แฟนทำงานบริษัทแห่งหนึ่ง เมื่อปีก่อนอยู่แผนกที่ทำงานเป็นกะ หยุดไม่เป็นเวลา ไม่ค่อยมีเวลาเจอกัน เราก็เข้าใจได้ บางครั้งเราต้องยอมเสียสละลางานเพื่อไปเจอเค้า (ตอนนั้นเราเป็นทำงานประจำ แต่ตอนนี้เราออกมาทำร้านของตัวเองแล้ว) แต่ปัจจุบันก็เข้างาน 8 โมง เลิก 5โมงเป็นส่วนใหญ่ หยุดเสาร์ อาทิตย์ด้วย แต่เวลาเจอหน้ากันชอบบ่นว่าเงินน้อย โอทีไม่มี เราก็เลยบอกให้หาอาชัพเสริม ขายของทางอินเตอร์เน็ตก็ได้ จะได้มีรายได้เพิ่ม เค้าก็รับปากอือๆออๆ ทุกครั้ง แต่ก็ไม่เคยเห็นลงมือถือจริงๆซักที ชอบอ้างว่างานยุ่ง แต่เดี๋ยวจะหาเวลาอานข้อมูลงาน ที่เราคอยหามาเสนอให้เค้า แต่สุดท้ายก็ไม่เริ่มทำอะไรตามเดิม
เวลาเจอกันเค้าก็บ่นเงินน้อยเหมิอนเดิม เราก็เห็นวันหยุดเค้าก็มีเวลานะ พอเราถามเค้าว่า ทำอะไร ส่วนใหญ่จะตอบ ซักผ้า รีดผ้ากองโต หรือไม่ก็บ่นผ้าไม่แห้งบ้างละ บางสัปดาห์มีหยุดนักขัตฤกษ์ด้วย เค้าก็บ่นเรื่องซักรีดซะ 2 วัน ที่เหลือก็ต้องไปซื้อกับของให้พ่อแม่บ้างละ ซึ่งที่บ้านก็มีแค่ 3 คน พ่อ แม่ และเคา เสื้อผ้าก็ไม่น่าจะเยอะอะไร พ่อแม่เค้าก็อยู่บ้านกันเฉยๆ เราก็สงสัยว่า ทำไม่ต้องหมักผ้าไว้เป็นอาทิตยรอลูกชายหยุดงานมาซัก ซึ่งถ้าเค้าเห็นใจลูกเค้า ที่ต้องทำงานประจำด้วย ก็น่าจะแบ่งซักตากไปบ้าง เพราะยังไงก็ซักเครื่องอยู่แล้ว วันหยุดให้ลูกแค่มารีดก็ได้ นี่เก็บไว้เยอะแยะ จนบางทีราวตากไม่พอ บางทีฝนดันตกวันที่ลูกหยุด ผ้าไม่แห้งอีก เค้าก็มาบ่นให้เราฟัง เรารับฟังเค้ามา 9 ปีแล้วค่ะ พอเราแนะนำวิธีแก้ปัญหาให้เค้า เค้าก็ไม่ทำตาม ปัญหามันก็เลยเดิมๆ ทังที่เรื่องแค่นี้ไม่นาจะเอามาเป็นปัญหา
เราเสียดายเวลาในหยุดเค้ามาก ที่เอามาจมกับงานบ้าน แทนที่จะเอาเวลาไปขายของหรือทำอาชีพเสริม หารายได้เพิ่ม เราสนับสนุนแนะนำหาทางให้เค้าตลอด แต่ก็สงสัยว่าทำไมเค้าไม่รู้จักแบ่งเวลา งานบ้านทำได้ ดูแลพ่อแม่ทำได้ แต่ไม่ใช่ต้องมาคอยรับใช้ทั้งวัน พ่อ แม่เค้าน่าจะเห็นใจช่วยแบ่ง้บาลูกบ้าง งานบ้านเล็กน้อย ซื้อของจุกจิก ก็น่าจะไปกันเองบ้างยังแข็งแรงกันอยู่ ก็ถือว่าออกไปเปิดหูเปิดตา และลูกชายจะได้มีเวลาออกไปหาความเจริญ หาเงินเข้าบ้านเพิ่ม ไม่ใช่มานังจมกับงานบ้าน และปัญหาเดิมๆ เราในฐานะแฟน ก็อยากจะเห็นแฟนก้าวหน้ามั่นคง แต่นี่มัน 9 ปีแล้ว แต่ก็ก้าวไปไท่ถึงไหน เราก็เริ่มๆท้อ จนชินแล้วค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง
สาวๆคนอื่นล่ะคะเคยเจอปัญหาแบบนี้รู้สึกยังไง และมีทางออกยังไง
แฟนบ่นไม่มีเวลา สาวๆรู้สึกยังไงคะ
เวลาเจอกันเค้าก็บ่นเงินน้อยเหมิอนเดิม เราก็เห็นวันหยุดเค้าก็มีเวลานะ พอเราถามเค้าว่า ทำอะไร ส่วนใหญ่จะตอบ ซักผ้า รีดผ้ากองโต หรือไม่ก็บ่นผ้าไม่แห้งบ้างละ บางสัปดาห์มีหยุดนักขัตฤกษ์ด้วย เค้าก็บ่นเรื่องซักรีดซะ 2 วัน ที่เหลือก็ต้องไปซื้อกับของให้พ่อแม่บ้างละ ซึ่งที่บ้านก็มีแค่ 3 คน พ่อ แม่ และเคา เสื้อผ้าก็ไม่น่าจะเยอะอะไร พ่อแม่เค้าก็อยู่บ้านกันเฉยๆ เราก็สงสัยว่า ทำไม่ต้องหมักผ้าไว้เป็นอาทิตยรอลูกชายหยุดงานมาซัก ซึ่งถ้าเค้าเห็นใจลูกเค้า ที่ต้องทำงานประจำด้วย ก็น่าจะแบ่งซักตากไปบ้าง เพราะยังไงก็ซักเครื่องอยู่แล้ว วันหยุดให้ลูกแค่มารีดก็ได้ นี่เก็บไว้เยอะแยะ จนบางทีราวตากไม่พอ บางทีฝนดันตกวันที่ลูกหยุด ผ้าไม่แห้งอีก เค้าก็มาบ่นให้เราฟัง เรารับฟังเค้ามา 9 ปีแล้วค่ะ พอเราแนะนำวิธีแก้ปัญหาให้เค้า เค้าก็ไม่ทำตาม ปัญหามันก็เลยเดิมๆ ทังที่เรื่องแค่นี้ไม่นาจะเอามาเป็นปัญหา
เราเสียดายเวลาในหยุดเค้ามาก ที่เอามาจมกับงานบ้าน แทนที่จะเอาเวลาไปขายของหรือทำอาชีพเสริม หารายได้เพิ่ม เราสนับสนุนแนะนำหาทางให้เค้าตลอด แต่ก็สงสัยว่าทำไมเค้าไม่รู้จักแบ่งเวลา งานบ้านทำได้ ดูแลพ่อแม่ทำได้ แต่ไม่ใช่ต้องมาคอยรับใช้ทั้งวัน พ่อ แม่เค้าน่าจะเห็นใจช่วยแบ่ง้บาลูกบ้าง งานบ้านเล็กน้อย ซื้อของจุกจิก ก็น่าจะไปกันเองบ้างยังแข็งแรงกันอยู่ ก็ถือว่าออกไปเปิดหูเปิดตา และลูกชายจะได้มีเวลาออกไปหาความเจริญ หาเงินเข้าบ้านเพิ่ม ไม่ใช่มานังจมกับงานบ้าน และปัญหาเดิมๆ เราในฐานะแฟน ก็อยากจะเห็นแฟนก้าวหน้ามั่นคง แต่นี่มัน 9 ปีแล้ว แต่ก็ก้าวไปไท่ถึงไหน เราก็เริ่มๆท้อ จนชินแล้วค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง
สาวๆคนอื่นล่ะคะเคยเจอปัญหาแบบนี้รู้สึกยังไง และมีทางออกยังไง