"จับมือไว้ให้แน่น และดูแลคนข้างๆให้ดีที่สุด ก่อนที่คุณจะไม่มีสิทธิ์แม้แต่การมองตา"
*ว่างลูกค้าไม่มีเลยมานั่งเขียน อาจมีคำไม่สุภาพโปรดขออภัยล่วงหน้าด้วย ชื่อ ทั้งหมดในนี้เป็นนามสมมุติทั้งหมด
ย้อนกลับไป....เมื่อ 8 ปีที่แล้ว สมัยมัธยม ในสมัยเรียนมัธยมนี่แหละครับ ช่วงนั้นเป็นยุคของ hi5 และ msn ตอนนั้นผมอยู่ ม.ต้น
ช่วงนึงที่ถือได้ว่าผมฮอตมากกก จำไม่ได้แล้วว่าhi5มันเล่นยังไง แต่ออนทีนึงตอบเม้นแทบไม่ทัน ออนmsn ก็ตอบไม่ทัน(ถ้าไม่ตอบเดี๋ยวหาว่าหยิ่ง) ตอนนั้นคนปลื้มเราเยอะ(ส่วนใหญ่จะเป็นพวกรุ่นน้อง รุ่นพี่ก็มีนิดๆ) ความหน้าม่อก็บังเกิดสิ่ครับ น้องคนไหนที่เค้าฮอตๆผมเก็บเรียบ เปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่น คบคนนี้ไม่นานก็เลิก แล้วไปคบกับอีกคน จนมีเหตุการณ์ที่แบบ....(ในฮอร์โมน)เต้ยโดนตบในห้องน้ำอ่ะ มันเป็นแบบนั้นเลย จนมีเรื่องเข้าห้องปกครอง แล้วก็ได้ฟังเทศน์มหาชาติ 20 กัณฑ์ (ผมเป็นศิษย์รักของ อ.คนนึง ท่านจะดูแลผมเป็นพิเศษ) ตอนนั้นเรามองตัวเองว่า....เห้ย เราทำไมทำตัวแบบนี้หวะ เลวมั่กๆ บลาๆ 'มาคิดดูตอนนี้...ช่วงนั้นเราโคดเด็ก ทำตัวกากๆ รักก็เลยกาก
ช่วงใกล้ปิดเทอมก็คุยกับ ผญคนนึง ชื่อ...นิวเยีย คุยกันมาตั้งแต่ช่วง ม.2ครับ นิวเป็นรุ่นพี่ผมปีนึง ตอนแรกผมไม่ได้ชอบนิวหรอก แต่เพื่อนนิวอ่ะมาชอบผม ผมก็คุยกับเพื่อนของนิวไประยะนึง ไม่นานก็คบกันเป็นแฟน เพื่อนนิวก็ชอบส่งของมาให้ผม โดยการฝากนิวเอามาให้ผมตลอด นานๆเข้าผมเริ่มรู้สึกดีกับนิว(เจอกันบ่อยกว่าใกล้ชิดบ่อยกว่า) นิวก็รู้สึกเหมือนกันกับผมแหละ แต่ติดปัญหาคือผมกับเพื่อนนิวยังคบกันอยู่ ทีนี้จะจัดการกับปัญหานี้ยังไงดี.....ก็คุยๆกันไปเริ่มทำตัวออกห่างกับเพื่อนนิว วันนึงตัดสินใจ หยิบโทรศัพท์pct ขึ้นมาโทรหาแล้วก็บอกเลิกกับเพื่อนนิว เค้าร้องไห้หนักมาก เค้าไม่ได้ทำอะไรผิด เราเลิกกับเค้าโดยไม่มีเหตุผล เรารู้สึกสงสารน่ะแต่ว่าก็ทำใจแข็งสุดท้ายก็เลิกกันแต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้คบกับนิวนะครับ ต่างคนต่างรู้สึกผิด ต่างคนต่างตะเตือนไต......ในที่สุดฟามจริงถูกเปิดเผยถึงสาเหตุที่ผมเลิกกับเพื่อนนิว นิวก็ทะเลาะกับเพื่อนเค้าอยู่พักนึง แต่ไม่นานเค้าก็ดีกัน ก่อนเพื่อนนิวจะจบม.3 ก็เอาเฟรนด์ชิปมาให้ผมเขียน ผมก็เขียนไปแค่ว่า......"ขอโทษน่ะ"
ช่วงปิดเทอมตอนนั้นผมขึ้น ม.ปลายครับ(ม.4).... ก็คุยกับนิวปกติผ่านทางโทรศัพท์pctเนี่ยแหละครับถูกดี จะมีนัดกันไปเดินฟิวบ้าง(ยังไม่ได้คบกัน) คุยๆหายๆ แต่ก็นึกถึงตลอด ผมปักผ้าคอสติสเอาไว้ กะว่าจะให้เป็นของขวัญวันเกิด พอเปิดเทอมได้สักพักนิวเรียนวิชาหัตถกรรมมั้ง ต้องปักผ้าคอสติส นิวปักไม่เป็นมั้งหรือยังไงไม่รู้ แลดูเครียดๆไม่ค่อยพูดไม่ค่อยคุยกับเราเหมือนเดิม เลยเอาของเราที่ปักไว้ไปให้ เลยได้มีงานไปส่งอาจารย์พอดี อันนี้เป็นของขวัญชิ้นแรก แลดูเพื่อนๆเค้าอิจหน่ะ เพื่อนเค้าก็เลยทั้งเชียร์ ทั้งยุ ให้คบกับเรา จนกระทั่งได้คบกับนิวจนได้ แหะๆ- - ก็คบกับนิวไปเรื่อยๆ กลับบ้านพร้อมกัน โทรคุยกันปกติ
ผ่านไปช่วงระยะเวลานึงผมเรียนอยู่ ม.4 ก็ยังคบกับนิวอยู่ แต่มีเพื่อนผมคนนึงชื่อA เอ..เรียนห้องเดียวกันกับผม ชอบแหย่ชอบแชวกัน เพื่อนๆในแก็งซ์ก็ยุให้จีบ เพื่อนในห้องก็ยุให้เป็นแฟน เวลาทำงานหรือมีกิจกรรมอะไรก็จะโดนจับคู่กันตลอด จนกระทั่งงานไหว้ครู้ ผมต้องถือพานไหว้ครูกับเอ ตอนเย็นผมกับเอจะต้องไปซ้อมด้วยกันตลอด ไม่ค่อยได้มีเวลาคุยกับนิวเหมือนเดิม เปลี่ยนจากกลับบ้านพร้อมนิว เป็นกลับพร้อมเอแทน เวลาผ่านไปก็เริ่มคุยๆดูๆกันไป ไม่นานก็ได้ก็คบกันกับเอ แต่!...นิว ผมยังไม่ได้เลิกกับนิว เอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมคบกับนิวอยู่ ผมตัดสินใจวันนั้นเลยว่าจะกลับไปโทรบอกเลิกกับนิว ตอนนั้น....นิวร้องไห้อ่ะ (ผมเป็นคนแพ้น้ำตา ผญ ถ้าบอกเลิกต่อหน้าผมคงกอดนิวแน่นๆและคงไม่ได้เลิกกัน) ตะเตือนไตอีกและ ผมก็คิดถึงและสงสารนิวน่ะ ก็เศร้าอยู่สักพัก เพื่อนก็เลยมาชวนไปล่าบาโฟ ตีกิลวอ เลยพอจะลืมๆเรื่องพวกนี้ได้บ้าง.....
ผมกับเอคบกัน ก็หวานเกิ้นนน ทุกอย่างเป็นสีชมพูไปหมด จนกระทั่งจู่ๆหลังเลิกเรียน เอมีอารมณ์แปลกๆใส่ผม แล้ววันนั้นก็ไม่ได้กลับบ้านด้วยกัน พอตอนเย็นเอโทรมาหา แต่ไม่ได้พูดอะไรมาก คุยแบบไม่ปกติเหมือนเดิม สักพักเอก็บอกเลิกผมเฉย แล้วก็วางหูใส่ผม งงมากเลย คือตอนนั้นหน้าชามากก งง! คือไม่เคยโดนบอกเลิกอ่ะ แล้วเหวอเลย ทำไรไม่ถูก ไปไม่เป็น ผมร้องไห้หนักมากคืนนั้น ผมใช้เวลาเกือบเดือนในการง้อ ถามหาเหตุผลว่าทำไมต้องเลิก แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ บรรยากาศในห้องเรียนที่เคยครึกครื้นกลับกลายเป็นเงียบเหงาอึมครึมในทุกวิชา จากที่เคยแซวกันตอนพูดหน้าห้อง กลายเป็นเหน็บกัน ไม่นาน....เอก็หายไป หายยไปเลย คือลาออกจาก ร.ร.แล้วก็ติดต่อไม่ได้อีกเลย ผมเศร้าใจอยู่พักนึง แต่ก็พอจะหาวิธีลืมมันได้บ้าง โดยการล่าบอส ตีกิลวอล์
หลังจากนั้นไม่นาน....
*เดี๋ยวมาเขียนต่อมันยาวไปกลัวมันหายย
เรื่องเล่าของวันวาน 'ที่คอยรังควานไม่รู้จบ
*ว่างลูกค้าไม่มีเลยมานั่งเขียน อาจมีคำไม่สุภาพโปรดขออภัยล่วงหน้าด้วย ชื่อ ทั้งหมดในนี้เป็นนามสมมุติทั้งหมด
ย้อนกลับไป....เมื่อ 8 ปีที่แล้ว สมัยมัธยม ในสมัยเรียนมัธยมนี่แหละครับ ช่วงนั้นเป็นยุคของ hi5 และ msn ตอนนั้นผมอยู่ ม.ต้น
ช่วงนึงที่ถือได้ว่าผมฮอตมากกก จำไม่ได้แล้วว่าhi5มันเล่นยังไง แต่ออนทีนึงตอบเม้นแทบไม่ทัน ออนmsn ก็ตอบไม่ทัน(ถ้าไม่ตอบเดี๋ยวหาว่าหยิ่ง) ตอนนั้นคนปลื้มเราเยอะ(ส่วนใหญ่จะเป็นพวกรุ่นน้อง รุ่นพี่ก็มีนิดๆ) ความหน้าม่อก็บังเกิดสิ่ครับ น้องคนไหนที่เค้าฮอตๆผมเก็บเรียบ เปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่น คบคนนี้ไม่นานก็เลิก แล้วไปคบกับอีกคน จนมีเหตุการณ์ที่แบบ....(ในฮอร์โมน)เต้ยโดนตบในห้องน้ำอ่ะ มันเป็นแบบนั้นเลย จนมีเรื่องเข้าห้องปกครอง แล้วก็ได้ฟังเทศน์มหาชาติ 20 กัณฑ์ (ผมเป็นศิษย์รักของ อ.คนนึง ท่านจะดูแลผมเป็นพิเศษ) ตอนนั้นเรามองตัวเองว่า....เห้ย เราทำไมทำตัวแบบนี้หวะ เลวมั่กๆ บลาๆ 'มาคิดดูตอนนี้...ช่วงนั้นเราโคดเด็ก ทำตัวกากๆ รักก็เลยกาก
ช่วงใกล้ปิดเทอมก็คุยกับ ผญคนนึง ชื่อ...นิวเยีย คุยกันมาตั้งแต่ช่วง ม.2ครับ นิวเป็นรุ่นพี่ผมปีนึง ตอนแรกผมไม่ได้ชอบนิวหรอก แต่เพื่อนนิวอ่ะมาชอบผม ผมก็คุยกับเพื่อนของนิวไประยะนึง ไม่นานก็คบกันเป็นแฟน เพื่อนนิวก็ชอบส่งของมาให้ผม โดยการฝากนิวเอามาให้ผมตลอด นานๆเข้าผมเริ่มรู้สึกดีกับนิว(เจอกันบ่อยกว่าใกล้ชิดบ่อยกว่า) นิวก็รู้สึกเหมือนกันกับผมแหละ แต่ติดปัญหาคือผมกับเพื่อนนิวยังคบกันอยู่ ทีนี้จะจัดการกับปัญหานี้ยังไงดี.....ก็คุยๆกันไปเริ่มทำตัวออกห่างกับเพื่อนนิว วันนึงตัดสินใจ หยิบโทรศัพท์pct ขึ้นมาโทรหาแล้วก็บอกเลิกกับเพื่อนนิว เค้าร้องไห้หนักมาก เค้าไม่ได้ทำอะไรผิด เราเลิกกับเค้าโดยไม่มีเหตุผล เรารู้สึกสงสารน่ะแต่ว่าก็ทำใจแข็งสุดท้ายก็เลิกกันแต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้คบกับนิวนะครับ ต่างคนต่างรู้สึกผิด ต่างคนต่างตะเตือนไต......ในที่สุดฟามจริงถูกเปิดเผยถึงสาเหตุที่ผมเลิกกับเพื่อนนิว นิวก็ทะเลาะกับเพื่อนเค้าอยู่พักนึง แต่ไม่นานเค้าก็ดีกัน ก่อนเพื่อนนิวจะจบม.3 ก็เอาเฟรนด์ชิปมาให้ผมเขียน ผมก็เขียนไปแค่ว่า......"ขอโทษน่ะ"
ช่วงปิดเทอมตอนนั้นผมขึ้น ม.ปลายครับ(ม.4).... ก็คุยกับนิวปกติผ่านทางโทรศัพท์pctเนี่ยแหละครับถูกดี จะมีนัดกันไปเดินฟิวบ้าง(ยังไม่ได้คบกัน) คุยๆหายๆ แต่ก็นึกถึงตลอด ผมปักผ้าคอสติสเอาไว้ กะว่าจะให้เป็นของขวัญวันเกิด พอเปิดเทอมได้สักพักนิวเรียนวิชาหัตถกรรมมั้ง ต้องปักผ้าคอสติส นิวปักไม่เป็นมั้งหรือยังไงไม่รู้ แลดูเครียดๆไม่ค่อยพูดไม่ค่อยคุยกับเราเหมือนเดิม เลยเอาของเราที่ปักไว้ไปให้ เลยได้มีงานไปส่งอาจารย์พอดี อันนี้เป็นของขวัญชิ้นแรก แลดูเพื่อนๆเค้าอิจหน่ะ เพื่อนเค้าก็เลยทั้งเชียร์ ทั้งยุ ให้คบกับเรา จนกระทั่งได้คบกับนิวจนได้ แหะๆ- - ก็คบกับนิวไปเรื่อยๆ กลับบ้านพร้อมกัน โทรคุยกันปกติ
ผ่านไปช่วงระยะเวลานึงผมเรียนอยู่ ม.4 ก็ยังคบกับนิวอยู่ แต่มีเพื่อนผมคนนึงชื่อA เอ..เรียนห้องเดียวกันกับผม ชอบแหย่ชอบแชวกัน เพื่อนๆในแก็งซ์ก็ยุให้จีบ เพื่อนในห้องก็ยุให้เป็นแฟน เวลาทำงานหรือมีกิจกรรมอะไรก็จะโดนจับคู่กันตลอด จนกระทั่งงานไหว้ครู้ ผมต้องถือพานไหว้ครูกับเอ ตอนเย็นผมกับเอจะต้องไปซ้อมด้วยกันตลอด ไม่ค่อยได้มีเวลาคุยกับนิวเหมือนเดิม เปลี่ยนจากกลับบ้านพร้อมนิว เป็นกลับพร้อมเอแทน เวลาผ่านไปก็เริ่มคุยๆดูๆกันไป ไม่นานก็ได้ก็คบกันกับเอ แต่!...นิว ผมยังไม่ได้เลิกกับนิว เอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมคบกับนิวอยู่ ผมตัดสินใจวันนั้นเลยว่าจะกลับไปโทรบอกเลิกกับนิว ตอนนั้น....นิวร้องไห้อ่ะ (ผมเป็นคนแพ้น้ำตา ผญ ถ้าบอกเลิกต่อหน้าผมคงกอดนิวแน่นๆและคงไม่ได้เลิกกัน) ตะเตือนไตอีกและ ผมก็คิดถึงและสงสารนิวน่ะ ก็เศร้าอยู่สักพัก เพื่อนก็เลยมาชวนไปล่าบาโฟ ตีกิลวอ เลยพอจะลืมๆเรื่องพวกนี้ได้บ้าง.....
ผมกับเอคบกัน ก็หวานเกิ้นนน ทุกอย่างเป็นสีชมพูไปหมด จนกระทั่งจู่ๆหลังเลิกเรียน เอมีอารมณ์แปลกๆใส่ผม แล้ววันนั้นก็ไม่ได้กลับบ้านด้วยกัน พอตอนเย็นเอโทรมาหา แต่ไม่ได้พูดอะไรมาก คุยแบบไม่ปกติเหมือนเดิม สักพักเอก็บอกเลิกผมเฉย แล้วก็วางหูใส่ผม งงมากเลย คือตอนนั้นหน้าชามากก งง! คือไม่เคยโดนบอกเลิกอ่ะ แล้วเหวอเลย ทำไรไม่ถูก ไปไม่เป็น ผมร้องไห้หนักมากคืนนั้น ผมใช้เวลาเกือบเดือนในการง้อ ถามหาเหตุผลว่าทำไมต้องเลิก แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ บรรยากาศในห้องเรียนที่เคยครึกครื้นกลับกลายเป็นเงียบเหงาอึมครึมในทุกวิชา จากที่เคยแซวกันตอนพูดหน้าห้อง กลายเป็นเหน็บกัน ไม่นาน....เอก็หายไป หายยไปเลย คือลาออกจาก ร.ร.แล้วก็ติดต่อไม่ได้อีกเลย ผมเศร้าใจอยู่พักนึง แต่ก็พอจะหาวิธีลืมมันได้บ้าง โดยการล่าบอส ตีกิลวอล์
หลังจากนั้นไม่นาน....
*เดี๋ยวมาเขียนต่อมันยาวไปกลัวมันหายย