สวัสดีค่ะเพื่อนสมาชิก ดิฉันตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเนื่องจากเมื่อคืนนี้ลูกชายมาเล่าเรื่องบางอย่างให้ฟัง
จริงๆเค้าก็ไม่ได้เล่าตรงๆนะคะ อ้อมค้อมมากๆ ปกติลูกชายจะแบ่งเวลามายกเวททุกวันก่อนอาบน้ำนอน
เมื่อวานช่วงหัวค่ำมาถามว่า ถ้าเพื่อนแขนบวมสามารถยกเวทได้ไหม ดิฉันก็ไม่ได้เอะใจอะไรได้แต่ตอบไปว่า
ควรให้หายบวมก่อน เพราะกล้ามเนื้อได้รับบาดเจ็บ ไปยกเวทอีก อาจเพิ่มความเสียหายให้กล้ามเนื้อได้
พอตกดึกจะขึ้นบ้านอาบน้ำนอน เขาจึงมาเล่าให้ฟังว่า จริงๆแล้วที่ถามเนื่องจากวันนี้ตนเองและเพื่อนอีก 1 คนไปประสบเหตุมา
มีนักเรียนม.6 จากโรงเรียนไหนไม่ทราบ มาดึงกระเป๋านักเรียนม.3 โรงเรียนของตน ตนและเพื่อนจึงเข้าช่วยเหลือ
นักเรียนต่างโรงเรียน 2 คนนั้นได้หยิบไม้ที่อยู่ใกล้ๆมาฟาดตน โดนบริเวณกล้ามแขนและขา จึงเกิดรอยช้ำขึ้น
และก็พูดอย่างภาคภูมิใจว่า ดีนะที่หนูมีกล้าม รับได้สบาย (โถ เพิ่งเล่นไม่ถึงอาทิตย์ มีอยู่นิดเดียว คุยมากเลยค่ะ)
อ้อ.. ลูกชายดิฉันอยู่ ม.4 นะคะ
ถามถึงสาเหตุว่าทำไมเด็กม.6 โรงเรียนอื่น ต้องมาแย่งกระเป๋าเด็กม.3 ด้วย ลูกชายตอบว่า ตอนนี้เขามีการ "ล่า" กระเป๋า
รวมถึงป้ายตราสัญลักษณ์โรงเรียนกัน ดิฉันก็สงสัยว่า มันจะล่ากันไปทำอะไร แต่ก็ถามลูกกลับไปว่า ลูกมีพฤติกรรมเช่นนั้นหรือเปล่า?
เขาก็ตอบว่าเปล่า ไม่เคยคิดจะทำแบบนั้น พอดีที่ไปตลาดจะไปซื้ออะไรกินกับเพื่อน พอดีเห็นเหตุการณ์นี้ จึงได้เข้าช่วยเหลือ
ระหว่างดิฉันอาบน้ำ ก็คิดเรื่องต่างๆนาๆ ที่จะคิดขึ้นมาได้ อาบน้ำเสร็จจึงเข้าไปถามลูกอีกครั้งว่า
ลูกคิดบ้างไหมว่าเขาอาจมีมีด? ลูกคิดหรือเปล่าว่าเขาอาจมีปืนปากกา??? เขาก็ตอบว่าไม่ได้คิด ถ้ามีอย่างมากหนูก็วิ่งหนี - -'
(เป็นมีดละโอเค เป็นปืนจะหนียังไงเหรอลูกกกกก)
ที่มาตั้งกระทู้ ก็อยากจะเล่าให้ผู้ปกครองฟังค่ะ ว่าเด็กสมัยนี้ทำอะไรกันแปลกๆ มีค่านิยมกันแปลกๆ จะได้ระวังกัน
และดิฉันมีคำถามว่า จากเหตุการณ์นี้ดิฉันควรพูดอย่างไร หรือรู้สึกอย่างไรกับลูกดี?
-ดิฉันภูมิใจ ลูกเป็นพลเมืองดี มีจิตช่วยเหลือผู้อื่น ซึ่งนับวันอาจหาได้น้อยลงทุกทีในสังคม (ทำให้นึกถึงบังเชษ ที่เข้าช่วยเหลือผู้หญิงที่จะถูกข่มขืนที่ภูเก็ต จึงได้รับบาดเจ็บสาหัส และเพิ่งเสียชีวิตไป RIP บังเชษ คุณเป็นคนดีมากค่ะ)
-ดิฉันเป็นห่วง กว่าจะเลี้ยงลูกโตมาจนป่านนี้ดิฉันลำบาก เพราะเลี้ยงมาคนเดียว กลัวเขาจะเป็นอะไรไป
ถ้าห้ามลูกไม่ให้ทำความดี ก็ไม่ใช่แนวของดิฉัน เพราะมักจะบอกเขาเสมอ ว่าช่วยอะไรใครได้ก็ให้ช่วยๆ
ขนาดเห็นคนแก่เข็นรถซาเล้งขึ้นสะพาน ดิฉันยังให้เขาลงจากมอเตอร์ไซค์ลงไปช่วยเข็น แล้วอย่างนี้จะห้ามไม่ให้เขาช่วยเหลือคนอื่น
มันก็ผิดจากที่เราสอนเขามาตั้งแต่เล็กๆ แต่ก็เป็นห่วงมากเหลือเกินค่ะ
แล้วแม่อย่างดิฉันก็ได้แต่บอกลูกไปด้วยประโยคสั้นๆว่า "ช่วยคนก็ดีแล้ว แต่ระวังตัวด้วย จะไม่ทันได้โต"
คิดแล้วก็ขำค่ะ พูดได้แค่นี้เอง คิดไรไม่ทันจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
เมื่อลูกชายดิฉันเข้าช่วยเหลือผู้อื่น ดิฉันควรรู้สึกอย่างไร?
จริงๆเค้าก็ไม่ได้เล่าตรงๆนะคะ อ้อมค้อมมากๆ ปกติลูกชายจะแบ่งเวลามายกเวททุกวันก่อนอาบน้ำนอน
เมื่อวานช่วงหัวค่ำมาถามว่า ถ้าเพื่อนแขนบวมสามารถยกเวทได้ไหม ดิฉันก็ไม่ได้เอะใจอะไรได้แต่ตอบไปว่า
ควรให้หายบวมก่อน เพราะกล้ามเนื้อได้รับบาดเจ็บ ไปยกเวทอีก อาจเพิ่มความเสียหายให้กล้ามเนื้อได้
พอตกดึกจะขึ้นบ้านอาบน้ำนอน เขาจึงมาเล่าให้ฟังว่า จริงๆแล้วที่ถามเนื่องจากวันนี้ตนเองและเพื่อนอีก 1 คนไปประสบเหตุมา
มีนักเรียนม.6 จากโรงเรียนไหนไม่ทราบ มาดึงกระเป๋านักเรียนม.3 โรงเรียนของตน ตนและเพื่อนจึงเข้าช่วยเหลือ
นักเรียนต่างโรงเรียน 2 คนนั้นได้หยิบไม้ที่อยู่ใกล้ๆมาฟาดตน โดนบริเวณกล้ามแขนและขา จึงเกิดรอยช้ำขึ้น
และก็พูดอย่างภาคภูมิใจว่า ดีนะที่หนูมีกล้าม รับได้สบาย (โถ เพิ่งเล่นไม่ถึงอาทิตย์ มีอยู่นิดเดียว คุยมากเลยค่ะ)
อ้อ.. ลูกชายดิฉันอยู่ ม.4 นะคะ
ถามถึงสาเหตุว่าทำไมเด็กม.6 โรงเรียนอื่น ต้องมาแย่งกระเป๋าเด็กม.3 ด้วย ลูกชายตอบว่า ตอนนี้เขามีการ "ล่า" กระเป๋า
รวมถึงป้ายตราสัญลักษณ์โรงเรียนกัน ดิฉันก็สงสัยว่า มันจะล่ากันไปทำอะไร แต่ก็ถามลูกกลับไปว่า ลูกมีพฤติกรรมเช่นนั้นหรือเปล่า?
เขาก็ตอบว่าเปล่า ไม่เคยคิดจะทำแบบนั้น พอดีที่ไปตลาดจะไปซื้ออะไรกินกับเพื่อน พอดีเห็นเหตุการณ์นี้ จึงได้เข้าช่วยเหลือ
ระหว่างดิฉันอาบน้ำ ก็คิดเรื่องต่างๆนาๆ ที่จะคิดขึ้นมาได้ อาบน้ำเสร็จจึงเข้าไปถามลูกอีกครั้งว่า
ลูกคิดบ้างไหมว่าเขาอาจมีมีด? ลูกคิดหรือเปล่าว่าเขาอาจมีปืนปากกา??? เขาก็ตอบว่าไม่ได้คิด ถ้ามีอย่างมากหนูก็วิ่งหนี - -'
(เป็นมีดละโอเค เป็นปืนจะหนียังไงเหรอลูกกกกก)
ที่มาตั้งกระทู้ ก็อยากจะเล่าให้ผู้ปกครองฟังค่ะ ว่าเด็กสมัยนี้ทำอะไรกันแปลกๆ มีค่านิยมกันแปลกๆ จะได้ระวังกัน
และดิฉันมีคำถามว่า จากเหตุการณ์นี้ดิฉันควรพูดอย่างไร หรือรู้สึกอย่างไรกับลูกดี?
-ดิฉันภูมิใจ ลูกเป็นพลเมืองดี มีจิตช่วยเหลือผู้อื่น ซึ่งนับวันอาจหาได้น้อยลงทุกทีในสังคม (ทำให้นึกถึงบังเชษ ที่เข้าช่วยเหลือผู้หญิงที่จะถูกข่มขืนที่ภูเก็ต จึงได้รับบาดเจ็บสาหัส และเพิ่งเสียชีวิตไป RIP บังเชษ คุณเป็นคนดีมากค่ะ)
-ดิฉันเป็นห่วง กว่าจะเลี้ยงลูกโตมาจนป่านนี้ดิฉันลำบาก เพราะเลี้ยงมาคนเดียว กลัวเขาจะเป็นอะไรไป
ถ้าห้ามลูกไม่ให้ทำความดี ก็ไม่ใช่แนวของดิฉัน เพราะมักจะบอกเขาเสมอ ว่าช่วยอะไรใครได้ก็ให้ช่วยๆ
ขนาดเห็นคนแก่เข็นรถซาเล้งขึ้นสะพาน ดิฉันยังให้เขาลงจากมอเตอร์ไซค์ลงไปช่วยเข็น แล้วอย่างนี้จะห้ามไม่ให้เขาช่วยเหลือคนอื่น
มันก็ผิดจากที่เราสอนเขามาตั้งแต่เล็กๆ แต่ก็เป็นห่วงมากเหลือเกินค่ะ
แล้วแม่อย่างดิฉันก็ได้แต่บอกลูกไปด้วยประโยคสั้นๆว่า "ช่วยคนก็ดีแล้ว แต่ระวังตัวด้วย จะไม่ทันได้โต"
คิดแล้วก็ขำค่ะ พูดได้แค่นี้เอง คิดไรไม่ทันจริงๆ ฮ่าๆๆๆ