ระยะทำใจ แต่ละคนเป็นยังไงกันบ้าง

สวัสดีค่ะ ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร อยู่ดีๆ ก็รู้สึกเหมือนตัวเอง “หายไป” ทั้งที่ทุกอย่างรอบตัวก็โอเคดีนะ มีเพื่อน มีครอบครัว พูดคุยหัวเราะตามปกติ แต่พอกลับมาคนเดียว เหมือนใจมันเงียบแบบแปลกๆ

ช่วงนี้เรารู้สึกเศร้าตอนอยู่คนเดียวมากเลยค่ะ ตอนอยู่กับเพื่อนที่โรงเรียนก็ยิ้มหัวเราะปกติ แต่ก็มีบางครั้งที่รู้สึกเหนื่อยไม่อยากคุยกับใครทั้งวันเลยก็มี พอกลับบ้านมาก็รู้สึกเบื่อ ซึม รู้สึกหิวตลอดเวลา

ทำไมตื่นมาแล้วกูจิตตกวะ อารมมันดิ่งสุดๆเลย มันน่าสมเพชตัวเองชิปหายเลยไม่รู้ว่าเราจะทนได้อีกนานแค่ไหนรู้สึกเหนื่อย กับการมีชีวิตอยู่ ที่ต้องดิ้นรนตั้งแต่เกิดจนตาย ตัวเรายังค้นหา สิ่งที่จะทำให้เรามีชีวิ

เมื่อก่อนเราเคยคิดว่า ถ้าได้ออกจากงานประจำ มาทำในสิ่งที่ชอบ ชีวิตคงจะดีขึ้นค่ะ ตอนนั้นอยากมีอิสระ อยากตื่นสาย อยากเป็นเจ้าของเวลาเอง ก็เลยเก็บเงินก้อนนึงมาเปิดร้านขายของชำในหมู่บ้านเล็ร้านนี้อยู่หน้าบ

ชีวิตโคตรน่าเบื่อ หนักด้วย ชีวิตของฉันเช้ามาเปิดร้านแต่เช้า 6 โมงครึ่งถึง 7 โมงแล้วแต่จะส่วนมากก็มาเปิด 6 โมงครึ่งอยู่ตั้งแต่ 6 โมงครึ่ง จนถึง 4 ทุ่มกว่าจะได้กลับบ้าน ถึงบ้านก็ 4 ทุ่มครึ่งเกือบ 5 ทุ่ม

พอเริ่มโตขึ้น เรียกง่ายๆว่าแก่ จู่ๆก็รู้สึกไม่ยึดติดกับอะไรเลย ไม่อยากได้อยากมี รู้สึกไม่อินเวลามีคนมาอวดนู่นอวดนี่ ไม่อินกับของแบรนด์เนม ไม่ได้รู้สึกอยากถ่ายอะไรลงโซเชียล ไม่ได้อยากให้ใครมาชื่นชมความ

เหงามากเลยช่วงนี้ อยากหาเพื่อนคุยแบบไม่ต้องเกร็ง คุยได้ทุกเรื่องเลย ไม่ว่าจะเครียด เบื่อ เหนื่อย ท้อ หรือแค่อยากมีคนฟังเฉยๆ เราพร้อมอยู่ตรงนี้นะ มาแชร์อะไรกันก็ได้ คุยเล่น คุยจริงจัง หรือแค่มาระบายก็ไ

อายุ 35 ครับ ทำงาน กทม. 15 ปี ทำไมช่วงนี้อาการเบื่อรุนแรง ท้อ เหงา แบบบอกไม่ถูก นั่งๆ อยู่ ก็น้ำตาซึม เหมือนคนหมดหวังในชีวิต ทั้งๆที่ หนี้สินไม่มี งานก็ไม่ได้มีปัญหา เงินเก็บก็พอมี แต่อาการเหล่านี้หนั

เราตอนนี้พึ่งจบ ปวส. กำลังจะทำเรื่องเข้ามหาลัยโดยการเทียบโอน เราพึ่งรู้สึกว่าเราไม่ปกติ คือเราอยากไปโรงเรียนมากกว่าอยู่บ้านอยากไปข้างนอกมากกว่าหรือถ้าต้องอยู่บ้านเราก็อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ มาโดนตลอด

เวลาอายุมากขึ้นสักวัยกลางคน แบบรู้สึกว่าไม่ยินดียินร้ายกับอะไร อยากนอนเฉยๆไม่อยากทำอะไร ทำอะไรก็เหนื่อยไปหมด เป็นกันบ้างมั้ยครับ จะแก้ยังไง หรือว่าเป็นปกติของคนแก่