ว่าด้วยเรื่อง นิพพานเป็นอัตตาได้อย่างไร (ต่อ)

จากกระทู้เมื่อวานนี้  ผมได้ยกพระไตรปิฏกมาให้ท่านทั้งหลายได้หายข้องใจ ความว่า

.......โดยสาระว่าความเที่ยงเป็นแก่นสาร โดยสาระว่าความสุขเป็นแก่นสาร   โดยสาระว่าตนเป็นแก่นสาร
โดยความเที่ยงโดยความยั่งยืน โดยความมั่นคง หรือโดยมีความไม่แปรปรวนเป็นธรรมดา.

.......วันนี้จะขอแปลพระไตรปิฏกจากไทยเป็นเป็นบาลีทับศัพท์บ้าง เพราะเราส่วนมากคุ้นเคยกันกับศัพท์ คำว่า "อัตตา"
มากก่วาคำว่า "ตน"  ดังนี้

......โดยสาระว่าความเที่ยงเป็นแก่นสาร โดยสาระว่าความสุขเป็นแก่นสาร   โดยสาระว่าอัตตาเป็นแก่นสาร
โดยความเที่ยงโดยความยั่งยืน โดยความมั่นคง หรือโดยมีความไม่แปรปรวนเป็นธรรมดา.

.......ก็เมื่อเป็นดังนี้แล้วผมก็เลยใช้ปัญญาอันน้อยนิดที่มีอยู่ แสกนหาทั่วทั้งจักรวาลทุกจักรวาล ตลอดร้อยแกแลคซี่
ว่ามีอะไรบ้างที่มันเที่ยง  เป็นสุข  เป็นอัตตา  ก็ยังแสกนหาไม่พบ   และยังไม่ละความพยายามแค่นั้น ผมได้
เพิ่มความพยายาม โดยการแสกนครั้งนี้ เป็นไปทั่วทั้งเอกภพเลยทีเดียว  แต่ก็ยังหาไม่เจออยู่ดี  

       ท้ายที่สุด ผมก็ต้องจุดใต้ตำตอว่าแท้ที่จริงแล้ว มันอยู่ใกล้ตัวเรานี่เอง สิ่งนั้นก็คือสิ่งเดียวที่พระพุทธเจ้า
ทรงค้นพบมาแล้วนั่นเอง มันเป็นธรรมที่ละเอียด  ประณีต  ลึกซี้ง  รู้ได้ยาก  เห็นได้ยาก  เป็นอณู
อย่างที่พระพุทธตรัสไว้ไม่ผิดเพี้ยน  

       ใช่แล้ว..สิ่งนั้นก็คือ " นิพพาน " นั่นเอง ใครว่าไม่จริงขอให้ชักดิ้นตายไปเลยก็แล้วกัน

ยืนยัน... นิพพาน  

เที่ยง   เป็นสุข   เป็นอัตตา


อิ อิ อิ