ระบายชีวิตในวัย อายุ13

สวัสดีค่ะเรา อายุ13 อยู่ม.2 เราอยากระบายทุกสิ่งทุกอย่างที่เก็บมา ราเติบโตมากับครอบครัวtoxic​(รึป่าว?) เราไม่ชอบคนในบ้านเลยโดยเฉพาะแม่ แม่ชอบใช้อารมณ์เป็นหลักคำพูดแต่ละคำที่พูดออกมามันแรงเกินกว่าที่เราจะรับได้ แม่ ชอบเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น ทำไมลูกคนอื่นถึงเก่งกว่า ทำไมเขาได้ดีกว่า ฯ ส่วนพ่อชอบใช้อารมณ์เป็นหลักเหมือนกันชอบให้ความรุนแรงใช้กำลังเราไม่ชอบคนแบบนี้เลยรู้สึกเขาสร้างปมให้เรา แล้วก็ปัณหาต่างๆเรื่องเรียนอีกด้วยเรายอมรับเลยว่าเราเรียนไม่เก่งเกรด 2 แม่เราก็บอกเรานะว่าไม่เป็นไรถือว่าเราพยายามแล้วแต่เขาก็พูดทำนองเปรียบเทียบเหมือนเดิม พอแม่เรามีน้องเพิ่มมาอีก1คน ชีวึเราดูวุ่นวายสุดๆ เสียงร้องให้น้องเสียงกรี้ดของน้อง เสียงตะโกนของพ่อ เสียงบ่นของแม่ ตอนนั้นเราสู้สึกจะประสาท อยากกรี้ดออกมาให้ดังๆ บอกตรงๆเลยเราไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อแล้วคือมันไม่ไหวจริงๆเราไม่มีกำลังใจไม่มีอะไรมาดามชีวิตเราเลยแต่ก็ไม่กล้ากลัวว่ามันจะพลาดฝื้นที่โรงบาลมันเครียดไปหมดเคยระบายให้ครอบครัวฟังเขากับหัวเราะเยาะเย้ยแถมด่าเราว่าเป็นเรื่องปัณยาอ่อนเราเลยเรื่องที่จะเก็บไว้พอมีเรื่องอะไรเราไม่เคยบอกเขาเลยพอมาระบายให้เพื่อนฟังเขาไม่ให้เรามีความส่วนตัวเลยพอไปอ่านจ้อความที่ระบายให้เพื่อนก็มาร้อยใจเราเหมือนเราผิดแทบทุก้รื่องเราเลยตัดสินใจไม่ใครอีก้ลยพอมีปันหาก้มาเก้บไว้จนมันสะสมเรื่อยๆๆๆๆๆมันเต็มไปหมดปัณหามันโถมมาโครตเยอะเรารับไม่ได้เลยเราไม่ชอบมันแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว


เราเหนื่อยมันแย่ลงขึ้นเรื่อยไฟที่จะอยู่ต่อเลย​
เวลาช่วงที่เรามีความสุขก้จะเป็นเขาที่คอยจะขวางความสุขเรา🥲🥲#สุภาพจิตใหม่ใกล้ฉัน