เคยไหมที่เราคิดถึงคนคนนึง...
เคยไหมฮะที่เราคิดถึงใครคนนึงที่เราไม่เคยได้รู้จักกัน ไม่เคยได้คุยกันแม้แต่คำเดียว หรือไม่เคยรู้เลยว่าเค้านั้นได้มองเราหรือเห็นเราหรือเปล่า ..
เชื่อในเรื่องโชคชะตาหรือพรหมลิขิตกันไหมฮะ หรือจะคิดว่าแค่เรื่องบังเอิญ ..,
ผมได้ย้ายที่อยู่ใหม่เนื่องจากเพิ่งได้ที่ทำงานใหม่ ทุกเช้าผมจะต้องขึ้นรถเมล์มาลงที่อนุเสาวรีย์ทุกเช้า คนยืนรอขั้นรถมากมาย ตั้งแต่วันแรกที่ผมย้ายมาอยุ่ที่ใหม่แล้วขึ้นรถเมล์มาลงที่อนุทุกเช้า รวมถึงวันนี้เป็นวันที่สามติดต่อกัน ผมได้เจอน้องผู้หญิงคนนึง น้องเค้าเป็นนักศึกษา ผมคิดว่าน่าจะอยู่ซักปี2-ปี3 (น่าจะเรียนที่สวนสุนันทา) น้องน่ารักมากในสายตาผม หน้าตายิ้มแย้มทุกครั้งที่ผมเห็นกำลังขึ้นรถ ทั้งๆที่คนส่วนมากนี่หน้าบึ้งเพราะเบื่อคนเยอะหรือรถติด
ตั้งแต่วันแรกที่ผมเจอกำลังขึ้นรถเมล์ผมก็แค่คิดว่า เออน้องเค้าน่ารักดีนะ แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไร คิดแค่ว่านานๆจะเจอคนน่ารักสดใสแบบนี้ และคิดแค่ว่าคนเป็นร้อยเป็นหมื่นที่อนุ คงเจอแค่วันนี้วันเดียว แต่ที่จริงไม่...
วันที่สองผมลงรถก็เจอน้องเค้าขึ้นรถคันเดียวกันต่อจากผมอีก และวันที่สามก็เช่นเดียวกัน...
บอกตามตรงว่าตอนนี้คิดว่าวันต่อไปจะเจอน้องเค้าอีกไหม ตอนนี้เวลาผมนั่งว่างๆหลังจากพักทำงาน ในหัวผมนี่คิดถึงน้องเค้าเห็นภาพน้องเค้าตลอด ... คิดเห็นภาพน้องเค้าทีไรรุ้สึกเพลินอย่างบอกไม่ถูก
---------
เลยอยากมาปรึกษาว่าผมจะอยากรุ้จักเค้ายังไงดีฮะ ขอแค่ได้เริ่มคุยก็ยังดี จะทักย้งไงดีฮะ แนะนำผมหน่อยแนะนำผมที ...
แต่ผมเองก็ยังไม่รุ้นะว่าวันต่อไปจะยังเจออยู่หรือเปล่า เพราะปมเองไม่ได้มีข้อมูลอะไรกับตัวน้องเค้าเลย เพียงแค่เจอโดยบังเอิญเท่านั้น
ผมคิดว่าถ้าเกิดผมเจอน้องเค้าครั้งต่อไป ผมไม่อยากปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป แนะนำผมหน่อยครับ
----
แจ้งข่าวฮะ
วันนี้ผมเจอน้องเค้าอีกแล้วฮะ วันที่4ติดต่อกัน เอาไงดีเนี่ยยยยยย
จะเริ่มยังไงดีฮะ
ลุงๆป้าๆเงียบเลย ไม่มีมาแนะผม T^T
เคยไหมที่เราคิดถึงคนคนนึง...
เคยไหมฮะที่เราคิดถึงใครคนนึงที่เราไม่เคยได้รู้จักกัน ไม่เคยได้คุยกันแม้แต่คำเดียว หรือไม่เคยรู้เลยว่าเค้านั้นได้มองเราหรือเห็นเราหรือเปล่า ..
เชื่อในเรื่องโชคชะตาหรือพรหมลิขิตกันไหมฮะ หรือจะคิดว่าแค่เรื่องบังเอิญ ..,
ผมได้ย้ายที่อยู่ใหม่เนื่องจากเพิ่งได้ที่ทำงานใหม่ ทุกเช้าผมจะต้องขึ้นรถเมล์มาลงที่อนุเสาวรีย์ทุกเช้า คนยืนรอขั้นรถมากมาย ตั้งแต่วันแรกที่ผมย้ายมาอยุ่ที่ใหม่แล้วขึ้นรถเมล์มาลงที่อนุทุกเช้า รวมถึงวันนี้เป็นวันที่สามติดต่อกัน ผมได้เจอน้องผู้หญิงคนนึง น้องเค้าเป็นนักศึกษา ผมคิดว่าน่าจะอยู่ซักปี2-ปี3 (น่าจะเรียนที่สวนสุนันทา) น้องน่ารักมากในสายตาผม หน้าตายิ้มแย้มทุกครั้งที่ผมเห็นกำลังขึ้นรถ ทั้งๆที่คนส่วนมากนี่หน้าบึ้งเพราะเบื่อคนเยอะหรือรถติด
ตั้งแต่วันแรกที่ผมเจอกำลังขึ้นรถเมล์ผมก็แค่คิดว่า เออน้องเค้าน่ารักดีนะ แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไร คิดแค่ว่านานๆจะเจอคนน่ารักสดใสแบบนี้ และคิดแค่ว่าคนเป็นร้อยเป็นหมื่นที่อนุ คงเจอแค่วันนี้วันเดียว แต่ที่จริงไม่...
วันที่สองผมลงรถก็เจอน้องเค้าขึ้นรถคันเดียวกันต่อจากผมอีก และวันที่สามก็เช่นเดียวกัน...
บอกตามตรงว่าตอนนี้คิดว่าวันต่อไปจะเจอน้องเค้าอีกไหม ตอนนี้เวลาผมนั่งว่างๆหลังจากพักทำงาน ในหัวผมนี่คิดถึงน้องเค้าเห็นภาพน้องเค้าตลอด ... คิดเห็นภาพน้องเค้าทีไรรุ้สึกเพลินอย่างบอกไม่ถูก
---------
เลยอยากมาปรึกษาว่าผมจะอยากรุ้จักเค้ายังไงดีฮะ ขอแค่ได้เริ่มคุยก็ยังดี จะทักย้งไงดีฮะ แนะนำผมหน่อยแนะนำผมที ...
แต่ผมเองก็ยังไม่รุ้นะว่าวันต่อไปจะยังเจออยู่หรือเปล่า เพราะปมเองไม่ได้มีข้อมูลอะไรกับตัวน้องเค้าเลย เพียงแค่เจอโดยบังเอิญเท่านั้น
ผมคิดว่าถ้าเกิดผมเจอน้องเค้าครั้งต่อไป ผมไม่อยากปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป แนะนำผมหน่อยครับ
----
แจ้งข่าวฮะ
วันนี้ผมเจอน้องเค้าอีกแล้วฮะ วันที่4ติดต่อกัน เอาไงดีเนี่ยยยยยย
จะเริ่มยังไงดีฮะ
ลุงๆป้าๆเงียบเลย ไม่มีมาแนะผม T^T