กระทู้วันแม่ : สังคม วัฒนธรรม ... ครอบงำความคิดของคนเราที่มีต่อ "ผู้ให้กำเนิด" เอาไว้ด้วยอะไรกันหรือ?

สังคม วัฒนธรรม ... ครอบงำความคิดของคนเราที่มีต่อ "ผู้ให้กำเนิด" เอาไว้ด้วยอะไรกันหรือ?



ในบ้านเรา "ผู้ให้กำเนิด" ได้รับการยกย่องให้เป็น "ผู้มีพระคุณ" ไปโดยปริยาย ...

มนุษย์ "ลูก" แต่ละคนเกิดมาจากบุคคลที่ถูกเรียกว่า "พ่อ-แม่" โดยที่ทั้ง 2 ฝ่ายต่างไม่ได้รู้จักกันมาก่อน
ถ้าตัดเรื่องของความเชื่อทางศาสนาออกไป ... จะพบว่าไม่มีใครที่สามารถกำหนดคุณลักษณะของอีกฝ่ายได้เลย

ในเมื่อต่างฝ่ายต่างก็ไม่มีสิทธิ์เลือก "เกิด" หรือเลือกที่จะ "ให้กำเนิด" "ลูก" จึงเป็นเพียงผลผลิตของกลไกการสืบพันธุ์ ในขณะที่ "พ่อ-แม่" มีบทบาทในการเลี้ยงดู

และเมื่อ "ชีวิต" ได้เกิดขึ้น ... ชีวิตๆนั้นมิอาจรู้ได้เลยว่าจะได้เผชิญกับอะไรบ้าง?


คนส่วนใหญ่มักจะพูดว่าไม่มีใครรักเราเท่า "พ่อ-แม่" หรือไม่มีใครที่เป็นห่วงเราเท่า "พ่อ-แม่" หรอก บริบทในสังคมและวัฒนธรรมของบางเผ่าพันธุ์จึงจำกัดความให้ "พ่อ-แม่" ว่าเป็นบุคคลที่ต้องบูชาอย่างสูงสุด ด้วยเหตุผลที่ว่าทำให้เราเกิดมาเป็นคนได้ และมีชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้ เพราะฉะนั้นไม่ว่าพ่อแม่จะเป็นอย่างไรก็ตาม ... คนเป็นลูกควรที่จะต้องสำนึกไว้เสมอว่านี่คือ "ผู้มีพระคุณ"

สังคมได้ทำการปลูกฝังจนหยั่งรากลึกให้เรายอมรับและมีทัศนคติต่อพ่อแม่แบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ลูกที่ปฏิบัติไม่ดีต่อพ่อแม่คือ "บาป"
ลูกที่ไม่เหลียวแลพ่อแม่คือ "อกตัญญู"
ลูกที่ไม่เชื่อฟังพ่อแม่คือ "ดื้อด้าน"
ลูกที่ทำให้พ่อแม่ร้องไห้คือ "เลว"
หรืออื่นๆ ...






ลองมาคิดดูกันเล่นๆดูสิว่า ... เม่าเหม่อ
หากคุณถูกเลี้ยงด้วยคำดุด่าล่ะ?
หากคุณถูกทารุณกรรมล่ะ?
หากคุณถูกทิ้งให้นอนข้างถนนล่ะ?
หากคุณถูกทำร้ายจิตใจด้วยคำพูดต่างๆนาๆล่ะ?
หากคุณถูกโดนบังคับให้ไปขายตัวในซ่องล่ะ?
หากคุณถูกให้ไปส่งยาเสพติดล่ะ?
หากแม่ยอมให้พ่อเลี้ยงกระทำชำเราต่อคุณล่ะ?



ถ้าหากเป็นอย่างนั้นแล้ว ... คุณยังจะต้องยอมรับใช่มั้ย? ว่าไม่เป็นไรหรอก ... เพราะอย่างไรแล้วพ่อแม่ก็ถือเป็นผู้มีพระคุณที่สร้างชีวิตเราขึ้นมา ใช่สิ!เรามักจะได้ยินคำปลอบใจแบบนี้อยู่เสมอ ... แต่ถ้ามันต้องเกิดขึ้นกับตัวคุณเองบ้างล่ะ?  นี่คือคำถามที่น่าสงสัย อมยิ้ม04

ไม่มีใคร ... ที่จะจินตนาการได้หรอกว่าชีวิตที่ถูกกระทำแบบนั้น มันเป็นความเจ็บปวดอย่างมหาศาลแค่ไหน ...


คนที่เกิดมาท่ามกลางครอบครัวที่ดี (นิยามด้านความสุขต่างๆ) หรือใครก็ตามที่ชอบพูดว่า "ช่างมันเถอะยังไงเค้าก็พ่อแม่เรา" ... ถามจริง? คุณไม่รู้จริงๆหรอ ว่าชีวิตแบบนี้มันทรมารแค่ไหนกัน เพราะยิ่งคุณพูดแบบนี้ มันยิ่งเป็นการตอกย้ำซ้ำเติมให้เค้ารู้สึกผิด ไร้ค่า ท้อแท้ หมดกำลังใจ และรู้สึกว่าคนทั้งโลกไม่มีใครเข้าใจ ทั้งๆที่เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ...

พ่อแม่เคยถามเราสักคำว่าเราอยากเกิดมั้ย? และเมื่อเราไม่ได้อยากเกิด แล้วเราจะมีชีวิตเพื่ออะไรล่ะ? ... อมยิ้ม04

... มาถึงประโยคนี้แล้ว ... จะมีใครบ้างน้อ? ที่เข้ามาซ้ำเติมว่าเป็นวิธีของคนขี้ขลาด คิดสั้น โง่ หรืออื่นๆ เพราะ "ชีวิตเรา เราเลือกเองได้ ..." ใช่! เราเลือกเองได้ แต่อย่าลืมไปนะว่าเราเลือกเองไม่ได้ทุกอย่าง ตั้งแต่เลือกที่จะเกิดแล้ว

สุดท้ายก็ยังเป็นคำถามที่วนเวียน ... ว่าเราถูกครอบงำ ยอมรับ และทำใจ ให้มีความคิดที่มีต่อ "ผู้ให้กำเนิด" เอาไว้ด้วยอะไรกันหรือ?




ถ้ามีสิ่งมหัศจรรย์ที่ทำได้สักอย่างล่ะก็ ... ลองมาเปลี่ยนชีวิตกันดูมั้ย? จะได้รู้ว่าพ่อแม่ทุกคนไม่ได้เกิดมาเพื่อรักลูกเสมอไป ... พ่อแม่บางคนรักแต่เลี้ยงดูอย่างไม่ถูกต้อง พ่อแม่บางคนรักแต่กระทำต่อลูกอย่างไม่เหมาะสม และอะไรคือความยุติธรรมสำหรับลูก? บาป อกตัญญู ดื้อด้าน สารเลว เนรคุณ ...

กระทู้นึ้จึงมีความประสงคืที่จะสื่อสารว่า ไม่ว่าใครที่กำลังเผชิญปัญหาแบบนี้อยู่ ... วันนี้วันที่ 12 สิงหาคม 2558 หรือ "วันแม่แห่งชาติ" คุณอาจจะเห็นเต็มหน้า Feed Facebook ที่คนมากมายอัพรูปภาพ กราบแม่ กอดแม่ หอมแม่ พาแม่ไปเที่ยว ซื้อพวงมาลัยให้แม่ หรืออะไรก็ตาม ... แต่ถ้าคุณดูมันแล้วกำลังรู้สึกผิด จงปิดมันซะ! แล้วไป ... ขอขมาท่าน หากเป็นกรณีที่คุณเคยทำผิดต่อท่านจริงๆ

แต่ถ้าหากมีใครที่ไม่อิน ไม่รู้สึก เฉยเมย หรือโดนมองว่าไม่มีความกตัญญูต่อพ่อแม่ ก็ช่างยิ้ม เอ้ย! ก็ช่างเค้าเถอะค่ะ เค้าไม่ได้มาเป็นเรา เค้าไม่มีทางรู้หรอกค่ะ ว่าเรารู้สึกอย่างไร เห็นหน้ายิ้มๆไม่ได้แปลว่าเราไม่ฝืนนะคะ ... และอย่างน้อยก็มีเราคนหนึ่งค่ะ ที่เข้าใจคุณว่า "พ่อแม่บางคนก็ไม่ได้รักลูกทุกคนเสมอไป"

ใน "วันแม่แห่งชาติ" ปีนี้ ถึงแม้เราจะมาสวนกระแสวันแม่อย่างสุดโต่ง ... ก็ขอน้อมรับ ยอมรับ และเตรียมตัวโดนด่ามาแล้วค่ะ ไม่เป็นไร ... ยังไหวอยู่
แต่สำหรับใครที่เข้าใจ และอยากจะเข้ามาให้ "กำลังใจ" กัน ก็ต้องขอขอบพระคุณมากนะคะ เพราะอะไรรู้มั้ยคะ? เพราะไม่ได้มีเราแค่คนเดียวที่รู้สึกเช่นนี้ ... ยังมีอีกเยอะที่รอกำลังใจพวกคุณอยู่ และมันจะทำให้พวกเราก้าวเดินต่อไปได้ค่ะ ได้โปรดอย่าให้ "ความตาย" มาเป็น Choice สุดท้ายที่ชีวิตเราจะเลือกได้เลยค่ะ

#จากใจคนเป็นโรค PTSD [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ซึ่งถูกวินิจฉัยแล้วว่าเป็นโรคเครียดที่มีสาเหตุมาจากการเคยโดยถูกทารุณกรรมทั้งทางร่างกายและจิตใจในวัยเด็กจนโต และส่งผลต่อระบบชีวิตมาจนถึงปัจจุบัน ...



พ่อแม่ไม่รัก คนอื่นทำร้าย เจ้านายด่าว่า แฟนไม่เข้าใจ เพื่อนหาว่าอุปทาน ... ไม่เป็นไรค่ะ ลองทำตามนี้นะ หมอที่รพ.เค้าสอนเรามา
1. เอามือซ้ายจับที่ไหล่ขวา
2. เอามือขวาจับที่ไหล่ซ้าย
3. กระซิบกับตัวเองว่า ... "เรารักตัวเองนะ"

เป็นไงบ้างคะ? อุ่นมั้ย? คนนี้แหละที่รักเราที่สุด

หัวใจหัวใจหัวใจ






ขออนุญาตแสดงคอมเม้นและขอขอบคุณทุกท่านเป็นอย่างสูงค่ะ ทั้งนี้เราได้ทำการโมเสกชื่อทุกคนไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ

"หลายครั้งหนอ ... เราอิจฉาเหล่าเพื่อนนัก
แม่ที่รัก คอยห่วงใย ... เฝ้าใฝ่หา
แม่ของเรา เราก็มี เพียงมีมา ...
แม่สอนว่า ... จงแข็งแรง ด้วยตนเอง"
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่