จะต้องเลิกกับสามีวันนี้ จะผิดมั๊ย

สวัสดีค่ะ ดิฉันขอระบายสิ่งที่คิดว่าตัวเองเป็นทุกข์มานานด้วยนะคะ คิดว่าวันนี้มันคงสิ้นสุดสักที  เคยอ่านกระทู้ของเพื่อนๆหลายๆคนกับเรื่องครอบครัว ที่วันนึงแล้วต้องมาเลิกกัน เคยแต่เข้าไปให้กำลังใจ ไม่คิดว่าจะมาเกิดขึ้นกับตัวเอง วันนี้เราได้มาเจอเหตุการณ์นั้นจริงๆแล้ว เข้าเรื่องเลยนะคะ เรากับแฟน อยู่ด้วยกันมา 5 ปี มีลูกด้วยกัน 1 คน อายุเพิ่งจะขวบ เราทำงานบัญชีบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งใกล้บ้าน สามีทำงานอิสระ ในหนึ่งเดือนเราเจอกันไม่บ่อยนัก หกโมงเช้าเราออกไปทำงาน แปดโมงเค้าเข้าบ้าน เราเลิกงาน ห้าโมงเย็น บ่ายสามเค้าก็ออกไปแล้ว จะเป็นอย่างนี้ประจำ นอกเสียจากว่าจะหยุดตรงกันถึงได้เจอหน้า บางครั้งเราก็นอนร้องไห้คิดถึงเค้าเพราะไม่เจอกันสักที ไม่ได้ยินเสียง เพราะเค้าไม่ใช่คนหวานอะไร ต้องมาแต่งงานกับเราเค้าก็บอกยังไม่พร้อมนะ เพราะช่วงที่คบกันอยู่เราดันมาจับได้เรื่องผู้หญิง ว่าเค้าคบกับอีกคน พร้อมๆกันกับเรา ก็ทะเลาะกันใหญ่ จนพ่อแม่รู้ เค้าเลยบอกจะแต่งงานกับเราเพื่อจบเรื่อง เราก็โอเค เพราะรักเค้ามากจริงๆ ตอนนั้นรู้สึกขาดเค้าไม่ได้ เราก็เคลียกันสามคนทางโทรศัพย์ เพราะผู้หญิงคนนั้นอยู่ต่างจังหวัด อีกอย่างสามีก็เหมือนจะรักผู้หญิงคนนั้นมาก ไม่ยอมให้เราไปเจอ ไม่ยอมให้เราคุยอะไรด้วยเลย เราก็ไม่เข้าใจ แต่ก็ช่างมันเถอะ เค้าเลือกเรามันดีแค่ไหนแล้ว คุณพระ! แต่มันไม่ใช่แบบนั้นเลย เราคิดผิด!เราน่าจะยอมเสียใจตั้งแต่ตอนนั้นให้มันจบ หลังจากที่แต่งงาน เราก็หลงเชื่อใจว่าเค้าสองคนเลิกติดต่อกัน ให้ตายเหอะ! เราเหมือนสัตว์ไถนาจริงๆ เค้ายังไปมาหาสู่กันเหมือนเดิม บอกมันต้องใช้เวลา ขอเวลาหน่อย ผู้หญิงคนนั้นถึงขั้นโทรมาขอร้องเราว่าถ้าขาดเค้าไปก็อยู่ไม่ได้เช่นกัน ...ยอมสิคะ รักนิ่ อีกอย่างเข้าใจความรู้สกผญ.คนนั้นด้วย แต่ต้องมีข้อแม้ว่า ต้องบอกทุกครั้งที่ไปหา และให้ได้แค่เดือนละครั้ง มันก็เป็นแบบนี้อยู่ประมาณปีนึง จนวันนึงสามีมาบอกว่า ผญ.คนนั้นมีแฟนใหม่แล้ว มาบอกเราว่าอย่าทิ้งเค้าไปอีกคนนะ เราก็อืม แล้วถามว่า ต่อไปนี้จะหยุดได้ยังล่ะ เค้าก็บอกว่า ยอมเราทุกอย่างเลย เราก็เลยให้โอกาศเค้า หลังจากนั้นเค้าก็เงียบๆฟังแต่เพลงเศร้าๆ เหงาๆ  และไม่ได้สนใจอะไรเราเลย มีความรู้สึกเหมือนอยู่กับเสาไม้ที่ไม่มีความรู้สึกอะไร เราก็ไม่ได้สนใจอะไรแค่หวังว่าต้องทำดีๆรักเค้าให้มากๆ เผื่อวันนึงเค้าจะกลับมารักเราหมดใจบ้าง(คนเราต้องอยู่ด้วยความหวังใช่มั๊ยคะ) จากที่เราอดทนก็เป็นผลค่ะ เค้าดีขึ้น คุยกับเรามากขึ้น หันมาสนใจเรา จนในที่สุดก็ตัดสินใจมีลูกกับเค้า แต่ในใจก็ยังไม่พร้อมนะคะ อีกอย่างไม่กล้ามีลูกกับเค้า กลัวค่ะ กลัวว่าวันนึงต้องเลิกกัน กลัวว่าวันนึงจะมีเด็กอีกคนโผล่มา ซึ่งเรารับไม่ได้แน่ๆ แต่ที่มี เพราะเค้าขอ เค้าบอกอยากได้ พอมีลูกทุกอย่างก็โอเคนะ ดูแลดี วันที่คลอดลูก เค้าถึงขั้นไม่รับงาน หยุดงานอยู่กับเรา 7 วันเต็มๆ ห่วงเรา ห่วงลูก ตั้งแต่วันนั้นความระแวง ต่างๆหายไปจากสมอง คิดว่าที่เค้าทำทุกวันนี้เพื่อครอบครัวจริงๆ เค้าเข้าบ้านก่อนหกโมงเช้าทุกวัน รอเราก่อนออกไปทำงาน ....แต่....คำว่าสันดาน มันก็ลบไม่ขาดจริงๆ พอลูกได้หกเดือน อะไรๆเริ่มจะเหมือนเดิม ความจริงก็มีบ้างเรื่องๆนะ แต่เราอาจจะไม่ได้สังเกตุเพราะเราวุ่นแต่กับลูกและงาน แต่เราสาบานได้ว่าเราทำหน้าที่เป็นภาายาที่ดีได้เป๊ะมาก เอาใจทุกอย่าง ไม่ตาม ไม่จิก ทำกับข้าวอร่อย งานบ้านทุกอย่าง เชื่อมั๊ยขนาดเราท้อง 8 เดิอน เรายังต้องล้างรถให้เค้าทุกวัน ต้องตื่นมาล้างตอนตีห้าก่อนออกไปทำงาน เค้าเคยบอกว่าเค้าชอบให้คนเอาใจ เราเลยทำทุกอย่างที่คิดว่าเค้าจะชอบ และไม่เหนื่อย หลังจากลูกได้หกเดือน ทุกอย่างมันเริ่มโผล่ เราก็ไม่อยากจะสนใจเท่าไหร่ แต่มันเหมือนชะตาฟ้าลิขิต ทุกอย่างมันเข้ามาตูมเดียว ในเช้าวันนี้ ตอนตีห้า ก่อนหน้านี้สักอาทิตย์เราทะเลาะกับสามีตามประสา แต่ก็แค่งอนๆ ไม่คุยกัน ไม่ได้อะไร แต่จู่ๆเราตื่นแต่เช้า อยากโทรถามว่าเค้าอยู่ไหน จะเข้าบบ้านหรือยัง แค่นั้น! มันผิด!ผิดมากเลย เค้าขับรถมาด้วยความเร็วสูง ได้ยินเสียงเบนครถเอี๊ยด!! เข้ามาที่ห้อง ซ่งขณะนั้น ลูกกำลังนอนกินนมกับเราอยู่ เค้ามาถามว่า เป็นบ้าอะไร โทรตามทำไม (ฮ๊ะ!) เราแบบ อะไรนะ? คือแบบใส่อารมณ์มากกกก เราก็งง อ่ะไหนๆก็ไหนๆ จัดเต็มเลยค่ะทีนี้ เราก็เลยถาม มันอะไรนักหนา คำตอบที่ได้คือ เค้าไม่อยากกลับมาเจอเรา เค้าเบื่อ เค้าไม่มีความสุข เค้าอยู่กับเพื่อนๆสนุกกว่าเยอะ เค้าพูดเหมือนเค้าเก็บกดอะไรบางอย่าง เราก็ข่มใจตัวเองไว้ ใจเย็นๆ ไอ้เราก็ถามดีๆ จะเอายังไง พูดมาซิ มันเกิดอะไรขึ้น เค้าก็ไม่ยอมบอก ไม่ยอมพูด บอกอย่ามาเซ้าซี้ แล้วก็นอนซะงั้น เราก็อืม..ชินแล้ว ก็มาทำงานปกติ แต่ ดวงมันจะเลิกกันรึไง อยากได้คำตอบตามประสาผู้หญิงอ่ะเนอะ เอาโทรศัพย์เค้าติดไม้ติดมือมาอีก ทั้งๆที่ไม่เคยทำเนอะ นั่งเช็คสิคะ จะๆ เต็มๆ คำตอบทุกอย่างอยู่ที่นี่ ตอนนี้ เค้ายังคุยกับผญ.คนนั้น ในฐานะอะไรไม่รู้ อะไรที่เคยสงสัยไว้ แต่ไม่ได้เก็บมาเป็นประเด็นในอดีต แม่เจ้า!มันใช่หมดเลย 5 ปีที่ผ่านมาชั้นเป็นควายร๋อเนี่ยะ และที่สำคัญ เมื่อเช้านี้ ตะกี๊นี้มันคืออะไร คำตอบคือ สามีกับใครก็ไม่รู้แหละ ยังจับตัวเป็นๆไม่ได้ เค้าทั้งคู่อยู่ด้วยกันมิน่าล่ะตอนโทรไปน้ำเสียงงัวเงียเหมือนคนง่วงนอน (ไหนบอกว่าขับรถอยู่ไง)ทีนี้แหละภาพเก่าๆในหัวลอยมาเต็มเลย ไม่เป็นอันทำงานเลย จับต้นชนปลายได้แล้วว่า เค้ากับผญ.คนนั้นยังคุยกันอยู่ และยังมีอีกคน อีกคน ย้ำอีกคนที่บ้าน บ้านใกลๆกัน เค้าทำได้ยังไง บอกไม่มีเวลาให้เราให้ลูก ต้องทำงาน โทรถามว่าอยู่ไหน อยู่กับพ่อ พ่อไม่สบาย ไอ้เราก็หลงเชื่อ ที่สำคัญหญิงคนนั้น นางเคยกินเหล้ากับเรา(สามีเคยพาไปหาเพื่อนๆเค้าที่บ้าน) เคยบอกจะดูๆให้เราถ้าสามีเราดื้อ เคยแซวเรา คุยกับเรา กลับมาเหยียบจมูกเราแบบเต็มๆเลย เค้าทำได้ไงอ่ะ พักหลังๆที่บอกอยู่บ้าน อยู่บ้าน ว่างก็ไม่มาหาลูก ไม่เล่นกับลูก เข้าบ้านมาก็ทีแต่นอน คุยแต่โทรศัพย์กับใครก็ไม่รู้ โอ๊ย!!ไม่อยากจะคิดต่อ ปวดหัว บ่ายวันนี้เราจะเข้าไปเคลียกับสามีที่บ้าน พร้อมกับพ่อของเค้า เราจะต้องหาทางออกที่ดีกว่านี้ ใจนึงก็อยากจะยื้อต่อเพราะสงสารลูก แต่ดูท่าแล้วเค้าไม่ได้รักเรากับลูกเลย เค้าพร้อมจะไปถ้าเราเอ่ยปาก แต่ถ้าจะก้าวออกไปเองคงไม่ เค้าเคยบอกอย่างนั้น เค้าเป็นผู้ชายแบบไหนกันเนี่ยะ  แต่สุดท้ายในใจก็ตัดเค้าไม่ขาด ยังห่วงเค้าอยู่ดี เค้าร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง ชอบไอมากๆ เพราะดูดบุหรี่จัด หันมากินเหล้าอีกด้วยในพักหลังๆนี้ หลังจากวันนี้หากเราต้องเลิกกันจริงๆ ก็แค่อยากให้เค้าดูแลตัวเองบ้าง     ขอบคุณทุกคนที่รับฟังนะคะ เรื่องราวอาจจะงงๆ เพราะขณะนี้มือสั่น ตาลาย แค่นี้ก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ