เรามีเสาอยู่ 4 ต้น แบกรับหลังคาชีวิตที่เต็มไปด้วยภาระและความรับผิดชอบ
เสาแรกคือครอบครัว ครอบครัวเป็นฐานที่มั่นสำคัญที่ดีเสมอมา แม้จะมีเรื่องขัดข้องหมองใจกันบ้างเป็นครั้งคราว แต่เราก็รู้ว่าเสาต้นนี้พร้อมค้ำจุนเราเสมอ บางครั้งอาจเสียหน้า บางคราวอาจเสียน้ำตา แต่ก็ลงเอยด้วยความรักที่อาจแสดงออกในรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป
เสาที่สองคือความมุ่งมั่น เป็นสิ่งนามธรรมที่ฝังอยู่ภายในตัวเรา เรื่องไหนที่เราตัดสินใจและรักที่จะทำ เราไม่เคยถอยกลับ ถึงต้องใช้เวลานานเพียงใดก็ตาม เรามุ่งมั่นและเชื่อมั่นว่าทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดี ไม่เคยคิดระแวงสงสัยในความสามารถหรืออุดมคติของตัวเอง จนหลายคนอาจมองว่า สิ่งที่ทำมัน "เหนื่อยเปล่า" แต่เราไม่เชื่อในคำนั้น อย่างน้อยที่สุดความเหนื่อยก็สอนประสบการณ์ให้เราเติบโตขึ้น
เสาที่สามคือการงาน เราทำงานหนักหามรุ่งหามค่ำ แม้จะยังไม่ประสบผลสำเร็จตามเป้าหมาย แต่เช่นกันที่แต่ละงานก็สอนให้เรารู้จักข้อผิดพลาดมากขึ้นๆ เมื่อทำงานหนักจนถึงจุดหนึ่ง เราก็ถอยออกมามองตัวเอง ประเมินตัวเอง เราเห็นข้อผิดพลาดมากมาย หลายครั้งที่เหนื่อยหน่ายกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้นซ้ำๆ วนๆ เราพยายามเยียวยามัน พร้อมๆ กับเยียวยาความรู้สึกผิดในใจของตัวเอง หากถึงจุดหนึ่งที่เราล้ม ก็เรียนรู้ที่จะ "ช่างแม่ม" แล้วกลับมาเริ่มใหม่ โดยมีเสาที่สองและหนึ่งค้ำยันไว้อย่างมั่นคง ให้เราได้ล้ม เพื่อจะลุกขึ้นใหม่อีกครั้ง
เสาที่สี่คือความรัก หากเสาต้นอื่นๆ สร้างมาจากปูน เสาต้นนี้คงสร้างมาจากไม้แกะสลักที่มีรอยผุกร่อนตามกาลเวลา เราพยายามต่อไม้เสริมส่วนที่สึกหรอ แต่มันก็ยังไม่มั่นคงดังเดิม ดูจะเป็นเสาที่อ่อนแอที่สุด แต่มันก็สวยงามที่สุด เป็นเสาที่มองแล้วอิ่มเอิบใจทุกครั้ง แม้ไม่ได้อยู่ใกล้ แต่ก็สุขใจที่ได้มอง อันที่จริงเสาต้นนี้คือรากฐานสำคัญของต้นที่สองและสาม เป็นเสาต้นแรกๆ ที่ตั้งขึ้นส่งแรงหนุนให้เสาทั้งสองข้างต้น เพราะเรามีรักเราจึงมุ่งมั่น เพราะเรามุ่งมั่นเราจึงทำงาน เมื่อความมุ่งมั่นและการงานมั่นคง มันควรตอบแทนด้วยการพยุงเสาต้นที่สี่ไม่ให้แบกรับน้ำหนักจนมากเกินไป และคงสภาพความสุขนั้นไว้ไม่เปลี่ยนแปลง
ทุกต้นมีความสำคัญต่อชีวิตเรา เรายืนหยัดด้วยสิ่งเหล่านี้ตลอดมา เมื่อต้นหนึ่งล้ม อีกสามต้นจะประคองหลังคาไว้ไม่ให้พังทลาย และรอเวลาที่จะตั้งมันขึ้นมาใหม่ และแบกรับหลังคาชีวิตไว้อย่างเข้าใจมัน
เสา 4 ต้น
เสาแรกคือครอบครัว ครอบครัวเป็นฐานที่มั่นสำคัญที่ดีเสมอมา แม้จะมีเรื่องขัดข้องหมองใจกันบ้างเป็นครั้งคราว แต่เราก็รู้ว่าเสาต้นนี้พร้อมค้ำจุนเราเสมอ บางครั้งอาจเสียหน้า บางคราวอาจเสียน้ำตา แต่ก็ลงเอยด้วยความรักที่อาจแสดงออกในรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป
เสาที่สองคือความมุ่งมั่น เป็นสิ่งนามธรรมที่ฝังอยู่ภายในตัวเรา เรื่องไหนที่เราตัดสินใจและรักที่จะทำ เราไม่เคยถอยกลับ ถึงต้องใช้เวลานานเพียงใดก็ตาม เรามุ่งมั่นและเชื่อมั่นว่าทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดี ไม่เคยคิดระแวงสงสัยในความสามารถหรืออุดมคติของตัวเอง จนหลายคนอาจมองว่า สิ่งที่ทำมัน "เหนื่อยเปล่า" แต่เราไม่เชื่อในคำนั้น อย่างน้อยที่สุดความเหนื่อยก็สอนประสบการณ์ให้เราเติบโตขึ้น
เสาที่สามคือการงาน เราทำงานหนักหามรุ่งหามค่ำ แม้จะยังไม่ประสบผลสำเร็จตามเป้าหมาย แต่เช่นกันที่แต่ละงานก็สอนให้เรารู้จักข้อผิดพลาดมากขึ้นๆ เมื่อทำงานหนักจนถึงจุดหนึ่ง เราก็ถอยออกมามองตัวเอง ประเมินตัวเอง เราเห็นข้อผิดพลาดมากมาย หลายครั้งที่เหนื่อยหน่ายกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้นซ้ำๆ วนๆ เราพยายามเยียวยามัน พร้อมๆ กับเยียวยาความรู้สึกผิดในใจของตัวเอง หากถึงจุดหนึ่งที่เราล้ม ก็เรียนรู้ที่จะ "ช่างแม่ม" แล้วกลับมาเริ่มใหม่ โดยมีเสาที่สองและหนึ่งค้ำยันไว้อย่างมั่นคง ให้เราได้ล้ม เพื่อจะลุกขึ้นใหม่อีกครั้ง
เสาที่สี่คือความรัก หากเสาต้นอื่นๆ สร้างมาจากปูน เสาต้นนี้คงสร้างมาจากไม้แกะสลักที่มีรอยผุกร่อนตามกาลเวลา เราพยายามต่อไม้เสริมส่วนที่สึกหรอ แต่มันก็ยังไม่มั่นคงดังเดิม ดูจะเป็นเสาที่อ่อนแอที่สุด แต่มันก็สวยงามที่สุด เป็นเสาที่มองแล้วอิ่มเอิบใจทุกครั้ง แม้ไม่ได้อยู่ใกล้ แต่ก็สุขใจที่ได้มอง อันที่จริงเสาต้นนี้คือรากฐานสำคัญของต้นที่สองและสาม เป็นเสาต้นแรกๆ ที่ตั้งขึ้นส่งแรงหนุนให้เสาทั้งสองข้างต้น เพราะเรามีรักเราจึงมุ่งมั่น เพราะเรามุ่งมั่นเราจึงทำงาน เมื่อความมุ่งมั่นและการงานมั่นคง มันควรตอบแทนด้วยการพยุงเสาต้นที่สี่ไม่ให้แบกรับน้ำหนักจนมากเกินไป และคงสภาพความสุขนั้นไว้ไม่เปลี่ยนแปลง
ทุกต้นมีความสำคัญต่อชีวิตเรา เรายืนหยัดด้วยสิ่งเหล่านี้ตลอดมา เมื่อต้นหนึ่งล้ม อีกสามต้นจะประคองหลังคาไว้ไม่ให้พังทลาย และรอเวลาที่จะตั้งมันขึ้นมาใหม่ และแบกรับหลังคาชีวิตไว้อย่างเข้าใจมัน