เรื่องนี้เกิดจากประสบการณ์จริงค่ะ อาจจะยาวหน่อย แต่อยากเล่าให้ฟัง
ย้อนไปเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ครอบครัวเราเป็นครอบครัวอบอุ่นครอบครัวหนึ่งค่ะ แต่ตอนนั้นเรายากจนมาก มีพ่อแม่ พี่ชาย พี่สาว และเรา
อยู่มาวันหนึ่งในหมู่บ้านมีคนตายติดต่อกันหลายศพ เป็นปกติที่พ่อแม่เราต้องไปงานศพ มีเพียงเรา พี่ชาย และพี่สาวอยู่บ้านกัน 3 พี่น้อง เล่นกีต้าร้องเพลงจนดึกเราก็เข้านอน ตอนนั้นพี่สาวเราหายไป หายไปไหนไม่รู้ (ไม่ได้สนใจ) จนประมาณเวลา 4ทุ่ม มีพี่ข้างบ้านมาเรียกเราถามว่าพี่เราไปไหน ด้วยความที่เป็นเด็ก ง่วงด้วยก็ไม่สนใจจะหา พี่คนที่มาตามเขาบอกว่าพี่สาวเราโทไปลาเพื่อนอีกคนแล้วพี่คนนั้นก็โทมาบอกพี่ข้างบ้านเราให้มาตามหาให้หน่อย พี่ข้างบ้านแกทั้งส่องไฟหาตามต้นไม้ก็ไม่เจอจนแกกลับบ้านไป (แปลกไหมล่ะคนหายทำไมส่องตามต้นไม้ด้วย) จนเวลาประมาณ 5 ทุ่มกว่าๆ พ่อกับแม่กลับมา เราจากที่ง่วงๆและหลับอยู่เด้งตัวตื่นขึ้นมาทันที ปรี่เข้าไปถามแม่ว่าเห็นพี่สาวไหม พี่ไปงานศพรึป่าว มันคือความหวังเดียวที่เรามีตอนนั้น สีหน้าแม่เปลี่ยน พ่อก็ตกใจ เช่นกัน แม่พยายามส่องไฟตามต้นไม้ พ่อก็ถามแม่ว่าบ้ารึป่าวคนหายจะส่องไฟตามต้นไม้ทำไม พ่อกำลังเอารถมอไซต์ออกจะไปหาตามบ้านเพื่อน(เพราะพี่สาวไม่เคยไปไหนดึกๆเลยทุกคนจึงเป็นห่วงมากค่ะ) ตอนนั้นเราร้อนใจมาก แม่ก็เช่นกัน จะมีเพียงพ่อและพี่ชายที่ไม่ค่อยร้อนใจเท่าไหร่ พ่อสตาร์ทรถแล้ว แต่ดันปวดท้องขอเข้าห้องน้ำก่อน แม่ก็พยายามส่องไฟหา พี่ชายที่งัวเงียตื่นขึ้นมาเดินตรงมาหาแม่ แย่งไฟฉายเดินตรงไปหลังบ้านแกคงไปฉิ่งฉ่อง เรานั่งเม่ออยู่ประตูหน้าบ้าน เพียงเสี่ยววินาทีเดียว
เสียงตะโกนเรียกชื่อพี่สาวของพี่ชายเราก็ดังขึ้น
ครั้งที่ 1 (เราคิดในใจว่าจะบ้าหรอดึกป่านนี้จะตะโกนทำไม คนหายนะเขาคงได้ยินหรอก)
ครั้งที่ 2 ชื่อพี่สาว....ตามด้วยคำว่าแม่มาดู้น้องเร็ว แม่ สิ้นเสียงเรียกเราถึงหลังบ้านเป็นคนสุดท้าย พ่อรีบอุ้มพี่สาวขึ้นมา ตะโกนบอกว่าไปเอามีดมาเร็ว เหตการณ์ตอนนั้นมันเกิดขึ้นเร็วมาก แต่เราจำภาพได้ดี 10 กว่าปีไม่เคยลืมมัน มันคือภาพพี่สาวเราผูกคอตายในยุ้งฉางหลังบ้าน เป็นภาพที่แม่ยืนร้องไห้จะขาดใจ พ่อร้องไห้เสียงดังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พี่ชายอารมร้อนของเราตะโกนโวยวายไปทั่ว พ่ออุ้มร่างพี่สาวมาในบ้าน แม่ไ้ดแต่ร่ำไห้แล้วบอกว่าเอาลูกส่งโรงบาลๆ พ่อก็ได้แต่ปลอบแม่ว่า ลูกไปแล้วๆ พร้อมกับกอดศพลูกสาวร้องไห้ เพียงไม่กี่นาทีผู้คนมากันเต็มบ้าน ญาติพี่น้องร้องไห้ไม่มีใครเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้น เราภาวนาว่าขอให้มันเป็นเพียงความฝัน เป็นเพียงฝันร้าย จากวันนั้น 18/5/2546 จนวันนี้ 2558 มันเป็นฝันร้ายที่ยาวนานเหลือเกิน
เราภาวนาให้พี่สาวกลับมา ภาวนาให้เขามาหลอกมาหลอน มาทำอะไรก็ได้ ขอให้ได้เจอ มาเข้าฝัน หรืออะไรก็ได้ทั้งนั้น
วันแล้ววันเล่า เดือนแล้วเดือนเล่า ปีแล้วปีเล่า ไม่สิ จน 2 ปีผ่านมา วันที่เรารอคอยก็มาถึง เหมือนเป็นข่าวดีที่ครอบครัวรอมานานแสนนาน
มีผู้ชายคนนึงมาบอกว่า เราคือครอบครัวของคนชื่...พี่สาวเรา...ใช่ไหม
.
.
เขาบอกว่าพี่สาวเราไปสิงร่างลูกสาวเขาตอนนี้อยู่ รพ. ตอนนี้พี่สาวเราออกร่างไปแล้วจะกลับมาตอน บ่าย 2
.
.
เหมือนเป็นการรอไม่กี่ชั่วโมงที่ยาวนาน มันก็เป็นกึ่งข่าวดีข่าวร้ายเพราะข่าวดีคือเราคิดถึงเราจะได้คุย แต่ข่าวร้ายคือ เขายังไม่ไปเกิดอีกหรอ
ตามเวลาที่กำหนดค่ะ พี่สาวเรามาจริงๆ สำเนียงวาจามันใช่ เธอร้องไห้ พร่ำบอกว่าเสียใจ แต่ก็ไม่บอกเหตุผลว่าทำไมถึงทำแบบนั้น มันเป็นอีกวันที่พ่อแม่พี่ชายและเราร้องไห้หนักมาก ไม่ค่ะพี่สาวเราไม่ได้มาคนเดียว มากับเพื่อนอีก 2คน เป็นผีไม่มีญาติคนนึงหัวขาดคนนึงขาขาด เขาบอกชื่อนามสกุลมาเสร็จสัพ(แต่ตอนนี้เราจำไม่ได้แล้ว) เขาจะแย่งกันเข้าร่างค่ะ ถ้าพี่สาวเราเข้าก็จะร้องไห้ ถ้าสองคนนั้นเข้าก็จะหัวเราะเป็นเสียงใหญ่ๆเหมือนผู้ชาย พวกเขาเล่าว่ากว่าจะออกมาได้มันทั้งเหนื่อยทั้งร้อนทั้งทรมาณ (ออกมาจากไหนเราไม่รู้ค่ะตอนนั้นไม่ได้ถาม) จะไปหาที่บ้านแล้วแต่เข้ไปไม่ได้ที่บ้านมีทหารเฝ้าเต็มไปหมดเลย(อันนี้ก็ไม่รู้ค่ะว่าหมายถึงอะไร) เขาเพียงมาบอกว่าคิดถึง ขอโทษ อาหารที่ทำบุญไปให้จะแบ่งเพื่อนกินก็ไม่ได้ ทำบุญให้เพื่อนหน่อย บอกว่าให้คนชื่อ.....(จำไม่ได้) อ่อลืมบอกไปตอนนั้นอยู่ที่วัดนะคะ นั่งอยู่ต่อหน้าหลวงพ่อเลย ใช้เวลาอยู่นานพวกเขาก็จากเราไป
จากคนที่ไม่เชื่อเรื่องลึกลับพวกนี้ก็เชื่อสนิทใจค่ะ
มันเป็นเพียงเรื่องราวความเสียใจที่ยังไม่เคยลืมจนวันนี้ และเป็นเรื่องราวที่ไม่น่าเชื่อในยุคปัจจุบัน
หากผิดพลาดเรื่องใดก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เรานำมาเล่าสูกันฟังในพันทิป
***พี่คนนั้นที่โดนเข้าสิงไม่ได้บ้านะคะทุกวันนี้เป็นเจ้าของธุรกิจส่วนตัวเล็กๆในหมู่บ้านค่ะ
เมื่อคนที่จากเราไปตลอดกาล เขากลับมา(เยี่ยมเยื่อน)
ย้อนไปเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ครอบครัวเราเป็นครอบครัวอบอุ่นครอบครัวหนึ่งค่ะ แต่ตอนนั้นเรายากจนมาก มีพ่อแม่ พี่ชาย พี่สาว และเรา
อยู่มาวันหนึ่งในหมู่บ้านมีคนตายติดต่อกันหลายศพ เป็นปกติที่พ่อแม่เราต้องไปงานศพ มีเพียงเรา พี่ชาย และพี่สาวอยู่บ้านกัน 3 พี่น้อง เล่นกีต้าร้องเพลงจนดึกเราก็เข้านอน ตอนนั้นพี่สาวเราหายไป หายไปไหนไม่รู้ (ไม่ได้สนใจ) จนประมาณเวลา 4ทุ่ม มีพี่ข้างบ้านมาเรียกเราถามว่าพี่เราไปไหน ด้วยความที่เป็นเด็ก ง่วงด้วยก็ไม่สนใจจะหา พี่คนที่มาตามเขาบอกว่าพี่สาวเราโทไปลาเพื่อนอีกคนแล้วพี่คนนั้นก็โทมาบอกพี่ข้างบ้านเราให้มาตามหาให้หน่อย พี่ข้างบ้านแกทั้งส่องไฟหาตามต้นไม้ก็ไม่เจอจนแกกลับบ้านไป (แปลกไหมล่ะคนหายทำไมส่องตามต้นไม้ด้วย) จนเวลาประมาณ 5 ทุ่มกว่าๆ พ่อกับแม่กลับมา เราจากที่ง่วงๆและหลับอยู่เด้งตัวตื่นขึ้นมาทันที ปรี่เข้าไปถามแม่ว่าเห็นพี่สาวไหม พี่ไปงานศพรึป่าว มันคือความหวังเดียวที่เรามีตอนนั้น สีหน้าแม่เปลี่ยน พ่อก็ตกใจ เช่นกัน แม่พยายามส่องไฟตามต้นไม้ พ่อก็ถามแม่ว่าบ้ารึป่าวคนหายจะส่องไฟตามต้นไม้ทำไม พ่อกำลังเอารถมอไซต์ออกจะไปหาตามบ้านเพื่อน(เพราะพี่สาวไม่เคยไปไหนดึกๆเลยทุกคนจึงเป็นห่วงมากค่ะ) ตอนนั้นเราร้อนใจมาก แม่ก็เช่นกัน จะมีเพียงพ่อและพี่ชายที่ไม่ค่อยร้อนใจเท่าไหร่ พ่อสตาร์ทรถแล้ว แต่ดันปวดท้องขอเข้าห้องน้ำก่อน แม่ก็พยายามส่องไฟหา พี่ชายที่งัวเงียตื่นขึ้นมาเดินตรงมาหาแม่ แย่งไฟฉายเดินตรงไปหลังบ้านแกคงไปฉิ่งฉ่อง เรานั่งเม่ออยู่ประตูหน้าบ้าน เพียงเสี่ยววินาทีเดียว
เสียงตะโกนเรียกชื่อพี่สาวของพี่ชายเราก็ดังขึ้น
ครั้งที่ 1 (เราคิดในใจว่าจะบ้าหรอดึกป่านนี้จะตะโกนทำไม คนหายนะเขาคงได้ยินหรอก)
ครั้งที่ 2 ชื่อพี่สาว....ตามด้วยคำว่าแม่มาดู้น้องเร็ว แม่ สิ้นเสียงเรียกเราถึงหลังบ้านเป็นคนสุดท้าย พ่อรีบอุ้มพี่สาวขึ้นมา ตะโกนบอกว่าไปเอามีดมาเร็ว เหตการณ์ตอนนั้นมันเกิดขึ้นเร็วมาก แต่เราจำภาพได้ดี 10 กว่าปีไม่เคยลืมมัน มันคือภาพพี่สาวเราผูกคอตายในยุ้งฉางหลังบ้าน เป็นภาพที่แม่ยืนร้องไห้จะขาดใจ พ่อร้องไห้เสียงดังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พี่ชายอารมร้อนของเราตะโกนโวยวายไปทั่ว พ่ออุ้มร่างพี่สาวมาในบ้าน แม่ไ้ดแต่ร่ำไห้แล้วบอกว่าเอาลูกส่งโรงบาลๆ พ่อก็ได้แต่ปลอบแม่ว่า ลูกไปแล้วๆ พร้อมกับกอดศพลูกสาวร้องไห้ เพียงไม่กี่นาทีผู้คนมากันเต็มบ้าน ญาติพี่น้องร้องไห้ไม่มีใครเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้น เราภาวนาว่าขอให้มันเป็นเพียงความฝัน เป็นเพียงฝันร้าย จากวันนั้น 18/5/2546 จนวันนี้ 2558 มันเป็นฝันร้ายที่ยาวนานเหลือเกิน
เราภาวนาให้พี่สาวกลับมา ภาวนาให้เขามาหลอกมาหลอน มาทำอะไรก็ได้ ขอให้ได้เจอ มาเข้าฝัน หรืออะไรก็ได้ทั้งนั้น
วันแล้ววันเล่า เดือนแล้วเดือนเล่า ปีแล้วปีเล่า ไม่สิ จน 2 ปีผ่านมา วันที่เรารอคอยก็มาถึง เหมือนเป็นข่าวดีที่ครอบครัวรอมานานแสนนาน
มีผู้ชายคนนึงมาบอกว่า เราคือครอบครัวของคนชื่...พี่สาวเรา...ใช่ไหม
.
.
เขาบอกว่าพี่สาวเราไปสิงร่างลูกสาวเขาตอนนี้อยู่ รพ. ตอนนี้พี่สาวเราออกร่างไปแล้วจะกลับมาตอน บ่าย 2
.
.
เหมือนเป็นการรอไม่กี่ชั่วโมงที่ยาวนาน มันก็เป็นกึ่งข่าวดีข่าวร้ายเพราะข่าวดีคือเราคิดถึงเราจะได้คุย แต่ข่าวร้ายคือ เขายังไม่ไปเกิดอีกหรอ
ตามเวลาที่กำหนดค่ะ พี่สาวเรามาจริงๆ สำเนียงวาจามันใช่ เธอร้องไห้ พร่ำบอกว่าเสียใจ แต่ก็ไม่บอกเหตุผลว่าทำไมถึงทำแบบนั้น มันเป็นอีกวันที่พ่อแม่พี่ชายและเราร้องไห้หนักมาก ไม่ค่ะพี่สาวเราไม่ได้มาคนเดียว มากับเพื่อนอีก 2คน เป็นผีไม่มีญาติคนนึงหัวขาดคนนึงขาขาด เขาบอกชื่อนามสกุลมาเสร็จสัพ(แต่ตอนนี้เราจำไม่ได้แล้ว) เขาจะแย่งกันเข้าร่างค่ะ ถ้าพี่สาวเราเข้าก็จะร้องไห้ ถ้าสองคนนั้นเข้าก็จะหัวเราะเป็นเสียงใหญ่ๆเหมือนผู้ชาย พวกเขาเล่าว่ากว่าจะออกมาได้มันทั้งเหนื่อยทั้งร้อนทั้งทรมาณ (ออกมาจากไหนเราไม่รู้ค่ะตอนนั้นไม่ได้ถาม) จะไปหาที่บ้านแล้วแต่เข้ไปไม่ได้ที่บ้านมีทหารเฝ้าเต็มไปหมดเลย(อันนี้ก็ไม่รู้ค่ะว่าหมายถึงอะไร) เขาเพียงมาบอกว่าคิดถึง ขอโทษ อาหารที่ทำบุญไปให้จะแบ่งเพื่อนกินก็ไม่ได้ ทำบุญให้เพื่อนหน่อย บอกว่าให้คนชื่อ.....(จำไม่ได้) อ่อลืมบอกไปตอนนั้นอยู่ที่วัดนะคะ นั่งอยู่ต่อหน้าหลวงพ่อเลย ใช้เวลาอยู่นานพวกเขาก็จากเราไป
จากคนที่ไม่เชื่อเรื่องลึกลับพวกนี้ก็เชื่อสนิทใจค่ะ
มันเป็นเพียงเรื่องราวความเสียใจที่ยังไม่เคยลืมจนวันนี้ และเป็นเรื่องราวที่ไม่น่าเชื่อในยุคปัจจุบัน
หากผิดพลาดเรื่องใดก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เรานำมาเล่าสูกันฟังในพันทิป
***พี่คนนั้นที่โดนเข้าสิงไม่ได้บ้านะคะทุกวันนี้เป็นเจ้าของธุรกิจส่วนตัวเล็กๆในหมู่บ้านค่ะ