เรื่องหลอนของบ้านพักข้าราชการในหัวหิน

สวัสดีครับ เรื่องที่ผมจะเล่าให้เพื่อนๆฟังนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับตับผมเองที่ได้ไปอาศัยอยู่ที่บ้านพักข้าราชการหลังนี้ ตลอดเวลา 10 ปีที่อาศัยอยู่ก็มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นกับตัวผมและคนที่มาอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้กับผมครับ เข้าเรื่องกันเลยครับ ผมเป็นคนต่างจังหวัดที่ไปรับราชการอยู่ที่ อ.หัวหิน จ.ประจวบฯครับ คือ เมื่อผมสอบได้ข้าราชการ ก็ต้องหาที่ลงไปทำงานครับ พอดีที่หัวหินมีอัตราว่างหนึ่งตำแหน่ง ผมเลยตัดสินใจลงทำงานที่นั้นเพราะชอบหัวหินเป็นทุนเดิมอยู่แล้วใกล้ทะเลด้วย เลยตัดสินใจลงที่นั้นครับ เมื่อผมไปทำงานวันแรกเขาก็ให้บ้านพักผมหนึ่งหลัง ซึ้งมันว่างมานานมากแล้วครับ เจ้าของเดิมเขาลาออกไปทำธุรกิจส่วนตัวครับ จากที่สอบถามหัวหน้าห้องแถวที่จัดให้ผมลงที่บ้านพักหลังนั้น บ้านพักก็ข้าราชการที่ผมอยู่มันจะเป็นบ้านปูนสองชั้นผนังห้องติดกันแบบห้องแถวแบ่งเป็นล๊อคๆ ล๊อคล่ะสิบหลัง สถาพโดยทั่วไปก็โอเคครับ เย็นสบาย คือแบบไม่ต้องเปิดพัดรมก็เย็นครับบ้านผม ก็แปลกๆอยู่ว่าทำไมมันเย็นสบายดี บางครัหน้าร้อนเปิดพัดรมนั่งอยู่ชั้นล่างผมยังหนาวอ่ะครับ ต้องไปปิดพัดรมอ่ะ คือไม่หนาวมากนะแต่มันเย็นกว่าปกติมากอ่ะ5555 (คิดไปเองป่าวว่ะแต่มีคนเคยเข้ามาที่บ้านผมก็บอกว่าเย็นสบายดี เย็นกว่าบ้านพี่อีก พี่แก่ก็บ้านติดกับผมนี้ล่ะ)พอผมจัดการขนข่าวของเข้าบ้านเสร็จ ก็จุดธูปบอกเจ้าที่เจ้าทางว่าผมขอมาอยู่อาศัยในบ้านหลังนี้นะครับ ช่วยปกปักรักษาให้ผมด้วยครับ วันแรกผ่านไปก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ นอนหลับพักผ่อนสบาย ผมนอนชั้นสองของบ้านครับ ชั้นล่างเป็นห้องนั่งเล่นดูทีวี คืนเเรกคืนที่สองผ่านไปด้วยดีครับ เรื่องมันเกิดขึ้นตอนคืนที่สามนี้ล่ะครับ คืนนั้นผมก็กำลังจะเข้านอนตามปกติประมาณห้าทุ่มครึ่งครับ ก็นอนไปได้สักพักกำลังพอจะหลับแต่ยังไม่หลับครับ บรรยากาศรอบตัวผมเริ่มแปลกๆคือทุกอย่างรอบตัวผมมันเงียบมากถึงมากที่สุด ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยเสียงลมเสียงจากข้างนอกไม่มีเสียงอะไรเลย แม้แต่เสียงจิ้งหรีดที่ร้องๆอยู่ก็หยุดร้อง เงียบแบบวังเวงมาก สักพักหูผมก็ได้ยินเสียงวิ๊งงงงงงง ยาวๆเหมือนคนหูดับอ่ะครับ ถ้านึกไม่ออกก็ลองนึกถึงหนังสงครามสักเรื่องที่มีฉากคนโดนระเบิดอ่ะครับแล้วมันจะมีเสียงวิ๊งงงงง ยาวๆแลัวไม่ได้ยินเสียงรอบข้างอ่ะครับ นั้นล่ะเเบบเดียวกันเลย พอเสียงวิ๊งหายไปผลที่ตามมาคือ ผีอำ!!นั้นง่ะ ขยับตัวไม่ได้ ร้อง ส่งเสียงไม่ได้ ตาก็ลืมไม่ขึ้น ทำไงดีว่ะเรา คิดอะไรไม่ออกก็ได้แต่ท่อง นโมในใจ ท่องมันไปแบบนั้นล่ะ ไม่รู้ว่าจะได้ผลรึป่าว ผีอำอยู่ได้สักพักก็หลุดครับ ใจเต้นเร็วมาก ตื่นเต้น แต่ยังไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่คับ ก็เลยนอนต่อคิดว่าคงไม่มีอะไรล่ะ พอนอนไปได้สักพักกะลังจะหลับเคลื้มๆครับ มันมาอีกแล้ว บรรยากาศแบบเดิม เสียงวิ๊งๆเหมือนเดิมและก็ผีอำเหมือนเดิม ผมก็แบบ อีกแล้วหรอ ทำไงดีอ่ะ คิดไรไม่ออก ก็ท่องนโมอีกแล้ว ท่องมันเข้าไป คิดได้เเค่นี้นิ คถาอะไรก็ไม่รู้กับเขา ก็ท่องมันไปแค่นี้หละเดี๋ยวมันก็หายเองแต่ไม่นานกว่าครั้งที่แล้วในความรู้สึก ผมก็เลยคิดในใจว่าถ้าหลุดไปได้นะ จะไปนอนบ้านเพื่อนล่ะ ไม่นอนที่นี้แล้วก็ได้คอยดูให้หลุดไปก่อน สักพัก หลุดครับ ผมนี้ใจเต้นเร็วมาก เหงื่อแตก ลุกขึ้นมานั่ง แลัวก็คิดว่าเราจะไปนอนกับเพื่อนดีรึเปล่า คือผทมีเพื่อนอยู่คนนึงครับในหัวหิน ระยะทางจากบ้านพักผมไปบ้านเพื่อนก็ประมาณ 7 กิโลครับ เลยชั่งใจอยู่สักพัก เพราะเราขับมอเตอร์ไซค์ไง เลยไม่อยากขับออกไปมันไกลและดึกมาก ดูนาฬิกา ก็ ตีหนึ่งพอดี เลยตัดสินใจ นอนที่นี้ล่ะคงไม่มีอะไรแล้วมั่ง? แต่ผมคิดผิดอย่าแรง คราวนี้เจอหนักกว่าสองครั้งแรกอีกครับ คือพอผมล้มตัวลงนอนได้สักพักก็กำลังจะหลับอีกแล้ว บรรยากาศเเบบเดิม ความเงียบงันแบบเดิม เสียงวิ๊งในหูแบบเดิม มันมาอีกแล้ววววววว ผมก็สวดนโมอีกแล้วไม่รู้จะสวดทำไม่ ไม่เห็นจะช่วยอ่ะไรผมได้เลย แต่คราวนี้มันแตกต่าง คือ มันมีเสียงพระสวด อยู่ข้างหูผมแบบชัดเจนมาก พระสวดบทนะโมเหมือนผมเปี๊ยบ!!
เสียงพระก็เหมือนเสียงที่ทุกคนเคยได้ยินกันครับเวลาเข้าวัด หรือ พิธีต่างๆที่ใช้พระสงฆ์ เสียงแบบ ยานๆคาง ช้าๆ ยืดๆ ตอนนั้นผมกลัวมาก ทำอะไรไม่ถูก ขยับไม่ได้อยากจะลืมตาก็ไม่ได้ เลยได้แต่พูดในใจว่า ถ้าหลุดออกไปได้นะ จะไม่อยู่แล้วบ้านหลังนี้ พรุ่งนี้จะย้ายออกเลย เมื่อผมพูดในใจเสร็จปุ๊ป!! เสียงพระก็หายไป ร่างกายค่อยๆคลายตัว เริ่มขยับตัวได้ ผมก็ค่อยๆลืมตาขึ้น และสิ่งที่รอผมอยู่ตรงหน้า คือ แขนเรียวยาวซีดสีขาว มือยาว นิ้วยาว ผมมั่นใจว่าเป็นแขนผู้หญิงแน่นอน ถึงจะเห็นลางๆในความมึกก็เถอะ เพราะมันสีขาวทำให้ผมมอเห็นมันได้ถนัดตา แขนข้างนั้นมันค่อยๆปล่อยตัวผมแลัวก็ลอยหายขึ้นไปบนฝ้าเพดาน ผมก็มองตามไป จนมันหายไปทั้งแขน แค่นั้นล่ะครับผมวิ่งลงมาจากห้องนอนชั้นแสนด้วยความเร็วทั้งหมดที่มี ตกบรรไดก็ช่างแล้ว อารมณ์นั้น พอถึงชั้นล่างผมก็รีบเปิดไปเพื่อจะเอาเเสงไฟเป็นเพื่อนพร้อมกับเปิดทีวี เพื่อจะได้ไม่เงียบ แล้วก็นั่งที่โซฟาข้างล่าง กะว่าคืนนี้จะดูทีวียันเช้าไม่นอน....แต่ผมก็หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้วครับ พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เข้าไปที่ทำงาน ก็กะว่าจะไปคุยกับพี่ที่เป็นหัวหน้าห้องเเถวว่า ผมจะขอย้ายห้องล่ะ ไม่อยู่แล้ว พอเจอพี่แก่ผมก็เลยถามว่า พี่ห้องที่ผมอยู่อ่ะมันหลอนๆว่ะผมว่ามีผี  พี่พอรู้ไหมว่าบ้านพักล็อคไหนยังว่างอยู่บ้าง พี่แก่ก็บอกว่าไม่มีหรอก เต็มหมดทุกหลังแล้ว แต่ถึงมี น้องจะมั่นใจได้ไงว่าจะไม่มีแบบนี้อีกที่บ้านหลังใหม่ คือบ้านพักที่เราอยู่อ่ะมันเป็นล๊อคแรกที่เขาเริ่มสร้างให้ข้าราชการอยู่กัน แต่พี่ไม่แน่ใจว่ามันนานแค่ไหนแล้ว (นี่ไงล่ะ)มันก็เปลี่ยนมาหลายคนแล้วเจ้าของบ้านหน่ะ มันก็ย่อมจะมีเรื่องแบบนี้บ้าง อะไรบ้าง แต่ถ้าน้องอยากเปลี่ยนบ้านถ้ามีบ้านว่างค่อยเปลี่ยนนะ ทนๆไปสักพัก ( พี่พูดว่าทนๆไปสักพัก หรอ) ถือว่าเมื่อคืนเขารับน้องใหม่แล้วกัน......
ผมก็ได้แต่ตอบ คับพี่.........อยู่ก็อยู่  แต่นี้มันเป็นเพียง จุดเริ่มต้นคร้บ    เดี๋ยวมาต่อนะครับ