ถ้าบอกว่าคนที่ฆ่าตัวตายโง่ไม่นึกถึงคนข้างหลังแล้วคนที่ไม่มีอะไรเลยอย่างฉัน...

ไม่ได้คิดว่าการฆ่าตัวตายเป็นเรื่องดี แต่มันชอบมีแวบแวบเข้ามาว่าตายไปซะดีกว่า ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ จะด่าก็ได้

     การฆ่าตัวตายเป็นสิ่งไม่ดี..รู้ รู้อยู่เต็มอก เวลาเห็นข่าวแบบนี้ก็ไม่ได้เห็นด้วยหรือสนับสนุนส่งเสริม เราก็คิดว่าคนที่ทำแบบนั้นทำให้คนข้างหลังเสียใจมันไม่ดีเลย

     แต่สำหรับตัวเรา...ตอนนี้ไม่ได้มีปัญหาเรื่องความรัก ไม่ได้มีปัญหาใดๆในตอนนี้ แต่ทุกครั้งที่เราคิดถึงอนาคต มันเหนื่อยไม่รู้จะอยู่ไปเพื่อใคร เป็นคนไม่มีอะไรเลย ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีญาติ มีคนรับอุปถัมภ์ตั้งแต่เด็ก แต่ท่านก็ไม่อยู่แล้ว  เรามีแฟนค่ะ แต่อะไรก็เป็นไปได้ วันนึงข้างหน้าเค้าจะทิ้งเราไปตอนไหนก็ได้เพราะฉะนั้นเราไม่ได้ยึดตึดค่ะ

        มันเหมือนล้าข้างในจิตใจ   มันเหนื่อยที่ต้องดิ้นรนให้มันผ่านไปวันๆ บ้านไม่มี ทรัพสินไม่มี เหมือนต้องเริ่มสร้างทุกอย่างด้วยสองมือสองเท้าของตัวเอง แล้วห้ามล้ม ล้มไม่ได้ถ้าล้มไปตอนนี้ไม่มีใครสามารถช่วยเราได้แน่นอนอาจต้องเร่ร่อนนอนข้างสะพานลอย พึ่งตัวเองมาตั้งแต่อายุ 16-17ตอนนี้ยี่สิบกลางๆ กำลังใจหรือใครจะมาซัพพอร์ตก็ไม่มี คิดว่าถ้าทำสำเร็จมีบ้านเป็นของตัวเอง มันคงจะเป็นบ้านหลังน้อยๆเหงาๆ

      หาข้อมูลผ่อนบ้านดาวน์บ้าน ..มาอีกแล้วมันแวบมาอีกแล้ว เหมือนมีใครมากระซิบ ....ดิ้นรนไปทำไมเหนื่อยไปทำไมตายไปซะดีกว่า อยู่ไปก็ไม่ได้มีค่ากับใคร ตายไปสักคนก็ไม่มีใครรู้หรอก......เอาอีกมาอีกเสียงกระซิบ ถ้าเธอตายไปแม้แต่งานศพก็คงจะไม่มี เพื่อนก็มีอยู่แค่คนสองคน.  คนจัดงานศพให้ไม่มีแน่นอน(เศร้าจัง)

        ความรู้สึกมันแบบ เราตัวคนเดียวเกินไป ตัวคนเดียวจริงๆ
มีอะไรก็ปรึกษาใครไม่ได้ คุยกับใครไม่ได้ ต้องช่วยเหลือตัวเองอย่างเดียว

มันเบื่อที่จะยืนหยัดเพื่อตัวเอง ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มีค่าอะไร แล้วจะอยูไปทำไม อยู่ไปเพื่ออะไร ดำเนิน ชีวิตแค่รอวันตายอย่างเงียบๆเหงาๆ
แล้วทำไมไม่ตายไปซะแต่ตายนี้เลยล่ะ เฮ้อออ..

ที่เล่ามาทั้งหมด ยังไม่เคยลองทำแต่มันชอบมีเสียงแบบนี้ในหัวเรื่อยๆ กลัวค่ะ กลัวใจตัวเองกลัววันนึงจะยอมแพ้ให้กับความคิดเหล่านี้เลยอยากขอคำแนะนำหรือความคิดแง่บวกอะไรก็ได้ค่ะ

ปล. ขอบคุณพื้นที่พันทิพแห่งนี้ไห้เราได้แชร์ความรู้สึกส่วนลึกๆในใจที่พูดกับใครไม่ได้ในชีวิตจริงในที่แห่งนี้ค่ะ