สวัสดีครับเพื่อนๆผมชื่ออักษรย่อ อ. นะครับ เอมครับ
คือวันนี้ผมจะตั้งใจมาเขียนกระทู้ถึงผู้หญิงคนนึง คนที่เค้ารักผมมาโดยตลอด คนที่คอยอยู่ข้างๆผมไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ คอยปลอบโยนผม ดูแลผมเป็นอย่างดี รู้ว่าผมต้องการอะไร ทุ่มเทให้ผม เป็นห่วงผม ยอมผมเกือบจะทุกอย่าง เวลาโกดกันผมจะเดินหนีจะไม่ฟังเค้าอธิบายเค้าก้จะเป็นคนคอยเคลียร์ ลำบากแค่ไหนผมก้ไม่เคยได้ยินเค้าบ่น เค้าสามารถมานอนปวดหลังบนผ้าปูพื้นกับพัดลมได้ทั้งๆที่หอเค้าก้มีเตียงกับแอร์ เค้าเดินทางไกลเพื่อมาหาผมได้ไม่ว่าจะตอนที่คิดถึงหรือตอนทะเลาะ เค้าให้เวลาผมก่อนเสมอ ตลอดเวลาที่ผมมีเค้าผมรู้ตัวตลอดว่าผมรักเค้าแต่ผมก้ยังมีปมในใจเกี่ยวกับคนที่ผมคุยมาก่อนหน้าเค้า มันเลยทำให้ ไม่ใส่ใจเค้า ไม่เคยยอมเค้า ไม่เคยถามว่าเค้าต้องการอะไร ไม่เคยทำอะไรดีๆให้เค้า ไม่เคยไว้ใจเค้า ไม่เคยแคร์ความรู้สึกเค้า เลยครับ(ผู้หญิงคนที่ผมจะเขียนถึงผมขอใช้อักษรย่อ จ. นะครับ)
ส่วนตัวผมเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านพันทิป ไม่เคยคิดจะเข้ามาเลยด้วยซ้ำ แต่จ.เค้าชอบอ่านครับ ผมก้เลยหวังไว้ว่ากระทู้นี้จะผ่านตาเค้า นี่คือเหตุผลข้อแรก เหตุผลอีกข้อนึงคือผมสงสารเพื่อนผมที่เป็นคนกลาง เค้ารู้จักทั้งจ.และผม ผมไม่อยากให้เค้าโดนว่าแทนผม ขอโทดนะบ.
สถานะตอนนี้คือเราเลิกกันอยู่ครับ เพราะผมเอง (ผมไม่ขอเล่าแล้วกันนะครับว่าผมทำร้ายเค้าไปมากแค่ไหน) เราเลิกกันมา2เดือนกว่าจะ3เดือนแล้ว ซึ่งตั้งแต่เลิกกันผมก้พยายามทำทุกอย่างเพื่อจะลืมเค้า แต่ยิ่งอยากลืมผมก้ยิ่งจำได้ ผมคิดถึงเค้าตลอด จะทำอะไรก้คิดถึงเค้า ผมรักเค้าไปแล้วแต่ผมทิ้งเค้าไปแล้วเหมือนกันและปมๆนั้นมันก้ยังอยู่ในใจผม แต่ตอนนี้ปมที่ว่าผมได้แก้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งผมมีพี่สาวผมเป็นคนช่วยแก้ ส่วนถ้าใครอยากรู้วิธีแก้ก้คอมเม้นไว้ด้านล่างนะครับ
ผมเป็นคนที่โลเลมากๆ ไม่เคยจริงจัง เอาแต่ใจ ชอบใช้อารมณ์ ที่ผมว่ามาผมรู้ครับว่าจ.ก้คิดแบบนั้นและมันก้เป็นความจริง แต่มีสิ่งหนึ่งที่อ.ไม่อยากให้จ.คิดคือ อ.ไม่เคยจำอะไรเกี่ยวกับจ.ได้เลย ถึงอ.จะเป็นคนไม่ค่อยพูด เพราะอ.พูดไม่รู้เรื่องแต่อ.ความจำดี อ.มั่นใจว่าอ.จำเรื่องของเราและก้ของจ.ได้ทั้งหมด ไม่ว่าเราไปไหนด้วยกัน จ.ชอบอะไรไม่ชอบอะไร จ.เกลียดอะไร จ.หัวเราะจ.ร้องไห้ จ.ไปแข่งโฟล์กซองแล้วเหงื่อออก อ.ก้จำได้..
ถ้าถามผมว่าผมต้องการให้เค้ากลับมามั้ย ผมต้องการครับ ผมอยากจะแก้ไขในสิ่งที่ผมเคยทำไม่ดีกับเค้า ผมอยากจะทำดีกับเค้าให้ได้สักเสี้ยวที่เค้าดีกับผม ผมอยากหัวเราะอยากเครียดกับเค้า อยากพาเค้าไปกินข้าว อยากพาเค้าไปกินเค้ก อยากเล่นปริศนาฟ้าแลบกับเค้า อยากดูหนังดูซีรี่อยากฟังเพลง อยากไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน อยากนั่งมอไซเป็นร้อยๆกิโลเพื่อไปเคาท์ดาวน์ และอยากให้เค้าเป็นผู้รับบ้าง แต่ตอนนี้ผมก้รู้ตัวว่าเพื่อนๆจ.ไม่สนับสนุนผม แต่ผมไม่ยอม ผมจะสู้ ผมจะสู้เพื่อหัวใจของผม สู้เพื่อคนที่ผมรัก จะต้องใช้เวลาพิสูจน์นานแค่ไหน ผมพร้อม และเมื่อวันนั้นมาถึงผมจะกอดเค้าไว้ให้แน่นๆ ผมจะดูแลเค้าให้ดี และผมจะไม่ให้เค้าต้องอายใครอีก
ปล.ผมกับจ.เคยมีลูกด้วยกันตัวนึง เป็นตุ๊กตาหมี ผมซื้อให้จ.ในวันวาเลนไทน์ จ.เรียกมันว่าหน้าโง่ว ซึ่งเด็กคนนี้หน้าตาได้แม่ แต่ว่าตอนนี้เค้าจากไปแล้ว หน้าโง่วคิดถึงพ่อและเข้าใจแม่ใช่มั้ยลูก.
หลายคนอาจจะคิดว่าที่ผมต้องการให้เค้ากลับมาเพราะผมแค่อยากจะได้รับอะไรดีๆจากเค้าเหมือนเดิม แต่ป่าวเลยครับ ให้เค้ากลับมากลับมาแบบไม่ต้องทำอะไรให้ผมเลยก้ได้ กลับมารับสิ่งที่ผมจะทำให้เค้าต่อจากนี้..
ผมผิดไปแแล้ว ให้โอกาสผมแก้ไขอีกครั้งนะ.
คือวันนี้ผมจะตั้งใจมาเขียนกระทู้ถึงผู้หญิงคนนึง คนที่เค้ารักผมมาโดยตลอด คนที่คอยอยู่ข้างๆผมไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ คอยปลอบโยนผม ดูแลผมเป็นอย่างดี รู้ว่าผมต้องการอะไร ทุ่มเทให้ผม เป็นห่วงผม ยอมผมเกือบจะทุกอย่าง เวลาโกดกันผมจะเดินหนีจะไม่ฟังเค้าอธิบายเค้าก้จะเป็นคนคอยเคลียร์ ลำบากแค่ไหนผมก้ไม่เคยได้ยินเค้าบ่น เค้าสามารถมานอนปวดหลังบนผ้าปูพื้นกับพัดลมได้ทั้งๆที่หอเค้าก้มีเตียงกับแอร์ เค้าเดินทางไกลเพื่อมาหาผมได้ไม่ว่าจะตอนที่คิดถึงหรือตอนทะเลาะ เค้าให้เวลาผมก่อนเสมอ ตลอดเวลาที่ผมมีเค้าผมรู้ตัวตลอดว่าผมรักเค้าแต่ผมก้ยังมีปมในใจเกี่ยวกับคนที่ผมคุยมาก่อนหน้าเค้า มันเลยทำให้ ไม่ใส่ใจเค้า ไม่เคยยอมเค้า ไม่เคยถามว่าเค้าต้องการอะไร ไม่เคยทำอะไรดีๆให้เค้า ไม่เคยไว้ใจเค้า ไม่เคยแคร์ความรู้สึกเค้า เลยครับ(ผู้หญิงคนที่ผมจะเขียนถึงผมขอใช้อักษรย่อ จ. นะครับ)
ส่วนตัวผมเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านพันทิป ไม่เคยคิดจะเข้ามาเลยด้วยซ้ำ แต่จ.เค้าชอบอ่านครับ ผมก้เลยหวังไว้ว่ากระทู้นี้จะผ่านตาเค้า นี่คือเหตุผลข้อแรก เหตุผลอีกข้อนึงคือผมสงสารเพื่อนผมที่เป็นคนกลาง เค้ารู้จักทั้งจ.และผม ผมไม่อยากให้เค้าโดนว่าแทนผม ขอโทดนะบ.
สถานะตอนนี้คือเราเลิกกันอยู่ครับ เพราะผมเอง (ผมไม่ขอเล่าแล้วกันนะครับว่าผมทำร้ายเค้าไปมากแค่ไหน) เราเลิกกันมา2เดือนกว่าจะ3เดือนแล้ว ซึ่งตั้งแต่เลิกกันผมก้พยายามทำทุกอย่างเพื่อจะลืมเค้า แต่ยิ่งอยากลืมผมก้ยิ่งจำได้ ผมคิดถึงเค้าตลอด จะทำอะไรก้คิดถึงเค้า ผมรักเค้าไปแล้วแต่ผมทิ้งเค้าไปแล้วเหมือนกันและปมๆนั้นมันก้ยังอยู่ในใจผม แต่ตอนนี้ปมที่ว่าผมได้แก้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งผมมีพี่สาวผมเป็นคนช่วยแก้ ส่วนถ้าใครอยากรู้วิธีแก้ก้คอมเม้นไว้ด้านล่างนะครับ
ผมเป็นคนที่โลเลมากๆ ไม่เคยจริงจัง เอาแต่ใจ ชอบใช้อารมณ์ ที่ผมว่ามาผมรู้ครับว่าจ.ก้คิดแบบนั้นและมันก้เป็นความจริง แต่มีสิ่งหนึ่งที่อ.ไม่อยากให้จ.คิดคือ อ.ไม่เคยจำอะไรเกี่ยวกับจ.ได้เลย ถึงอ.จะเป็นคนไม่ค่อยพูด เพราะอ.พูดไม่รู้เรื่องแต่อ.ความจำดี อ.มั่นใจว่าอ.จำเรื่องของเราและก้ของจ.ได้ทั้งหมด ไม่ว่าเราไปไหนด้วยกัน จ.ชอบอะไรไม่ชอบอะไร จ.เกลียดอะไร จ.หัวเราะจ.ร้องไห้ จ.ไปแข่งโฟล์กซองแล้วเหงื่อออก อ.ก้จำได้..
ถ้าถามผมว่าผมต้องการให้เค้ากลับมามั้ย ผมต้องการครับ ผมอยากจะแก้ไขในสิ่งที่ผมเคยทำไม่ดีกับเค้า ผมอยากจะทำดีกับเค้าให้ได้สักเสี้ยวที่เค้าดีกับผม ผมอยากหัวเราะอยากเครียดกับเค้า อยากพาเค้าไปกินข้าว อยากพาเค้าไปกินเค้ก อยากเล่นปริศนาฟ้าแลบกับเค้า อยากดูหนังดูซีรี่อยากฟังเพลง อยากไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน อยากนั่งมอไซเป็นร้อยๆกิโลเพื่อไปเคาท์ดาวน์ และอยากให้เค้าเป็นผู้รับบ้าง แต่ตอนนี้ผมก้รู้ตัวว่าเพื่อนๆจ.ไม่สนับสนุนผม แต่ผมไม่ยอม ผมจะสู้ ผมจะสู้เพื่อหัวใจของผม สู้เพื่อคนที่ผมรัก จะต้องใช้เวลาพิสูจน์นานแค่ไหน ผมพร้อม และเมื่อวันนั้นมาถึงผมจะกอดเค้าไว้ให้แน่นๆ ผมจะดูแลเค้าให้ดี และผมจะไม่ให้เค้าต้องอายใครอีก
ปล.ผมกับจ.เคยมีลูกด้วยกันตัวนึง เป็นตุ๊กตาหมี ผมซื้อให้จ.ในวันวาเลนไทน์ จ.เรียกมันว่าหน้าโง่ว ซึ่งเด็กคนนี้หน้าตาได้แม่ แต่ว่าตอนนี้เค้าจากไปแล้ว หน้าโง่วคิดถึงพ่อและเข้าใจแม่ใช่มั้ยลูก.
หลายคนอาจจะคิดว่าที่ผมต้องการให้เค้ากลับมาเพราะผมแค่อยากจะได้รับอะไรดีๆจากเค้าเหมือนเดิม แต่ป่าวเลยครับ ให้เค้ากลับมากลับมาแบบไม่ต้องทำอะไรให้ผมเลยก้ได้ กลับมารับสิ่งที่ผมจะทำให้เค้าต่อจากนี้..