บางครั้ง...ชั้นก็ไม่รู้ว่าความรักคืออะไร
เราคบกันมาหลายปีแล้ว ทุกความทรงจำที่ผ่านมามีเธอด้วยเสมอ เรามองไปยังอนาคตร่วมกัน เรามองไปยังวันที่เราสร้างครอบครัว วันที่มีน้องๆ เกิดขึ้นมา เราจะสอนเค้า เราจะรักเค้ายังไง
ทุกเวลาที่อยู่กับเธอชั้นรู้สึกสบายใจ เธอเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของชั้น ชั้นเคยบอกตัวเอง หลายต่อหลายครั้ง ว่าถ้าชั้นเสียเธอไป ชั้นคงไม่สามารถหาใครที่ดีอย่างเธอ รักชั้นได้อย่างเธออีกแล้ว
วันนี้ที่เราต้องไกลกัน ชั้นสัญญา ชั้นสัญญาว่าจะมีเธอแค่คนเดียว ชั้นบอกเธอเสมอว่าชั้นเป็นคนรักษาสัญญา ชั้นจะไม่สัญญาอะไรที่ชั้นทำไม่ได้ ชั้นจะสัญญา ก็ต่อเมื่อชั้นมั่นใจแล้วจริงๆ
ชั้นไม่ยอมสัญญา ว่าเราจะไม่เลิกกัน เพราะชั้นไม่รู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไร
แต่ตอนนี้ชั้นอยากจะสัญญา เพราะชั้นไม่อยากให้เราเลิกกัน
อยู่ตรงนี้ชั้นเหงา ชั้นเหงามากๆ ชั้นไม่รู้จะคุยกับใคร
เธอเองก็มีภาระของเธอ เธอยังพยายามหาเวลามาคุยกับชั้น
ชั้นเองก็มีภาระของชั้น แต่ชั้นเหนื่อยเหลือเกินที่จะเล่าอะไรให้เธอฟัง
ชั้นเจอเค้า เราได้รู้จักกันในวันที่ชั้นเหงา
เค้าทำให้ชั้นรู้จักความสนุก ความสุข
ชั้นอยากรู้จักเค้าให้มากกว่านี้
ชั้นตื่นเต้นทุกทีที่ได้อยู่กับเค้า
ชั้นเฝ้ารอทุกวันที่จะได้เจอกับเค้า
เค้าเป็นความสุขเดียวที่ชั้นมี ณ ตอนนี้
แล้วชั้นก็รู้สึกผิดต่อเธอ
ชั้นกับเค้าเราไม่ได้มีอะไรกันมากไปกว่าพี่น้อง
ชั้นแค่ให้เค้าเป็นเป้าหมายในแต่ละวัน
เค้าให้ความรู้สึกที่เธอไม่เคยให้ชั้นได้
ความรู้สึกใจเต้นเมื่อยามได้คิดถึง
ความรู้สึกฟินเวลาที่เค้าคุยด้วย
ความมโนที่เรานั่งคิดถึงเค้าว่าพรุ่งนี้ได้เจอกันมันจะเป็นยังไง
เป็นความรู้สึกหวาบหวามหวานๆ ที่มันหายไปหลายปีมาแล้ว
เป็นความรู้สึกที่ชั้นคิดถึงมาตลอด
เป็นความรู้สึกที่เป็นตัวตนชั้นดีที่สุด
ชั้นชอบเค้า... ชั้นคิดว่าชั้นชอบเค้า
ทั้งที่เราเจอกันไม่นาน ชั้นคิดว่าชั้นคงเหงา
หรือมันอาจเป็นแค่การปลื้ม เดี๋ยวก็ซาไปเอง ซึ่งชั้นเองก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น
วันนึง ชั้นทำแหวนที่เธอให้หายไป
ชั้นหา ชั้นค้น ชั้นพยายามทำทุกอย่างเจอ
หรือว่ามันเป็นสัญญาณของอะไรบางอย่าง
ชั้นควรจะหยุดใช่มั้ย
ชั้นควรจะรู้ใช่มั้ยว่าอะไรที่สำคัญ
แต่ชั้นหยุดคิดถึงเค้าไม่ได้จริงๆ
ชั้นทำกระทั่งพยายามไม่ให้เค้ารู้ว่าชั้นมีเธออยู่แล้ว
ทั้งที่ๆ แหวนวงนั้นยังอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของชั้น
แหวนที่ตอนนี้มันหายไป... และชั้นก็ต้องการมันที่สุด
ชั้นเจอมัน...ในตอนที่ชั้นตั้งปนิธานกับตัวเองว่าจะบอกเค้าว่าชั้นมีเธอแล้ว
แล้วชั้นก็เจอมันจริงๆ...
ชั้นควรจะหยุด ชั้นรู้ดี แต่ชั้นห้ามใจไม่ได้
ชั้นหยุดคิดถึงเค้าไม่ได้จริงๆ
มันเป็นความรู้สึกชอบใครซักคน ที่ชั้นฝันหามานานแล้ว
เป็นความรู้สึกที่เธอให้ชั้นไม่ได้...
ชั้นรักเธอ ชั้นรักเธอ ชั้นอยากอยู่กับเธอตลอดไป
ชั้นไม่รู้ว่าความผูกพันธ์ของเรามันคือความรักรึเปล่า
ชั้นรู้แค่ว่าชั้นไม่อยากเสียเธอไป
ชั้นอยากสร้างครอบครัวที่อบอุ่นกับเธอ
ชั้นไม่อยากเลิกกับเธอ
ชั้นควรจะทำยังไง
มีเธออยู่แล้ว แต่กลับไปชอบเค้า
เราคบกันมาหลายปีแล้ว ทุกความทรงจำที่ผ่านมามีเธอด้วยเสมอ เรามองไปยังอนาคตร่วมกัน เรามองไปยังวันที่เราสร้างครอบครัว วันที่มีน้องๆ เกิดขึ้นมา เราจะสอนเค้า เราจะรักเค้ายังไง
ทุกเวลาที่อยู่กับเธอชั้นรู้สึกสบายใจ เธอเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของชั้น ชั้นเคยบอกตัวเอง หลายต่อหลายครั้ง ว่าถ้าชั้นเสียเธอไป ชั้นคงไม่สามารถหาใครที่ดีอย่างเธอ รักชั้นได้อย่างเธออีกแล้ว
วันนี้ที่เราต้องไกลกัน ชั้นสัญญา ชั้นสัญญาว่าจะมีเธอแค่คนเดียว ชั้นบอกเธอเสมอว่าชั้นเป็นคนรักษาสัญญา ชั้นจะไม่สัญญาอะไรที่ชั้นทำไม่ได้ ชั้นจะสัญญา ก็ต่อเมื่อชั้นมั่นใจแล้วจริงๆ
ชั้นไม่ยอมสัญญา ว่าเราจะไม่เลิกกัน เพราะชั้นไม่รู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไร
แต่ตอนนี้ชั้นอยากจะสัญญา เพราะชั้นไม่อยากให้เราเลิกกัน
อยู่ตรงนี้ชั้นเหงา ชั้นเหงามากๆ ชั้นไม่รู้จะคุยกับใคร
เธอเองก็มีภาระของเธอ เธอยังพยายามหาเวลามาคุยกับชั้น
ชั้นเองก็มีภาระของชั้น แต่ชั้นเหนื่อยเหลือเกินที่จะเล่าอะไรให้เธอฟัง
ชั้นเจอเค้า เราได้รู้จักกันในวันที่ชั้นเหงา
เค้าทำให้ชั้นรู้จักความสนุก ความสุข
ชั้นอยากรู้จักเค้าให้มากกว่านี้
ชั้นตื่นเต้นทุกทีที่ได้อยู่กับเค้า
ชั้นเฝ้ารอทุกวันที่จะได้เจอกับเค้า
เค้าเป็นความสุขเดียวที่ชั้นมี ณ ตอนนี้
แล้วชั้นก็รู้สึกผิดต่อเธอ
ชั้นกับเค้าเราไม่ได้มีอะไรกันมากไปกว่าพี่น้อง
ชั้นแค่ให้เค้าเป็นเป้าหมายในแต่ละวัน
เค้าให้ความรู้สึกที่เธอไม่เคยให้ชั้นได้
ความรู้สึกใจเต้นเมื่อยามได้คิดถึง
ความรู้สึกฟินเวลาที่เค้าคุยด้วย
ความมโนที่เรานั่งคิดถึงเค้าว่าพรุ่งนี้ได้เจอกันมันจะเป็นยังไง
เป็นความรู้สึกหวาบหวามหวานๆ ที่มันหายไปหลายปีมาแล้ว
เป็นความรู้สึกที่ชั้นคิดถึงมาตลอด
เป็นความรู้สึกที่เป็นตัวตนชั้นดีที่สุด
ชั้นชอบเค้า... ชั้นคิดว่าชั้นชอบเค้า
ทั้งที่เราเจอกันไม่นาน ชั้นคิดว่าชั้นคงเหงา
หรือมันอาจเป็นแค่การปลื้ม เดี๋ยวก็ซาไปเอง ซึ่งชั้นเองก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น
วันนึง ชั้นทำแหวนที่เธอให้หายไป
ชั้นหา ชั้นค้น ชั้นพยายามทำทุกอย่างเจอ
หรือว่ามันเป็นสัญญาณของอะไรบางอย่าง
ชั้นควรจะหยุดใช่มั้ย
ชั้นควรจะรู้ใช่มั้ยว่าอะไรที่สำคัญ
แต่ชั้นหยุดคิดถึงเค้าไม่ได้จริงๆ
ชั้นทำกระทั่งพยายามไม่ให้เค้ารู้ว่าชั้นมีเธออยู่แล้ว
ทั้งที่ๆ แหวนวงนั้นยังอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของชั้น
แหวนที่ตอนนี้มันหายไป... และชั้นก็ต้องการมันที่สุด
ชั้นเจอมัน...ในตอนที่ชั้นตั้งปนิธานกับตัวเองว่าจะบอกเค้าว่าชั้นมีเธอแล้ว
แล้วชั้นก็เจอมันจริงๆ...
ชั้นควรจะหยุด ชั้นรู้ดี แต่ชั้นห้ามใจไม่ได้
ชั้นหยุดคิดถึงเค้าไม่ได้จริงๆ
มันเป็นความรู้สึกชอบใครซักคน ที่ชั้นฝันหามานานแล้ว
เป็นความรู้สึกที่เธอให้ชั้นไม่ได้...
ชั้นรักเธอ ชั้นรักเธอ ชั้นอยากอยู่กับเธอตลอดไป
ชั้นไม่รู้ว่าความผูกพันธ์ของเรามันคือความรักรึเปล่า
ชั้นรู้แค่ว่าชั้นไม่อยากเสียเธอไป
ชั้นอยากสร้างครอบครัวที่อบอุ่นกับเธอ
ชั้นไม่อยากเลิกกับเธอ
ชั้นควรจะทำยังไง