สำหรับบางคนอาจจะบอกว่าคุยกันแล้วใช่ก็โอเคเลย แต่เราคิดว่า ขนาดเราจะเข้ามหาวิทยาลัยยังต้องเลือกเรียนในสิ่งที่เราชอบและคำนึงถึงอนาคตด้วยว่าจบมาแล้วจะหางานทำง่ายมั้ย ขนาดจะซื้อบ้านหรือคอนโดยังต้องเฟ้นหากว่าจะตัดสินใจได้เลย นี่เลือกคนรักทั้งทีจะสุ่มสี่สุ่มห้าได้ยังไง

คนรัก หรือที่เราเรียกกันว่า “ แฟน “ ซึ่งในอนาคตไม่กี่ปีข้างหน้าเค้าอาจจะจะกลายเป็น “ สามี “ ของเรา นั่นหมายถึงคนที่เราจะต้องเจอหน้าทุกวัน นอนเตียงเดียวกันทุกคืน ต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับคนๆ นี้

               สำหรับเรา การจะเลือกคบใครสักคนอย่างจริงๆจังๆ ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ในยามที่เราโสด คนบางประเภทคือคุยแล้วมีความสุข ไปทานข้าวดูหนังด้วยกันได้ แต่ไม่สามารถคิดจะคบกันแบบจริงๆ จังๆได้ด้วยเหตุผลบางประการที่เรามองแล้วว่า ถ้าคบกันจริงๆจังๆยังไงก็เดินไปด้วยกันได้ยาก

               คนที่เราคบเป็นแฟนไม่ใช่คนที่คุยกันแปปๆ แล้วโอเค เราจะคุยกันจนคิดว่าคนนี้นิสัยดีนะ แล้วพอเจอตัวจริงก็ต้องดูอีกว่าเค้านิสัยดี พูดดีกับคนอื่นด้วยหรือเปล่า ถ้าดูแล้วว่าผ่านจุดนี้ถือว่าโอเคในระดับหนึ่ง อย่างที่สองต้องดูเรื่องวุฒิภาวะ ( เราชอบคนอายุเยอะกว่าอย่างน้อง 10 ปี ) อยากคบคนที่คอยแนะนำและดูแลเราได้ ต่อมาก็เรื่องหน้าที่การงานว่ามั่นคงใหม ในอนาคตดูแลเรากับลูกได้หรือเปล่า ถ้าผ่านจุดนี้ได้จะเข้าสู่โหมดการเรียนรู้นิสัยใจคอกัน แน่นอนว่ามันต้องมีบางอย่างในตัวเค้าที่เราไม่ชอบ และ ก็ต้องมีบางอย่างในตัวเราที่เค้าไม่ชอบ ก็ต้องมานั่งคุยกันแล้วปรับตัวกันอีกที ถ้าปรับตัวเข้ากันได้ คบแล้วมีความสุขมากกว่าทุกข์ ต่อให้ทะเลาะกันแต่ก็คุยกันได้ เค้าเป็นห่วงเรา แคร์ความรู้สึกเราและดูแลเรา หลังจากนี้ก็จะเข้าสู่โหมดคบกันแบบแฟน คือเลือกแล้วว่า “ คนนี้เหละที่เราควรจะรัก คนนี้เหละที่เราอยากได้มาเป็นพ่อของลูก คนนี้เหละที่เราจะทุ่มเทความรักของเราให้กับเค้า คนนี้เหละที่เราอยากจะใช้ชีวิตอยู่ด้วย  “

เราอยากรู้ว่าความรักของคนอื่นๆ เป็นเหมือนเราหรือเปล่า