สวัสดีค่ะ เพิ่งจะไปเวิคกลับมาเมื่อซัมเมอร์ที่ผ่านมาสดๆร้อนๆ ก็เลยอยากจะแชร์ประสบการณ์ แล้วก็เก็บกระทู้ไว้เป็นไดอะรี่ด้วยเลย
ส่วนงานที่ไปทำก็ร้านอาหารฟาสฟู้ดทั่วไป
การไปเวิคครั้งนี้มันเริ่มมาจากการที่เพื่อนเราถือโบรชัวเอเจนซี่แห่งหนึ่งมา แล้วก็บอกน่าไปเนอะ เราก็เอามาอ่าน
แล้วก็บอกขอนะ จากนั้นเราก็ไม่รอช้า สมัครเลย จ่ายตังค์เลย
โดยออกตัวก่อนว่าตัวเองเป็นเด็กที่พ่อเเม่เลี้ยงมาแบบ ระบบปิดมากกก ไม่เคยได้ไปไหนเอง
ไม่เคยไปเที่ยวกับเพื่อน ไม่เคยนั่งรถเมย์ไปม. พ่อแม่ รับ-ส่งตลอด
อยากได้อะไรก็ขอเงินพ่อแม่ ซึ่งตอนนันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนะ คงจะชินเพราะเป็นมาแต่เด็กๆ
เเล้วการที่ได้รับอนุญาตให้ไปครั้งนี้ได้ คือต้อง"หลอก" แม่กันเลยทีเดียวค่ะ หลอกว่าไปเดือนเดียวเอง ค่าโครงการห้าหมื่นเองง
แม่ก็โอเคๆลองไปดูก็ได้ แต่ความจริงคือ สามเดือนค่ะ แล้วห้าหมื่นก็เอาไม่อยู่แน่นอน 55555
หลังจากจ่ายตังค์ ก็สัมพาท ก็ซื้อตั๋ว ทำวีซ่า แล้วก็ไปเลยจย้าาา~ ฟิ่ว bye thailand
ปล.ตอนนั่งเครื่อง โคตทรมานเลย นานมากกกกกก ที่นั่งก็แคบ T^T
ก็เปลี่ยนเครื่องกันปายสองแห่ง สุดท้ายก็มาถึงแล้ว Texas ประเทศใหม่ เมืองใหม่ คนใหม่ๆ ทุกอย่างใหม่ไปหมด ตื่นเต้นมากกก
เจ้าแมงปอบินมาเกาะทักทาย
จากนั้นก็นั่งแท๊กซี่เข้าบ้านพักกัน วินาทีแรกที่เห็นคือ wtf มันเล็กมากสำหรับคน 10 คน ห้องน้ำห้องเดียว อยู่กันไม่ได้ เจ้าของบ้านจึงบอก
โอเค งั้นจะให้พวกคุณไปอยู่อีกบ้านนึง แต่ได้แค่สี่-ห้า คนนะ ซึ่งเราก็เป็น 1 ในนั้นค่ะ เสี่ยงมั้ย มันก็คงต้องเสี่ยง TT
แต่พอไปถึงแล้วพบว่า มันดีมากกก บ้านใหญ่กว่า ใหม่กว่า ครัวดีมาก ซึ่งคุ้มค่าการเสี่ยงมากๆ จากนั้นก็จัดของ พบปะเพื่อนใหม่ของเราซึ่งเป็นคนฟิลิปปินส์(ซึ่งตอนหลังสนิทและรักเธอมากก)
แล้ววันที่ต้องทำงานก็มาถึงค่ะ เพิ่งได้จักรยานกันวันนั้น ซึ่งเป็นวันที่จดจำได้ขึ้นใจเลย เพราะ "หลงทางกลางเเดด!!" ค่ะท่านผู้ชม..
เรื่องของเรื่องนะ คือเจ้าของบ้านพาเรากับเพื่อนคนนึงไปเอาจักรยาน แล้วก็บอกให้ขี่ตามนางกลับบ้าน เราก็ขี่ค่ะ สักพักนางก็ขับรถเร็วขึ้นๆ ๆ
จนสับสายตาไปเลยค่ะ !!!! เรากับเพื่อนก็แบบ ชิปแล้ว มาวันแรกๆ ทางก็ยังไม่รู้ หลงกันอยุ่สองสามชั่วโมงกลางเเดด น้ำก็หิว โทรศัพก็อยู่รถนาง
หมดหวังมากกก แต่สุดท้ายแล้วก็เข้าไปในร้านขายเฟอนิเจอร์ แล้วให้เขาใช้คอมเปิดกูเกิ้ลแมปจนหาทางกลับได้
หลังจากกลับมาได้ ก็ต้องไปทำงานอีก เมเนเจอร์นัด 3.30 ถึงบ้าน 3.15 อะไรจะซวยซับซวยซ้อนขนาดน้านนน
จากนั้นก็หาเบอโทรไปเลื่อนเวลางานกันให้วุ่น เลื่อนเสร็จก็ออกปั่นจักรยานค่า ส่วนระยะเวลาก็เบาๆค่ะ 40 นาทีเอ๊งงงงง ท่ามกลางแดดที่พร้อมจะทำให้คุณเกรียมได้ตลอดเวลาของเท๊กซัส แต่สุดท้ายก็ถึงจนได้ ในเวลา 4 โมง จากนั้นเขาก็พูดๆๆเรื่องกฏต่างๆแล้วก็สอบค่ะ
เราทำนานจนเมเนเจอต้องมาช่วยทำเลยค่ะ 5555555 พาทัวร์ที่ทำงาน แล้วก็ปั่นกลับกันค่ะ แต่ชอบที่นี่ตรงพระอาทิตย์ตกสองทุ่มค่ะ เลิกเย็นแค่ไหนก้ยังไม่มืด
และแล้ววันเทรนงานก็มาถึงค่ะ งานเราเทรนประมาณสามสี่วันค่ะ
... วันแรกเนี่ยแหละเป็นวันที่เราเจอคนๆนึงที่ส่งผลต่อหัวใจเรามาจนถึงตอนนี้ เขาเป็นคนอเมริกา ที่มาทำงานที่นี่ได้สองอาทิตย์ก่อนหน้าเรา
เราก็เข้าไปในร้าน หัวหน้าก็คุยกับเขาว่า เราเป็นเด็ก j1 นะ จะมาทำงานที่นี่ ก็ช่วยสอนช่วยแนะนำด้วยประมาณนี้ แวบแรกที่เขาหันมาทักก็มองตาเขา แล้วก็จับมือทักทายปกติ แต่ตาเราไม่มองที่อื่นเลยนอกจากดวงตาเขา ตาสวยมากกกกกกกกกก เน้นย้ำว่ามาก เป็นสีที่ฟ้าๆอมเขียว รอบตาดำเป็นสีส้มเหลือง แล้วอีกอย่างคือ เขาเป็น ทอม ค่ะ ซึ่งเข้าไปตอนแรกที่ไม่รู้ตัวเลยว่าเขาไม่ใช่ผช ทั้งเสียง ทั้งหุ่น ยกเว้นนม ที่ยอมรับว่าใหญ่กว่าเราอีก -*- เขาก็สอนการใช้เครื่องอะไรทุกอย่าง ใจดี ขี้แกล้ง ยืนๆอยู่ก็จะมาจั๊กจี้ให้ตกใจเล่น ซึ่งไอ้ความขี้แกล้งของเขาเนี่ยละ ที่ทำให้เราเก็บเขาเข้ามาในหัวใจตั้งแต่วันนั้น
ในชีวิตนี้ไม่เคยมองทอม ไม่เคยคิดจะชอบเลยด้วยซ้ำ แต่พอเจอเขาหัวใจเรามันก็เปลี่ยนไป เริ่มหาพวกเพจ butch ที่แปลว่าทอมนั่นแหละคะ ดูภาพแล้วก็ชอบ งงตัวเองมาก เมื่อก่อนก็ชอบแต่ผู้ชาย มีแฟนเป็นผู้ชายมาตลอด หลังจากวันนั้นก็ทำงานด้วยกันต่อไป ก็สนิทกันมากขึ้น จนมาถึงวันนึงเป็นจุดพีคที่ทำให้เราตกหลุมรักเขาอย่างจังเลย..
หลายสิ่งในชีวิตเด็กสปอยคนหนึ่งได้เปลี่ยนไป เมื่อเข้าโปรแกรมWork&Travel(รวมทั้งเรื่องหัวใจ)
ส่วนงานที่ไปทำก็ร้านอาหารฟาสฟู้ดทั่วไป
การไปเวิคครั้งนี้มันเริ่มมาจากการที่เพื่อนเราถือโบรชัวเอเจนซี่แห่งหนึ่งมา แล้วก็บอกน่าไปเนอะ เราก็เอามาอ่าน
แล้วก็บอกขอนะ จากนั้นเราก็ไม่รอช้า สมัครเลย จ่ายตังค์เลย
โดยออกตัวก่อนว่าตัวเองเป็นเด็กที่พ่อเเม่เลี้ยงมาแบบ ระบบปิดมากกก ไม่เคยได้ไปไหนเอง
ไม่เคยไปเที่ยวกับเพื่อน ไม่เคยนั่งรถเมย์ไปม. พ่อแม่ รับ-ส่งตลอด
อยากได้อะไรก็ขอเงินพ่อแม่ ซึ่งตอนนันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนะ คงจะชินเพราะเป็นมาแต่เด็กๆ
เเล้วการที่ได้รับอนุญาตให้ไปครั้งนี้ได้ คือต้อง"หลอก" แม่กันเลยทีเดียวค่ะ หลอกว่าไปเดือนเดียวเอง ค่าโครงการห้าหมื่นเองง
แม่ก็โอเคๆลองไปดูก็ได้ แต่ความจริงคือ สามเดือนค่ะ แล้วห้าหมื่นก็เอาไม่อยู่แน่นอน 55555
หลังจากจ่ายตังค์ ก็สัมพาท ก็ซื้อตั๋ว ทำวีซ่า แล้วก็ไปเลยจย้าาา~ ฟิ่ว bye thailand
ปล.ตอนนั่งเครื่อง โคตทรมานเลย นานมากกกกกก ที่นั่งก็แคบ T^T
ก็เปลี่ยนเครื่องกันปายสองแห่ง สุดท้ายก็มาถึงแล้ว Texas ประเทศใหม่ เมืองใหม่ คนใหม่ๆ ทุกอย่างใหม่ไปหมด ตื่นเต้นมากกก
เจ้าแมงปอบินมาเกาะทักทาย
จากนั้นก็นั่งแท๊กซี่เข้าบ้านพักกัน วินาทีแรกที่เห็นคือ wtf มันเล็กมากสำหรับคน 10 คน ห้องน้ำห้องเดียว อยู่กันไม่ได้ เจ้าของบ้านจึงบอก
โอเค งั้นจะให้พวกคุณไปอยู่อีกบ้านนึง แต่ได้แค่สี่-ห้า คนนะ ซึ่งเราก็เป็น 1 ในนั้นค่ะ เสี่ยงมั้ย มันก็คงต้องเสี่ยง TT
แต่พอไปถึงแล้วพบว่า มันดีมากกก บ้านใหญ่กว่า ใหม่กว่า ครัวดีมาก ซึ่งคุ้มค่าการเสี่ยงมากๆ จากนั้นก็จัดของ พบปะเพื่อนใหม่ของเราซึ่งเป็นคนฟิลิปปินส์(ซึ่งตอนหลังสนิทและรักเธอมากก)
แล้ววันที่ต้องทำงานก็มาถึงค่ะ เพิ่งได้จักรยานกันวันนั้น ซึ่งเป็นวันที่จดจำได้ขึ้นใจเลย เพราะ "หลงทางกลางเเดด!!" ค่ะท่านผู้ชม..
เรื่องของเรื่องนะ คือเจ้าของบ้านพาเรากับเพื่อนคนนึงไปเอาจักรยาน แล้วก็บอกให้ขี่ตามนางกลับบ้าน เราก็ขี่ค่ะ สักพักนางก็ขับรถเร็วขึ้นๆ ๆ
จนสับสายตาไปเลยค่ะ !!!! เรากับเพื่อนก็แบบ ชิปแล้ว มาวันแรกๆ ทางก็ยังไม่รู้ หลงกันอยุ่สองสามชั่วโมงกลางเเดด น้ำก็หิว โทรศัพก็อยู่รถนาง
หมดหวังมากกก แต่สุดท้ายแล้วก็เข้าไปในร้านขายเฟอนิเจอร์ แล้วให้เขาใช้คอมเปิดกูเกิ้ลแมปจนหาทางกลับได้
หลังจากกลับมาได้ ก็ต้องไปทำงานอีก เมเนเจอร์นัด 3.30 ถึงบ้าน 3.15 อะไรจะซวยซับซวยซ้อนขนาดน้านนน
จากนั้นก็หาเบอโทรไปเลื่อนเวลางานกันให้วุ่น เลื่อนเสร็จก็ออกปั่นจักรยานค่า ส่วนระยะเวลาก็เบาๆค่ะ 40 นาทีเอ๊งงงงง ท่ามกลางแดดที่พร้อมจะทำให้คุณเกรียมได้ตลอดเวลาของเท๊กซัส แต่สุดท้ายก็ถึงจนได้ ในเวลา 4 โมง จากนั้นเขาก็พูดๆๆเรื่องกฏต่างๆแล้วก็สอบค่ะ
เราทำนานจนเมเนเจอต้องมาช่วยทำเลยค่ะ 5555555 พาทัวร์ที่ทำงาน แล้วก็ปั่นกลับกันค่ะ แต่ชอบที่นี่ตรงพระอาทิตย์ตกสองทุ่มค่ะ เลิกเย็นแค่ไหนก้ยังไม่มืด
และแล้ววันเทรนงานก็มาถึงค่ะ งานเราเทรนประมาณสามสี่วันค่ะ
... วันแรกเนี่ยแหละเป็นวันที่เราเจอคนๆนึงที่ส่งผลต่อหัวใจเรามาจนถึงตอนนี้ เขาเป็นคนอเมริกา ที่มาทำงานที่นี่ได้สองอาทิตย์ก่อนหน้าเรา
เราก็เข้าไปในร้าน หัวหน้าก็คุยกับเขาว่า เราเป็นเด็ก j1 นะ จะมาทำงานที่นี่ ก็ช่วยสอนช่วยแนะนำด้วยประมาณนี้ แวบแรกที่เขาหันมาทักก็มองตาเขา แล้วก็จับมือทักทายปกติ แต่ตาเราไม่มองที่อื่นเลยนอกจากดวงตาเขา ตาสวยมากกกกกกกกกก เน้นย้ำว่ามาก เป็นสีที่ฟ้าๆอมเขียว รอบตาดำเป็นสีส้มเหลือง แล้วอีกอย่างคือ เขาเป็น ทอม ค่ะ ซึ่งเข้าไปตอนแรกที่ไม่รู้ตัวเลยว่าเขาไม่ใช่ผช ทั้งเสียง ทั้งหุ่น ยกเว้นนม ที่ยอมรับว่าใหญ่กว่าเราอีก -*- เขาก็สอนการใช้เครื่องอะไรทุกอย่าง ใจดี ขี้แกล้ง ยืนๆอยู่ก็จะมาจั๊กจี้ให้ตกใจเล่น ซึ่งไอ้ความขี้แกล้งของเขาเนี่ยละ ที่ทำให้เราเก็บเขาเข้ามาในหัวใจตั้งแต่วันนั้น
ในชีวิตนี้ไม่เคยมองทอม ไม่เคยคิดจะชอบเลยด้วยซ้ำ แต่พอเจอเขาหัวใจเรามันก็เปลี่ยนไป เริ่มหาพวกเพจ butch ที่แปลว่าทอมนั่นแหละคะ ดูภาพแล้วก็ชอบ งงตัวเองมาก เมื่อก่อนก็ชอบแต่ผู้ชาย มีแฟนเป็นผู้ชายมาตลอด หลังจากวันนั้นก็ทำงานด้วยกันต่อไป ก็สนิทกันมากขึ้น จนมาถึงวันนึงเป็นจุดพีคที่ทำให้เราตกหลุมรักเขาอย่างจังเลย..