เราเป็นคนหนึ่งที่ซุ่มซ่ามมาก ยอมรับว่าเป็นคนซุ่มซ่ามละทีนี้เราก็เผลอไปทำขวดแก้วแตกโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็คิดได้นะว่าตัวเองผิด ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่ามันไม่ควรไปอยู่ที่ๆตรงนั้น ตอนทำตกแล้วเพื่อนๆในห้องรู้ คือรู้สึกอายมาก ขายขี้หน้ามาก รู้สึกคิดมากไปเลย แต่ เราก็พร้อมที่จะยอมรับผิด และ รับผิดชอบ
หลังจากนั้นมาก็รู้สึกไม่กล้าสู้หน้าเลย เพื่อนๆมีวีธีแก้กันไหมคะ อยากได้กำลังใจ อยากมีคนฮีลใจมาก เรารู้แหล่ะว่าคนเรามันก็ต้องมีทำผิดพลาดกันบ้างแต่แบบ เราอายจริงๆ ทำใจไม่ได้
เวลาเพื่อนๆซุ่มซ่ามเผลอทำแก้วหรือขวดแตก จะรู้สึกยังไงครับ?
หลังจากนั้นมาก็รู้สึกไม่กล้าสู้หน้าเลย เพื่อนๆมีวีธีแก้กันไหมคะ อยากได้กำลังใจ อยากมีคนฮีลใจมาก เรารู้แหล่ะว่าคนเรามันก็ต้องมีทำผิดพลาดกันบ้างแต่แบบ เราอายจริงๆ ทำใจไม่ได้