ค่ะ ดิฉันเป็นเด็กผู้หญิงที่ต่อนข้าง "ดื้อ" การเรียนก็ดีน้ะ แต่ ไม่เก่งคณิต ทั้ง Math ทั้ง คณิตไทยเลย เรามักจะโดนว่าด้วยคำแรงๆจากผู้ปกครองเสมอ (ทุกวัน) แต่งต่างจากน้องน้อยทั้งสอง ที่มักจะได้คำอวยต่างๆ ไม่ว่าจะดีมากน้อยแค่ไหน ไม่ว่าเราจะทำดีมากเท่าไร ผู้ปกครองก็ไม่เคยชื่นชมเลย สิ่งที่เราต้องการก็เป็นเพียงกำลังใจเล็กๆน้อยๆเท่านั้น เพราะอะไร? เพราะเราเกิดมาเป็นเด็กผู้หญิงหรอ? เคยคิดที่จะฆ่าตัวตายหลายครั้งค่ะ เพราะคิดว่า "ไม่มีใครต้องการเด็กอย่างเราหรอก" ร่างกายเราครบ 32 ทุกอย่าง ทำไมพวกเขาถึงไม่ต้องการเรา ? เราเป็นคนเข้าสังคมง่าย ยิ้มเก่ง มีเพื่อนเยอะ แต่ในครอบครัวหน่ะหรอ? ไม่มีใครสนใจเราเลย วันเกิดไม่เคยได้ของขวัญ ไม่ใช่ว่าเราอยากได้ของขวัญมากมายนะ คือ น้องได้ เราไม่ได้ หมายความว่าอะไร? พูดกับเราดีๆได้มั้ย ทุกวันนี้เรารอเวลาจะไปอยู่กับแม่ คิดถึงแม่มากๆ ไม่ได้เจอนานมาก เราไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว ทุกครั้งที่เราคิดจะฆ่าตัวตาย เรานึกถึง "แฟน" ใช่ เราดู แรด มาก เลยใช่มั้ย? แต่มันเป็นความจริง แปลกเน้าะ บางคนส่วนใหญ่นึกถึงคนในครอบครัว แต่คิดดูสิ คนในครอบครัวไม่ได้รักเรา

ทำไม .. ทำไม ..
เราผิดมั้ย? ถ้าเกิดมาไม่ได้ดั่งใจใคร .. ?