สวัสดีครับ
วันนี้ผมมีโมเม้นต์ดีๆที่ได้รับจากการเป็นลูกค้า truemove h มาเล่าให้เพื่อนๆฟังกันครับ ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องราวของตัวเองก่อนแล้วกันนะ ผมเพิ่งเป็นคุณพ่อมือใหม่เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา ผมเองเป็นพนง.บริษัทแห่งนึง ที่ต้องทำงานหาเช้ากินค่ำเหมือนมนุษย์เงินเดือนทั่วๆไปครับ หลังจากแฟนคลอดน้องก็ใช้สิทธิ์ลา 90 วันตามกฏหมาย แต่คนเป็นพ่ออย่างผมจะลาพักร้อนก็ไม่วามารถลาได้เพราะช่วงวันที่น้องคลอด เป็นวันที่ต้องมาดูแลระบบงาน Go live พอดิบพอดี ด้วยความที่ไม่มี back2back แทนงานที่ผมทำ ความรับผิดชอบจึงอยู่ที่ผมเต็มๆครับ อาทิตย์แรกต้องทำงานทั้งๆที่ใจก็อยากกลับไปหาลูกที่บ้าน แฟนผมเลี้ยงน้องที่กรุงเทพได้ประมาณ 1 เดือน ครอบครัวของแฟนผมก็รับหลานกลับไปอยู่อุบล ซึ่งแน่นอนว่าลูกสาวกับแฟนต้องไปอยู่ต่างจังหวัดนานเป็นเดือนๆ
จนวันที่ลูกสาวผมต้องเดินทางไปอุบล คนอีสานเค้าถือครับ เค้าของทุกชิ้นของน้องต้องเอาไปด้วย สุดท้ายคือ เก็บเรียบครับ ไม่เหลือสักชิ้นให้ดูต่างหน้าคุณพ่ออย่างผมนอกจากรูปถ่ายในมือถือ ใจหายมากและรู้สึกตกใจจริงๆ เหมือนกำลังจะต้องแยกจากกับลูกไปนานๆ ส่วนบ้านที่อุบลก็เป็นบ้านที่อยู่ค่อนข้างห่างจากตัวเมืองพอสมควร อินเตอร์เนต adsl ไม่ต้องพูดถึงครับ ไกลปืนเที่ยงจริงๆ คุณพ่ออย่างผมจึงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วที่จะทำให้เห็นหน้าลูกสาวเวลาคิดถึงและอยู่ห่างกันแบบนี้ เรื่องราวของผมกับ truemove h จึงเกิดขึ้น (กำลังพิมพ์ต่อ)
ขอบคุณ truemove h ที่ทำให้ผมได้มองเห็นหน้าลูกสาวอีกครั้ง :)
วันนี้ผมมีโมเม้นต์ดีๆที่ได้รับจากการเป็นลูกค้า truemove h มาเล่าให้เพื่อนๆฟังกันครับ ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องราวของตัวเองก่อนแล้วกันนะ ผมเพิ่งเป็นคุณพ่อมือใหม่เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา ผมเองเป็นพนง.บริษัทแห่งนึง ที่ต้องทำงานหาเช้ากินค่ำเหมือนมนุษย์เงินเดือนทั่วๆไปครับ หลังจากแฟนคลอดน้องก็ใช้สิทธิ์ลา 90 วันตามกฏหมาย แต่คนเป็นพ่ออย่างผมจะลาพักร้อนก็ไม่วามารถลาได้เพราะช่วงวันที่น้องคลอด เป็นวันที่ต้องมาดูแลระบบงาน Go live พอดิบพอดี ด้วยความที่ไม่มี back2back แทนงานที่ผมทำ ความรับผิดชอบจึงอยู่ที่ผมเต็มๆครับ อาทิตย์แรกต้องทำงานทั้งๆที่ใจก็อยากกลับไปหาลูกที่บ้าน แฟนผมเลี้ยงน้องที่กรุงเทพได้ประมาณ 1 เดือน ครอบครัวของแฟนผมก็รับหลานกลับไปอยู่อุบล ซึ่งแน่นอนว่าลูกสาวกับแฟนต้องไปอยู่ต่างจังหวัดนานเป็นเดือนๆ
จนวันที่ลูกสาวผมต้องเดินทางไปอุบล คนอีสานเค้าถือครับ เค้าของทุกชิ้นของน้องต้องเอาไปด้วย สุดท้ายคือ เก็บเรียบครับ ไม่เหลือสักชิ้นให้ดูต่างหน้าคุณพ่ออย่างผมนอกจากรูปถ่ายในมือถือ ใจหายมากและรู้สึกตกใจจริงๆ เหมือนกำลังจะต้องแยกจากกับลูกไปนานๆ ส่วนบ้านที่อุบลก็เป็นบ้านที่อยู่ค่อนข้างห่างจากตัวเมืองพอสมควร อินเตอร์เนต adsl ไม่ต้องพูดถึงครับ ไกลปืนเที่ยงจริงๆ คุณพ่ออย่างผมจึงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วที่จะทำให้เห็นหน้าลูกสาวเวลาคิดถึงและอยู่ห่างกันแบบนี้ เรื่องราวของผมกับ truemove h จึงเกิดขึ้น (กำลังพิมพ์ต่อ)