ตามหัวข้อแหล่ะค่ะ คือมีคนคนนึงมาจีบรุ่นเดียวกันนี่แหล่ะหน้าตาก็พอใช้นะคะไม่ถึงกับดี><และเค้าเป็นโรคพาร์คินสัน(แต่ตรงนี้เราตัดออกไม่สนในอยู่แล้ว) แต่นิสัยของเค้าดีมาก!! จนเราเองยังคิดว่าคนแบบเราเนี่ยนะจะมีคนดีๆแบบนี้มาชอบ เพราะน่าตาเราก็ไม่ได้สวยเด่นเหมือนคนอื่นเค้า(หน้าบ้านๆแต่เลือกเยอะ=='') เค้าไม่ใช่คนในสเป้คเลยค่ะต่างกันแบบฟ้ากับเหว

เค้าออกเป็นคนซื่อๆแต่เรากลับชอบคนขี้เล่นตามเราทันประมานนี้(คุยกันบางครั้งเราเองยังเซ็ง><'!) แต่ทั้งๆที่เค้าไม่ใช่สำหรับเราเลย...แต่เค้าก็ทำหลายๆอย่างที่เราเห็นแล้วเราประทับใจเรามีความสุขที่เค้าทำแบบนี้ให้<3 จนไม่กี่วันที่ผ่านมาเค้าบอกชอบเรา เราก็ไม่รู้จะตอบเค้าไปยังไงเลยได้แต่เงียบแล้วก็เปลี่ยนเรื่องคุย เรามีความสุขในแชทค่ะแต่พอนัดเจอกันเรามีความรู้สึกอาย..! ครั้งแรกเรานัดเจอกันเรานี่แต่งตัวมาเต็มมากมากแต่เค้าชุดแนวพ่อเราเลย(แก่มาก) เสื้อคอปกสีขาวกางเกงขากระบอกสีดำๆเหมือนกางเกงทำงานพ่อเราเลยแล้วที่สำคัญรองเท้าแตะ!!! เราไม่อยากมองคนแค่ภายนอกเลยยังคุยกับเค้ามาถึงทุกวันนี้ แต่ทุกครั้งที่เจอเราจะตกใจกับชุดที่เค้าใส่มากอันนี้ใครจะว่าเราเวอร์ก็ได้แต่มันเชยจิงๆคือทางบ้านเค้าก็ฐานะไม่ดีอยู่แล้วด้วยพวกแฟชั่นหรืออะไรไม่ต้องพูดถึง ถามว่าชอบเค้ามั้ยตอบได้เลยมา "ชอบ" ถามว่าอายมั้ยที่จะคบกับเค้าแล้วควงเค้าไปหาเพื่อนหรือไปกินข้าวด้วยกัน "อาย" เลยอยากจะถามว่าจะทำไงหรือตัดสินใจกับเรื่องนี้ยังไงดีค่ะ จะให้เลิกคุยกับเค้าก็ไม่ได้(เพราะเราก็ชอบเค้าอยู่เหมือนกัน) แต่จะให้ทำใจและยอมรับในแบบที่เค้าเป็นก็ไม่ได้จิงๆอยากจะบอกเค้านะแต่ไม่รู้จะบอกยังไงเพราะคุยกันต่อไปเค้าขอคบแน่ๆ แต่ถ้าคบเค้าจะเป็นแฟนคนแรกของเราเลย เราก็อยากจะมีแฟนแบบที่เราภูมิใจควงไปไหนได้แบบไม่ต้องอายใครแต่จะบอกเค้ายังไงให้เค้าไม่เสียใจ???
ทำใจให้ชินหรือจะเลิกคุย...ใครก็ได้ช่วยที!!