ณ. วันนี้กระทู้ที่ผมตั้ง ไม่ได้คาดหวังว่าจะมีการ Comment เยอะขนาดนี้
คำตอบที่ต้องการผมได้รับแล้ว และมีแนวทางที่จะดำเนินชีวิตต่อไปเรียบร้อยแล้ว

อันที่จริงนิสัยผมก็ไม่ได้ดีเท่าไร ผู้ชายคนหนึ่งควรประคับประคองครอบครัวและทำให้ดีที่สุด แต่ผมทำไม่ได้
และที่แย่กว่านั้นคือเอามา Post ในทำนองตำหนิเมียตัวเอง จนถูกวิจารณ์ไปต่างๆ นาๆ

ในเมื่อมันมาถึงขั้นนี้แล้วรบกวนเพื่อน Pantip ทั้งหลายหยุดการ Comment ภรรยาผมเถอะครับ
ความต้องการในวันนี้ของผมคือ
ให้เป็นตัวอย่างของชีวิตที่จะมีการตัดสินใจสร้างครอบครัว หรือที่มีครอบครัวแล้วก็ตาม
ถ้าท่านอ่านกระทู้นี้ และทำให้ท่านหรือไครก็ตามได้หยุดคิด และตัดสินใจดำเนินชีวิตใหม่ได้ถูกต้อง
ซึ่งมันจะทำให้ครอบครัวของท่านในอนาคตมีความสุข สมบูรณ์
ไม่เกิดความผิดพลาดสร้างความทุกข์ให้กับบุคคลที่ 3 ไม่ว่าจะเป็นลูก หรือคนรอบข้าง

ตรงนี้ผมถือว่าเป็นบุญกุศล
หากบุญกุศลอันนี้จะส่งผลดี ขอให้ส่งผลดีกับภรรยาของผม ไม่ว่าอนาคตต่อไปนี้ เราจะได้อยู่ร่วมกันเป็นผัวเมีย กันอีกหรือไม่
ขอให้เธอมีความสุข ทั้งกาย และใจ คาดหวังกับชีวิตที่ดีงามอย่างไร ก็ขอให้ได้สมตามความคาดหวังด้วยเถิด

ขอบคุณครับ

************************************************************
ผมต้องการถามคำถามตอนท้าย 3 ข้อในกรณีที่ความอดทนถึงที่สุด
เบื้องต้นขอเท้าความก่อนนะครับ
ผมอายุ 35
เมียอายุ 35 เท่ากัน
ลูกอายุ 9 ขวบเป็นหญิง
แต่งงานมาได้ 10 ปี
ข้อดีของเมีย
1. เป็นแม่บ้านที่ทำงานบ้านได้ ความไฝ่ฝันคือเป็นแม่บ้านและไม่ต้องออกไปทำงานข้างนอกบ้าน
แต่ก่อนเคยทำงานแต่บริษัทจ้างออกจากภาวะเศรษฐกิจ แต่เขาไม่ยอมหางานใหม่ อ้างว่าไม่พร้อม
2. ไม่นอกใจผมแน่นอน เพราะเธอเกลียดคนที่ลักลอบเป็นชู้กับ ผัว หรือ เมีย ชาวบ้าน

ข้อเสีย
1. ชอบชื้อของเข้าบ้านแต่จัดไม่เป็นระเบียบ เช่นกระเป๋าเขาจะมีเยอะมาก เยอะไม่เป็นไรแต่จัดให้ดีผมไม่ว่า แต่นี่กองไว้ที่มุมห้องสุมเป็นภูเขาเลย
2. เสื้อผ้าเยอะมาก เยอะไม่เป็นไรแต่เวลาใส่ใส่ไม่ได้ เพราะมันคับเวลาซื้อคิดว่าตัวเองผอม แต่ความจริงตัวเองอ้วน และอ้วนขึ้นเรื่อยๆ เลยใส่ไม่ได้ และเสื้อผ้าเต็มตู้ เสื้อผ้าผมต้องออกมาแขวนด้านนอก คิดดูว่าตู้เสื้อผ้าไม้อัด ด้านข้างพองออกมาเลย ไม้แขวนยัดกันจนไม่มีที่จะแขวน
3. เริ่มอ้วน ไม่สวยเหมือนแต่ก่อน
4. ชอบนอนเป็นชีวิตจิตใจ บอกว่าอย่านอนเยอะโดนแว้ดด ว่าฉันไม่ได้ทำให้ไครเดือนร้อน ยุ่งไรด้วย
ข้อ 1-4 ยอมรับได้ เพราะชินไปแล้ว
แต่ที่สุดๆ คือ
5. ครอบครัวเราปกติมาตลอด คุยกันได้ ตกลงกันได้ อยู่มาวันหนึ่งเธอไม่ชอบคนในครอบครัว มาบอกผมตลอดว่าคนนั้นไม่ดีอย่างนั้น อย่างนี้ ผมก็พยายามให้ทำใจ อยู่ด้วยกัน อย่าไปเกลียดกัน เวลาเราไม่ชอบเขา เราเสียเองเป็นฝ่ายไม่สบายใจ แต่ก็ไม่ฟัง พยายามพูดให้คนในครอบครับเกลียดคนที่เธอเกลียด สุดท้ายเล่นด่ากราดไปหมดว่าครอบครัวเราไม่ดี อยากเปลี่ยนนามสกุล พูดไปหมดและอยากอย่า จะเอาลูกไปอยู่ด้วย อะไรที่ซื้อมาด้วยกันต้องแบ่งครึ่ง ให้ผู้ใหญ่มาเป็นพยานด้วยว่าจะไม่อยู่ด้วยกันแล้ว ทุกคนตกใจมาก ไม่คิดว่าเมียผมจะเป็นอย่างนี้ แม่ผมนี่ออกมาเถียงถึงขั้นกล่าวหาว่าเมียผมมีคนอื่น จึงอยากจะอย่าร้างไช่ไหม จนผมต้องตะล่อมคุยว่า การเกลียดคนอื่น แต่จะให้ครอบครัวมาอย่าร้างเพราะคนอื่นมันไม่ถูกต้อง คนที่ได้ยินก็ต้องเข้าใจว่าเธอหาเรื่องทะเลาะเพราะอยากแยกกับเราและไปอยู่กับคนอื่น จนสงบลง พอสงบแล้วก็ดี
6. เวลาไม่พอใจอะไรแม้เรื่องเล็กน้อยจะชวนหย่าตลอด เธอติดนิสัยเพราะว่าเวลาเธอโกรธผมจะง้อทุกครั้ง แต่ที่ผมง้อทุกครั้งผมจะทำใจหนักมาก เพราะบางครั้งเรื่องที่ทะเลาะไม่เกี่ยวกับผมเลย หรือผมไม่ผิดเลย แต่ก็เป็นชนวนให้ทะเลาะ ทะเลาะแต่ละครั้งเธอจะใช้เสียงเป็นอาวุธ แบบว่าตะโกนโหวกเหวก ได้ยินไป 2-3 บ้าน บางครั้งชาวบ้านเดินมาดูผมอายมาก
7. พ่อ แม่ สงสารผม บอกว่าถ้าชวนหย่าก็ให้หย่าไปเลย ดูซิว่าจะเกิดอะไร แต่ผมทำใจไม่ได้สักที สงสารลูกมาก เวลาทะเลาะเธอจะไม่สนใจไครเลย แม้แต่ลูก เป็นลูกเสียเองที่มาบอกให้ผมว่าให้ไปง้อแม่ ผมเห็นใจลูกก็เลยต้องง้อให้เหตุการมันจบ

ก่อนแต่งงาน คนในหมู่บ้านของแฟนบอกว่าเธอเจ้าอารมณ์ แต่ผมคิดว่าปรับได้ เคยพาไปปฏิบัติธรรม ก็จะดีสักพักแล้วเป็นอีก บางครั้งกลุ้มมากอยากให้เรื่องจบ แต่ไม่รู้ทำไงดี ผมรู้สึกว่าแฟนผมเหมือนกับเป็นโรคจิตนิดๆ
ความรู้สึกผมเหมือนว่ามันแย่กว่าแต่ก่อนมาก แต่ก่อนเวลาทะเลาะกัน และผมแข็ง สุดท้ายเธอจะยอมผม แต่ช่วงหลังนี่เธอไม่ยอมเลย เป็นผมเสียเองที่ต้องอ่อนให้ พออ่อนให้ก็ได้ใจใหญ่ จนเหตุการณ์มันแย่ลงทุกวัน

ไม่รู้จะประคับประคองได้ถึงไหน นี่ถ้าไม่มีลูกผมเลิกไปนานแล้ว ทำไมไม่แสดงอาการแบบนี้ตั้งแต่ก่อนมีลูก เศร้าจัง
ส่วนตัวผมนิสัยคือ
1. ไม่ค่อยเป็นผู้นำเสียเท่าไหร่
2. เกลียดการขัดแย้ง ทะเลาะวิวาท
3. มีงานทำมั่นคง ทุกวันนี้ทำงานคนเดียว ส่งลูก พ่อ แม่ ส่วนแฟนให้มั่ง ไม่ให้มั่ง (ผมตกลงว่าถ้าไม่ทำงานผมขอเก็บเงินเองและจะจ่ายเงินภายในครอบครัวเอง) เพราะผมก็ชักหน้าไม่ถึงหลัง (ถึงอยากให้แฟนทำงานบ้าง) แต่เวลาบอกให้ไปหางานทำบ้างจะโดนแว้ดดด ทุกที
4. รักลูกมากส่วนเมียตรงกันข้ามเลย แต่บางครั้งที่เมียอารมณ์เย็นผมก็มีความสุขนะ เขาก็เอาใจเราเหมือนกัน
5. ตัดสินใจไม่เด็ดขาดเป็นคนโลเล

คิดหลายตะหลบมากเลย วันนี้เกิดเหตุการณ์ทะเลาะกันอีกจิตใจเสื่อมมาก เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆ ถ้าเล่าให้ฟังท่านจะตลกว่าเรื่องแบบนี้ก็เอามาทะเลากันด้วยเหรอ ยืนยันได้ว่าชาวบ้านได้ยินแน่นอนเพราะเสียงดังมาก ส่วนผมพูด 1 ประโยค โดนสวนแทบฟังไม่ทัน เฮ้ออออ
ถ้าเราทนไม่ไหว (แต่จะพยายามทนไปให้ถึงที่สุด) ขอคำปรึกษาด้วยครับว่า
1. บ้านที่ผมปลูกและกู้เงินธนาคารมาสร้างก่อนแต่งงาน (ก่อนรู้จักกันด้วยซ้ำ) ตอนนี้ยังผ่อนไม่หมด จะต้องทำยังไง เธออ้างว่ามันเป็นสินสมรส เธอจะต้องมีส่วนได้ส่วนเสียด้วย
2. รถที่ซื้อตอนรถคันแรกเป็นซื่อของผม ตอนนี้ยังผ่อนไม่หมด เธอบอกว่าจะขายแล้วเอาเงินมาแบ่งกัน(ตรงนี้ตลก ผมคิดว่าถ้าขายก็ยังไม่พอจ่ายส่วนที่ค้างผ่อน)
3. สำคัญมากคือลูก จะทำอย่างไรจะให้ลูกอยู่กับเรา เมียผมมั่นใจได้ว่าเธอเลี้ยงลูกไม่ได้แน่ ถ้าทำงานเงินเดือนก็ไม่พอส่งลูกเรียนได้ ถ้าส่งได้ก็ต้องให้ลูกออกจากโรงเรียนปัจจุบัน
4. มีวิธีการบำบัดให้เมียดีขึ้นไหม ผมคิดว่าผมทำทุกอย่างแล้วนะ พูดคุย ให้ปฏิบัติธรรม ยกตัวอย่างในละคร ก็ไม่ดีขึ้น

ผมไม่เคยชวนทะเลาะเพราะรู้ว่าเหตุการณ์จะแย่และไม่อยากให้ลูกเห็น และไม่เคยชวนหย่า เธอพูดเองครับ บอกว่าจะหย่า และลามไปพูดเรื่องทรัพย์สิน(ที่จริงมีเยอะกว่านี้ครับ ตู้เย็น เครื่องซักผ้า โทรทัศน์ เธอทวงหมดเลย) และบอกว่าลูกจะเอาไปเลี้ยงและจะไม่ให้ไครหน้าไหนในตระกูลผมเห็นหน้าลูก สิ่งที่เธอพูดหรือขู่ผมนี่เป็นเป็นไปได้ไหมครับ ไครเป็นแบบผมบ้างครับ


ขอบคุณครับและขอคำแนะนำข้อ 1-3 ด้วยครับ

***********************************************************************
ขอบคุณมากครับทุกคำแนะนำและกำลังใจ รวมทั้งคำตำหนิ ติติง ต่างๆ นาๆ
ไม่คิดว่าจะมีการ Comment เยอะขนาดนี้ และกลายเป็นกระทู้ติดอันดับไปด้วย

หลังเลิกงานผมอ่านกระทู้ทั้งหมด ขอเพิ่มเติมนิดหนึ่งครับ สิ่งที่ผมไม่ได้พิมพ์ไว้ตอนแรก
ข้อดีของเมียผม ที่ดีมากๆ คือ
อุ้มท้องลูกสาวที่น่ารักของผม
ถ้าไม่มีเธอผมก็ไม่มีลูกสาวที่น่ารัก


เรื่องการหย่าผมจะอดทนจนถึงที่สุด มีขีดเส้นเรื่องพ่อ แม่ ผมชัดเจน ห้ามล้ำเส้นเด็ดขาด
ซึ่งต้องพูดคุยกันก่อน ถ้าพูดคุยไม่ได้แสดงว่าเส้นที่ขีดไว้ไม่มีความหมาย คงต้องจบ

แฟนเป็นโรคจิตไหม?
ความรู้สึกของผมเธอเป็นครับ แบบอ่อนๆ จางๆ ผมเห็นใจเธอนะครับ เห็นใจมานานแต่ช่วงหลังนี่เธอลงกับลูก กับพ่อ กับแม่ ก็เลยรู้สึกไม่ไหวครับ

ผมได้คำตอบจากคำถามผมแล้ว
ผมต้องการแค่บ้าน ถ้าเมียฟ้องเอาบ้าน แล้วพ่อ กับแม่ผมต้องลำบากแน่นอน แต่โชคดีที่ได้บ้าน
ทรัพย์สินที่ได้หลังแต่งงานผมตั้งใจจะให้ภรรยาผมทั้งหมด
ส่วนลูกจะฟ้องร้องถ้ายืนยันจะเอาลูกไปเลี้ยงเอง

กระทู้ของผมหากมีคนมาเม้น มากขนาดนี้
สิ่งที่ต้องการอย่างยิ่งสำหรับคนมาอ่าน ไม่ไช่ความเห็นอกเห็นใจ
ผมต้องการให้กระทู้นี้
เป็นตัวอย่างหนึ่งในสังคม ถ้าคุณไม่พร้อมหรือแม้มีแค่เสี้ยวหนึ่งที่ไม่มั่นใจ อย่าตัดสินใจที่จะสร้างครอบครัว
ควรพร้อมทั้งสองฝ่าย และประคับประคองครอบครัวไปให้รอด ร่วมกัน ขอเน้นว่าร่วมกันนะครับ
อย่าเอาเปรียบกันเลย ถึงแม้ว่าฝ่ายหนึ่งยอมทุกอย่างก็ตาม สุขร่วมสุข ทุกข์ร่วมทุกข์
ไม่เช่นนั้นจะเป็นอย่างผม ที่เหนื่อยใจอย่างมาก เห็นใจตัวเอง เห็นใจเมีย เห็นใจลูก เห็นใจพ่อแม่ แต่เจอแต่ทางตัน

ขอบคุณมากครับทุก Comment