ความรักสวยงามเสมอถ้าเรารักเป็น

มีคนเคยบอกว่าชีวิตคือการเดินทางที่ต้องเรียนรู้อย่างไม่มีสิ้นสุดแต่ละวันเราก้าวไปบนเส้นทางที่เราเลือกที่จะเดินและเลือกที่จะเป็นโดยที่ไม่มีใครรู้ว่าทางข้างหน้าจะเป็นยังไงคงไม่มีใครอยากให้มันผิดพลาดอยากให้หนทางของเรานั้นสวยงามไปในแบบที่เราคิด บางวันเราก้าวเดินอย่างรวดเร็ว เร็วจนแทบจะวิ่งด้วยความเชื่อมั่น บางวันใจดวงเดิมของเรามันก็กลับฝ่อ เราแทบจะหยุดนิ่ง หมดแรง ไม่เข้าใจกับหลายๆสิ่งที่ไม่ได้คาดคิดเอาไว้ บางวันเราจึงขอเดินให้ช้าลงซักนิดเพื่อจะได้มีเวลาคิดทบทวนหรือชื่นชมวิวทิวทัศน์ข้างทางบ้าง จนบางทีก็มารู้ตัวว่าเราอาจจะไปผิดทางด้วยซ้ำ หรือสงสัยว่าตัวเองกำลังหลงทางอยู่หรือเปล่า แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ได้เจอกับทางออก เพราะอย่างน้อยเราก็ได้ลองไปในที่ที่ไม่เคยไป หรือเราอาจจะกำลังไปในที่ที่ไกลกว่าเดิมก็ได้ หากชีวิตคือการเดินทางจริงๆ เมื่อมีเริ่มต้นก็ต้องมีจุดหมายปลายทางและมีทางออกให้กับทุกเส้นทางเสมอ ให้เวลากับหนทางแล้วมันจะพาเราไปเจอกับเรื่องใหม่ๆ และแม้บ้างครั้งหนทางจะพาเราย้อนกลับมาเจอเรื่องเดิมๆอย่างหนีไม่พ้น เราอาจจะต้องหัวเราะและร้องไห้ไปอีกซักกี่ครั้งก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะทุกขณะที่ผ่านไปเรากำลังได้บทเรียนเพิ่มขึ้นมาและจงทำความรู้จักกับความรู้สึกตัวเองให้มากขึ้น ให้ตัวเองได้ลองทำแล้วทุกอย่างก็จะผ่านไปด้วยดี...