สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเจ้าของกระทู้ที่อยากจะระบายความรู้สึก และอยากถามทุกคนด้วยว่ามันแปลกหรอค่ะที่เราไม่อยากจะเริ่มใหม่
เรื่องของจขกท.มีอยู่ว่า จขกท.คบกับพี่คนนึง(ขอใช้ว่าAนะคะ) ตั้งแต่ปี2553 ตอนนั้นพี่Aเรียนมหาลัยแล้ว จขกท.เรียนม.ปลาย เรารักกันมากค่ะ สนิทกันมาก ตัวติดกันตลอด เราทำทุกอย่างในสายตาทั้งพ่อแม่เขาและเราค่ะ บ้านเราอยู่ตรงข้ามกันเลยค่ะ เวลาเราจะไปโรงเรียนเขาก็ไปส่งพอเลิกเรียนเขาก็มารับ ชีวิตตอนเย็นเราก็ใช้แบบคู่รักทั่วไปค่ะ เดินสยาม กินข้าว ดูหนังกัน เราคบกันจนมาถึงวันที่9 ตุลาคม 2557 วันนั้นเป็นวันที่เราเสียใจที่สุด วันที่เราต้องเสียรักแรกของเรา คนที่เราคิดว่าจะหยุดแค่เขาตลอดชีวิต เราต้องเสียเขาไปเพราะการเมาแล้วขับของคนๆนึง ภาพตอนนั้นมันติดตาเราตลอดเวลามันไม่เคยออกจากหัวเราเลย ภาพที่เราต้องเสียคนที่เรารักไปตลอดชีวิตทั้งๆที8วันจะครบรอบ4ปีของเรา ก่อนหน้าเขาบอกกับเราว่าวันครบรอบเขาจะให้พ่อแม่เขามาหมั้นเราก่อนเพราะพี่Aก็เรียนจบพอดีส่วนเราก็เรียนปี2แล้ว หลังจากวันที่เขาเสียพ่อแม่เขาก็บอกเราให้เริ่มต้นใหม่ตลอด จนถึงตอนนี้ผ่านมา10เดือน เราก็ยังทำใจไม่ได้ เราจะทำอะไรก็คิดถึงแต่เขา ไปที่ไหนก็ยังนึกถึงวันที่เคยมากับเขา เราคิดถึงเขามาก แต่ทุกคนกลับบอกให้เราเริ่มต้นใหม่และเหมือนกับเพื่อนเรามองว่าเราแปลกที่ไม่ยอมทำใจแล้วยังคิดว่าเรากับพี่Aยังรักกัน สำหรับเรา เราคิดว่าเรากับพี่Aไม่ได้เลิกกันเลยไม่มีคำบอกเลิกออกมาจากปากเราสองคนผิดหรอที่เราจะคิดว่าเรายังรักกัน นี่แหละค่ะคือเรื่องของเรา เราแปลกหรอค่ะที่ไม่เริ่มต้นใหม่ เพียงเพราะเรายังซื่อสัตย์ในรักเดียว
แปลกหรอที่เรายังไม่พร้อมจะเริ่มต้นใหม่
เรื่องของจขกท.มีอยู่ว่า จขกท.คบกับพี่คนนึง(ขอใช้ว่าAนะคะ) ตั้งแต่ปี2553 ตอนนั้นพี่Aเรียนมหาลัยแล้ว จขกท.เรียนม.ปลาย เรารักกันมากค่ะ สนิทกันมาก ตัวติดกันตลอด เราทำทุกอย่างในสายตาทั้งพ่อแม่เขาและเราค่ะ บ้านเราอยู่ตรงข้ามกันเลยค่ะ เวลาเราจะไปโรงเรียนเขาก็ไปส่งพอเลิกเรียนเขาก็มารับ ชีวิตตอนเย็นเราก็ใช้แบบคู่รักทั่วไปค่ะ เดินสยาม กินข้าว ดูหนังกัน เราคบกันจนมาถึงวันที่9 ตุลาคม 2557 วันนั้นเป็นวันที่เราเสียใจที่สุด วันที่เราต้องเสียรักแรกของเรา คนที่เราคิดว่าจะหยุดแค่เขาตลอดชีวิต เราต้องเสียเขาไปเพราะการเมาแล้วขับของคนๆนึง ภาพตอนนั้นมันติดตาเราตลอดเวลามันไม่เคยออกจากหัวเราเลย ภาพที่เราต้องเสียคนที่เรารักไปตลอดชีวิตทั้งๆที8วันจะครบรอบ4ปีของเรา ก่อนหน้าเขาบอกกับเราว่าวันครบรอบเขาจะให้พ่อแม่เขามาหมั้นเราก่อนเพราะพี่Aก็เรียนจบพอดีส่วนเราก็เรียนปี2แล้ว หลังจากวันที่เขาเสียพ่อแม่เขาก็บอกเราให้เริ่มต้นใหม่ตลอด จนถึงตอนนี้ผ่านมา10เดือน เราก็ยังทำใจไม่ได้ เราจะทำอะไรก็คิดถึงแต่เขา ไปที่ไหนก็ยังนึกถึงวันที่เคยมากับเขา เราคิดถึงเขามาก แต่ทุกคนกลับบอกให้เราเริ่มต้นใหม่และเหมือนกับเพื่อนเรามองว่าเราแปลกที่ไม่ยอมทำใจแล้วยังคิดว่าเรากับพี่Aยังรักกัน สำหรับเรา เราคิดว่าเรากับพี่Aไม่ได้เลิกกันเลยไม่มีคำบอกเลิกออกมาจากปากเราสองคนผิดหรอที่เราจะคิดว่าเรายังรักกัน นี่แหละค่ะคือเรื่องของเรา เราแปลกหรอค่ะที่ไม่เริ่มต้นใหม่ เพียงเพราะเรายังซื่อสัตย์ในรักเดียว