ผมจะมาแบบพยายาม รวบรัดนะครับ ผมทุกข์ใจจริงๆ
ผมอายุ 24 ปีครับส่วนแฟนผมยังเด็กอยู่เขาอายุ 18 ปี เราคบกันมา 4 ปีแล้วครับ แต่งกันแล้ว 2 ปีแล้วครับ แต่ตอนนี้เราเลิกกันแล้ว (ผมไม่ได้อยากเลิก)
ที่เลิกเพราะเราทะเลาะกันครับแต่ก่อนหน้านี้เราแค่ห่างๆกัน แต่ผ่านไปได้ซักพักผมมั่นใจแล้วว่าเขาเลิกกับผม ผมยอมรับก่อนเลยครับว่าสาเหตุนั้นมาจากผม ผมประชดเขาหลังจากที่แยกกันอยู่โดยการพา ผญ คนอื่นเข้ามาบ้านและก็มีอะไรกัน(อันนี้ผมยอมรับว่าผมเลวจริงๆ ว่าผมได้เลย) 2 เดือนเต็มๆครับที่เราไม่ได้เจอกันเลย แต่ผมก็โทรง้อเขาตลอด แต่ไม่มีครั้งไหนที่เขารับโทรศัพท์ผม ทั้งแชททั้งไลน์ไปทุกวันแต่ก็อ่านไม่ตอบเลยซักครั้ง ผมเข้าใจว่าเขาโกรธผม และผมคิดเลยด้วยซ้ำว่าเขาเกลียดผมแล้ว แล้วก็เหมือนจะจริง
ตลอดเวลา 2 เดือนที่เราไม่เจอกันผมไม่รู้เลยว่า """ เขาท้อง """ (ได้หลายเดือนแล้ว) ทั้งๆที่คนใกล้ตัวผม เพื่อนสนิทผมรู้กันหมดมีแค่ผมคนเดียวที่ไม่รู้อะไรเลยแฟนผมเขาขอไม่ให้บอกผมครับ จนเพื่อนสนิทของแฟนผมเขามาบอกผม ผมถึงได้รู้ว่าเขาท้องเพราะเพื่อนเขาสงสารแฟนผม ผมดีใจมากครับที่รู้ว่ากำลังจะมีลูกน้ำตาไหลหน้าคอมเลย เพื่อนแฟนก็ขอไว้ว่าไม่ให้ไปบอกแฟนว่าเขามาบอก ผมก็รับปาก แต่ปัญหาคือแฟนผมยังเรียนอยู่นะครับ ม.6 แล้ว แฟนผมไปเรียนปกติ เดือนสิงหานี้เขาก็ท้องได้ 6 เดือนแล้วครับ แต่ท้องเล็กมากๆ ตลอดเวลาที่ผมรู้ว่าเขาท้องตั้งแต่วันแรกผมอึดอัดสุดๆ อยากจะไปหาไปเจอเขาบ้างผมอยากขอโทษ อยากเห็นกับตาว่าเขากับลูกสบายดี แต่ผมก็ได้แค่คิด
จนวันนี้ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมก็เลยตัดสินใจคุยกับเขาตรงๆ แต่เขาบอกว่า """ ผมไม่ใช่พ่อ """ แต่ผมรู้ดีครับว่าผมเป็นพ่อและนั่นลูกผม เขาปฎิเสธผมทุกทางเลยครับ ไม่ว่าผมจะพูดยังไงก็แล้วแต่เขาก็ไม่ยอมให้ผมรับผิดชอบหรือได้ทำหน้าที่อะไรเลย พูดอยู่ตลอดว่าผมไม่ใช่พ่อของลูกเขา และมีหนึ่งประโยคที่ผมรู้สึกว่ามันเจ็บสุดๆ มันทั้งจุกทั้งเจ็บ ผมน้ำตาคลอเลย เขาพูดว่า """ ซักวันถ้าผมเป็นพ่อคน ผมก็จะรู้เอง """ กับสิ่งที่ผมทำกับเขาผมจะเข้าใจเองว่าเขารู้สึกยังไงถ้าซักวันผมเป็นพ่อคน ผมพูดอะไรไม่ออกเลย ถึงผมจะรู้ตัวเองดีว่าผมเป็นพ่อของลูก แต่ผมก็ไม่รู้จะแก้ตัวหรือจะพูดอะไรต่อ
ผมควรทำยังไงให้เรื่องมันดีขึ้น ให้เขายอมให้ผมได้ทำหน้าที่ตรงนั้นและยอมรับในตัวผมว่าผมก็คือพ่อของลูก
อีกอย่าง เขาก็ไม่ยอมให้ผมเข้าหาเขาเลย ไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้ไม่ยอมคุยกับผมเลยแม้แต่คำเดียว ผมแทบไม่รู้เลยว่าลูกเป็นยังไง สุขภาพดีรึเปล่า และเวลาที่เขาไปหาหมอเขาไม่เคยใช้เงินคนอื่นเลย ใช้เงินของตัวเองที่เก็บจากค่าขนมไปโรงเรียน ผมฟังจากที่แม่เขาเล่าให้ผมฟังก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิด ผมทำให้เมียลำบากตอนท้อง โดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยไม่รู้อะไรเลย เพราะก่อนหน้านี้ตลอดเวลาผมไม่เคยปล่อยให้เขาลำบากเลย แต่ตอนนี้เงินจากผมซักบาทเขาก็ไม่รับ ไม่เอาเลยถึงผมจะฝากให้แม่เขาอาทิตย์ละ 4000 โดยที่เขาไม่รู้ว่าเป็นเงินผม แต่เขาก็ไม่เคยขอเงินส่วนต่างมาใช้เลย ตอนนี้ผมรู้สึกเกลียดตัวเอง เกลียดที่เป็นคนทำให้มันเป็นแบบนี้แล้วคนที่เสียใจก้ไม่พ้นตัวผมเอง
ผมควรทำยังไงดีครับ ??? ผมทุกข์ใจมากครับตอนนี้ ทั้งเครียดทั้งทุกข์ มาพร้อมกันหมด ผมควรจะปล่อยเขาไปอย่างที่เขาขอร้องผม หรือผมควรทำหน้าที่ของผมที่เขาไม่ยอมรับ ???? ช่วยผมคิดหน่อยนะครับคนเดียวผมอึดอัดจริงๆ
ผมรักเขามากครับและผมก็รักลูกมากด้วยเหมือนกัน ( ผมได้ลูก ช )
แฟนผมไม่ยอมรับผมเป็นพ่อของลูก ทำยังไงดีครับ ???
ผมอายุ 24 ปีครับส่วนแฟนผมยังเด็กอยู่เขาอายุ 18 ปี เราคบกันมา 4 ปีแล้วครับ แต่งกันแล้ว 2 ปีแล้วครับ แต่ตอนนี้เราเลิกกันแล้ว (ผมไม่ได้อยากเลิก)
ที่เลิกเพราะเราทะเลาะกันครับแต่ก่อนหน้านี้เราแค่ห่างๆกัน แต่ผ่านไปได้ซักพักผมมั่นใจแล้วว่าเขาเลิกกับผม ผมยอมรับก่อนเลยครับว่าสาเหตุนั้นมาจากผม ผมประชดเขาหลังจากที่แยกกันอยู่โดยการพา ผญ คนอื่นเข้ามาบ้านและก็มีอะไรกัน(อันนี้ผมยอมรับว่าผมเลวจริงๆ ว่าผมได้เลย) 2 เดือนเต็มๆครับที่เราไม่ได้เจอกันเลย แต่ผมก็โทรง้อเขาตลอด แต่ไม่มีครั้งไหนที่เขารับโทรศัพท์ผม ทั้งแชททั้งไลน์ไปทุกวันแต่ก็อ่านไม่ตอบเลยซักครั้ง ผมเข้าใจว่าเขาโกรธผม และผมคิดเลยด้วยซ้ำว่าเขาเกลียดผมแล้ว แล้วก็เหมือนจะจริง
ตลอดเวลา 2 เดือนที่เราไม่เจอกันผมไม่รู้เลยว่า """ เขาท้อง """ (ได้หลายเดือนแล้ว) ทั้งๆที่คนใกล้ตัวผม เพื่อนสนิทผมรู้กันหมดมีแค่ผมคนเดียวที่ไม่รู้อะไรเลยแฟนผมเขาขอไม่ให้บอกผมครับ จนเพื่อนสนิทของแฟนผมเขามาบอกผม ผมถึงได้รู้ว่าเขาท้องเพราะเพื่อนเขาสงสารแฟนผม ผมดีใจมากครับที่รู้ว่ากำลังจะมีลูกน้ำตาไหลหน้าคอมเลย เพื่อนแฟนก็ขอไว้ว่าไม่ให้ไปบอกแฟนว่าเขามาบอก ผมก็รับปาก แต่ปัญหาคือแฟนผมยังเรียนอยู่นะครับ ม.6 แล้ว แฟนผมไปเรียนปกติ เดือนสิงหานี้เขาก็ท้องได้ 6 เดือนแล้วครับ แต่ท้องเล็กมากๆ ตลอดเวลาที่ผมรู้ว่าเขาท้องตั้งแต่วันแรกผมอึดอัดสุดๆ อยากจะไปหาไปเจอเขาบ้างผมอยากขอโทษ อยากเห็นกับตาว่าเขากับลูกสบายดี แต่ผมก็ได้แค่คิด
จนวันนี้ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมก็เลยตัดสินใจคุยกับเขาตรงๆ แต่เขาบอกว่า """ ผมไม่ใช่พ่อ """ แต่ผมรู้ดีครับว่าผมเป็นพ่อและนั่นลูกผม เขาปฎิเสธผมทุกทางเลยครับ ไม่ว่าผมจะพูดยังไงก็แล้วแต่เขาก็ไม่ยอมให้ผมรับผิดชอบหรือได้ทำหน้าที่อะไรเลย พูดอยู่ตลอดว่าผมไม่ใช่พ่อของลูกเขา และมีหนึ่งประโยคที่ผมรู้สึกว่ามันเจ็บสุดๆ มันทั้งจุกทั้งเจ็บ ผมน้ำตาคลอเลย เขาพูดว่า """ ซักวันถ้าผมเป็นพ่อคน ผมก็จะรู้เอง """ กับสิ่งที่ผมทำกับเขาผมจะเข้าใจเองว่าเขารู้สึกยังไงถ้าซักวันผมเป็นพ่อคน ผมพูดอะไรไม่ออกเลย ถึงผมจะรู้ตัวเองดีว่าผมเป็นพ่อของลูก แต่ผมก็ไม่รู้จะแก้ตัวหรือจะพูดอะไรต่อ
ผมควรทำยังไงให้เรื่องมันดีขึ้น ให้เขายอมให้ผมได้ทำหน้าที่ตรงนั้นและยอมรับในตัวผมว่าผมก็คือพ่อของลูก
อีกอย่าง เขาก็ไม่ยอมให้ผมเข้าหาเขาเลย ไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้ไม่ยอมคุยกับผมเลยแม้แต่คำเดียว ผมแทบไม่รู้เลยว่าลูกเป็นยังไง สุขภาพดีรึเปล่า และเวลาที่เขาไปหาหมอเขาไม่เคยใช้เงินคนอื่นเลย ใช้เงินของตัวเองที่เก็บจากค่าขนมไปโรงเรียน ผมฟังจากที่แม่เขาเล่าให้ผมฟังก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิด ผมทำให้เมียลำบากตอนท้อง โดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยไม่รู้อะไรเลย เพราะก่อนหน้านี้ตลอดเวลาผมไม่เคยปล่อยให้เขาลำบากเลย แต่ตอนนี้เงินจากผมซักบาทเขาก็ไม่รับ ไม่เอาเลยถึงผมจะฝากให้แม่เขาอาทิตย์ละ 4000 โดยที่เขาไม่รู้ว่าเป็นเงินผม แต่เขาก็ไม่เคยขอเงินส่วนต่างมาใช้เลย ตอนนี้ผมรู้สึกเกลียดตัวเอง เกลียดที่เป็นคนทำให้มันเป็นแบบนี้แล้วคนที่เสียใจก้ไม่พ้นตัวผมเอง
ผมควรทำยังไงดีครับ ??? ผมทุกข์ใจมากครับตอนนี้ ทั้งเครียดทั้งทุกข์ มาพร้อมกันหมด ผมควรจะปล่อยเขาไปอย่างที่เขาขอร้องผม หรือผมควรทำหน้าที่ของผมที่เขาไม่ยอมรับ ???? ช่วยผมคิดหน่อยนะครับคนเดียวผมอึดอัดจริงๆ
ผมรักเขามากครับและผมก็รักลูกมากด้วยเหมือนกัน ( ผมได้ลูก ช )