คนที่วิ่งแล้วไม่งาม

คราวครั้งหนึ่ง ขณะที่ฝนตก นางวิสาขาพร้อมคนใช้กำลังเดินอยู่ คนใช้วิ่งหนีฝนกัน แต่นางวิสาขากลับเดินไปอย่างช้า ๆ ในขณะที่ฝนกำลังตกหนัก พวกพราหมณ์ที่ได้รับภาระให้ไปเสาะแสวงหาผู้หญิงที่มีความงาม 5 อย่าง พักอยู่ ณ ศาลาริมทาง เห็นรูปร่างของนางวิสาขาตรงกับความงามทั้ง 5 ประการ
เพื่อต้องการอยากจะเห็นความงามของฟัน จึงแสร้งพูดแซวว่า
"สงสัยนางผู้นี้ คงเป็นคนขี้โรคอย่างแน่นอน"
นางวิสาขาได้ยินดังนั้น กลับถามว่า "ท่านพูดถึงใคร ท่านพราหมณ์"
พราหมณ์ "ก็หมายถึงเธอนั้นแหละ"
วิสาขา "ท่านเข้าใจผิดแล้ว เราแข็งแรงยิ่งกว่าหญิงเหล่านั้น เพียงแต่เราเห็นเหตุแล้ว เราจึงไม่วิ่ง"
พราหมณ์ "เหตุอะไร ที่เธอเห็นแล้ว เธอจึงไม่วิ่ง"
วิสาขา "ธรรมดาว่าลูกย่อมเป็นสมบัติของพ่อแม่ เมื่อเราวิ่ง หกล้ม แขนหัก ย่อมเป็นที่เสียใจของพ่อแม่ ธรรมดาว่า บุคคลที่วิ่งแล้วย่อมไม่งาม
คือ กษัตริย์ นักบวช อิสตรี และช้างที่ประดับประดาตกแต่ง ชนเหล่านี้เมื่อวิ่งแล้วย่อมไม่งาม ไปอย่างช้าๆ นั่นแหละงาม"
พราหมณ์สรรเสริญ ในความคิดของนาง