบม.6 ก็ขัดสนเงิน เลยดรอปมาทำงานก่อนเพื่อเก็บเงิน(ปีกว่า) ตัวเองก็มุ่งเน้นเรื่องตัวเองก่อนก็จริงอย่างทุกท่านว่าครับ จริงที่สุดเลยครับ
   ผมก็คิดมาตลอดว่าถ้าผมมีเงินเยอะ มีงานดีดี ผมอยากพาแม่มาอยู่กับผม2คน อยากให้แม่หมดภาระเลี้ยงครอบครัวและผมด้วยแหละ ท่านเป็นคนที่รักลูกสาวของท่านมาก คอยช่วยเหลือตลอดทั้งๆทีตัวเองลำบากกว่า ผมจึงเกลียดพี่สาวคนนี้ไปด้วยแหละ(พี่สาาาวคนไม่เคยทำงาน แถมแม่ผมยังต้องเลี้ยงหลานให้) ก็ดุแม่ด้วยแหละเรื่องพี่สาว  นั้นแหละครับ ผมก็คิดแบบนั้นมาตลอด ว่าอยากอยู่กับแม่ แบบเลี้ยงแม่เอง โดยแม่ไม่ต้องทำอะไรแล้วครับ
เศร้า
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่