สวัสดีครับเพื่อนๆที่กำลังอ่านทุกคน ก่อนอื่นผมต้องบอกก่อนเลยน่ะครับว่านี่คือกระทู้เเรกในชีวิตผมผิดพลาดอะไรขอโทษด้วยน่ะครับ555
เข้าเรื่องเลยดีกว่าครับเมื่อปีที่แล้วผมย้ายไปเรียนในสถานศึกษาอาชีวะแห่งหนึ่งผมเรียนช่างเขียนแบบในระดับชั้น ปวส. ครับในห้องของผมก็มีทั้งผู้หญิงผู้ชายคละๆกันไป พอเริ่มเรียนเทอมเเรกเราก็เริ่มทำความรู้จักกันมีทั้งเด็กเก่าเเละเด็กใหม่ส่วนเธอคนที่ผมจะกล่าวถึงเธอคือเด็กใหม่ครับย้ายมาจากพื้นที่ใกล้เคียงภายในจังหวัดจากนั้นพอเริ่มเรียนสักระยะเราก็เริ่มที่จะแบ่งเป็นกลุ่มๆ เหมือนที่มีคนเคยกล่าวไว้ว่าคนเหมือนกันจะมาอยู่รวมกัน5555 ภายในห้องก็มีผู้หญิงเเบ่งเป็นสามกลุ่มมั้งงงง และก็มีเพื่อนผู้หญิงหนึ่งกลุ่มที่พวกผมค่อนข้างจะสนิทเป็นอย่างดีภายในเวลาอันสั้นหนึ่งในนั้นมีเพื่อนชื่อ ฟ้า (นามสมมุติ) น่ะครับซึ่งเธอเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างหน้าตาดีขาวมา ตัวเล็ก ยิ้มเก่ง เจ้าชู้ด้วยครับแต่กับเพื่อนเธอเป็นคนที่นิสัยดีมากครับเพื่อนผู้หญิงทั้งห้องผมดูเหมือนว่าจะสนิทกับฟ้ามากที่สุดเพราะทุกครั้งเธอมีปัญหาอะไรเธอชอบเล่าให้ผมฟังให้ผมช่วยคิดเเละส่วนมากมันก็คือเรื่องความรักเพราะฟ้าค่อนข้างเจ้าชู้ ฟ้าเคยบอกผมว่า คือคนที่ที่ให้คำปรึกษาได้และเป็นคนที่แก้ไขปัญหาได้ดีกูมีปัญหากูอยากปรึกษาหรือเล่าให้ฟังมากกว่าเพื่อนผู้หญิงด้วยกันอีก (ผมแอบแอคนิดๆ ยืดดดดเลย555) และเเล้วเรื่องความเจ้าชู้ก็ทำพิษให้กับฟ้าก่อนจะปิดเทอมฟ้ามีกิ๊กหลายคนสุดท้ายก็สลับรางไม่ทันทำให้รถไฟชนกันกลายเป็นเรื่องใหญ่ภายในวิทยาลัยเป็นเพราะความผิดของเธอจริงๆซึ่งเรื่องนี้ทำให้เธอไม่มาเข้าเรียนในช่วงเช้าของวันที่เกิดเรื่องเธอหายไปกับแก๊งค์นางฟ้าของเธอซึ่งตอนนั้นผมก็รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ผมก็ไม่ได้โทรไปปลอบเธอหรือว่าอะไร พอช่วงบ่ายๆของการเรียนผมก็เข้าเรียนตามปกติเริ่มเรียนกันไปผ่านไปเเล้วหนึ่ง ชม. เธอก็ยังไม่มาพวกเราก็เรียนกันไปเรื่อยๆบรรยากาศในห้องก็ดูเงียบเหงาเพราะทุกวันแก๊งค์เพื่อนๆของเธอจะอยู่เเละเสียงดังทั้งวัน555 และเเล้วไม่นานประตูห้องเรียนก็เปิดผมก็หันไปดูว่าใครมาสาย และเเล้วฟ้าและเพื่อนๆของเธออีประมาณ 4 คนมาเรียนนั่นเองสิ่งเเรกผมมองหน้าเธอเธอก็จ้องตาผมเหมือนน้ำตาคลอเบ้าและเธอก็เดิมมาหยุดตรงหน้าผม ผมมองตาเธอแล้วผมก็บอกว่า กูเรื่องหมดเเล้ว หลังจากนั้นเธอทรุดร้องไห้ตรงตักผมจนเพื่อนทั้งห้องมองมาที่ผม ผมบอกเธอว่าอให้หยุดร้องเเล้วไปเรียนก่อนแล้วค่อยคุยกัน ผมกลัวอาจารย์ว่ามากซึ่งอาจารย์ก็เห็นว่าเธอร้องไห้แต่อาจารย์ไม่ได้อะไรมากอาจารย์ยังวัยรุ่นอยู้มั้งเลยเข้าใจ555 หลังจากเราเรียนเสร็จประมาณ 5 โมงเย็นเห็นจะได้เราก็คุยกันนิดหน่อยแล้วก็เเยกย้ายกันกลับบ้านก่อนกลับเธอชวนเพื่อนหลายคนไปกินเหล้าในคืนนี้รวมเทั้งผมด้วย (พอดีเป็นวันศุกร์) หลังจากนั้นประมาณสองทุ่มกว่าผมกับเพื่อนรุ่นพี่ผู้ชายในชั้นเรียนก็ออกไปกินเหล้ารอกันก่อนที่ร้านร้านเหล้าแห่งหนึ่งกินได้สักพักเธอก็มากับเพื่อนของเธอใครไม่รู้แต่น่ารัก 555 เเล้วเพื่อนผู้ชายในห้องก็ตามมาอีกประมาณสองคนกินเหล้ากลมแรกผ่านไปแต่เธอแทบไม่กินเลยพอกลมองเรากินกันฝนเริ่มตกจึงตัดสินใจไปกินที่บ้านเพื่อนอีกคนกินได้สักพักเราก็แยกย้ายกลับบ้านผมรู้เสึกสงสารเธอเพราะระหว่างกินน้ำตาเธอไหลตลอดเธอบอกว่าเธอไม่ได้เสียใจที่เสียผู้ชายเเต่เสียใจที่ทำให้พวกเค้าโดนไล่ออกทั้งคู่ หลังจากเราแยกย้ายกับบ้านผมก็กลับบ้านมานั่งเล่นเกมส์อีเกือบๆตีหนึ่ง เธอโทรมาหาผมแล้วร้องไห้หนักมากไอผมก็อยากเล่นเกมส์ใจนึงก็สงสารเลยคุยปลอบใจเธอไปเรื่อยผมบอกให้ข่มตานอนเถอะ เธอบอกไม่อยากอยู่คนเดียว (เพราะเธอทะเลาะกับพ่อเเม่เธอด้วยที่สร้างปัญหานี้ ตอนนี้เธออยู่บ้านเพื่อนของเธอและเพื่อนเธอก็ไปเที่ยวผับต่อเเต่เธอไม่มีอารมณ์ไปจึงอยู่บ้านเพื่อนเธอคนเดียว) และแล้วผมก็ใจอ่อนออกไปรับเธอตอนผมไปรับเเล้วเห็นเธอเธอตาเเดงกล่ำผมจึงพาเธอเเวะกินข้าวหาไรกินแล้วก็มาบ้านผม ด้วยความเป็นเพื่อนผมก็ไม่คิดอะไรผมให้เธอเข้ามาในห้องผมเธอก็นั่งเล่นโทรศัพท์บนที่นอนเเละก็ร้องไห้ ส่วนผมก็นั่งเล่นเกมส์ที่คอมต่อตอนนั้นเวลาเกือบตีสองเธอหยิบเหล้าที่เหลือจากการดื่มตอนหัวค่ำมากระดกเพียวๆ ผมลุกมาห้ามเธอแล้วปลอบเธอและก็ไปเล่นเกมส์ต่อเธอก็หยิบเหล้ามากระดกอีกผมห้ามประมาณสามครั้งเเต่เธอก็ไม่หยุดผมจึงคิดว่าถ้ามันเมามันคงหลับไปเองผมจึงไม่ห้ามอีกประมาณห้านาทีเธอบอกผมว่า ให้ปิดไฟในห้องให้หน่อยเธออยากนอน ผมลุกไปปิด อีแปปนึงเธอบอกว่าให้ปิดอีกดวง ผมก็ไปปิดแล้วก็นั่งเล่นเกมส์ต่อ อีกแปปเธอบอกว่าไฟจากคอมผมแยงตาผมจึงปิดคอม ทีนี้ก็มืดสนิทผมยอกเธอเพราะผมสงสารเลยไม่อยากขัดใจ ผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ เธอก็นอนบนที่นอนผม ผมเริ่มสองจิตสองใจจะไปนอนดีมั้ยเเต่ผมก็ยังไม่นอน ผมนั่งเล่นโทรมศัพท์พร้อมกับฟังเสียงร้องไห้เธอ เธอเป็นผู้หญิงน่ารักด้วย55 ไม่กล้านอนด้วย เธอร้องไห้หนักขึ้นทีนี้ผมไปนอนข้างเธอพูดปลอบเธอเธอหันมากอดผม ทีนี้เธอร้องไห้มากกว่าเดิมอีกผมก็กอดเอธอเกลับเธอยังร้องไห้อยู่ และตัวเธอก็หอมมากๆ ผมก็นอนกอดเธอไปสักพักเธอร้องไห้อีก ทีนี้ผมเผลอไปจูหน้าผากเธอเธอหยุดร้ืองแปปนึงแล้วหันมามองผมแล้วผมก็หอมแก้มเธอ ผมคิดในใจกู
โครตเลวเลยเพื่อนน่ะเว้ยย..... ผมจึงปล่อยเธอเเล้วเเยกกันนอนแปป แต่...........สักพักเธอหันมากอดผม ผมก็กอดเธอกลับผมเริ่มจูบเธอใจผมเต้นรัวมากราวกับมันจะทะลุออกมานอกอก เธอบอกผมว่า กูเป็นเพื่อนน่ะ ผมบอกเธอว่า เออกูขอโทษ นอนเถอะพรุ่งนี้กูไปส่ง แต่เธอถามผมอีกว่า รักกูเเบบไหน ผมบอกว่า ก็เพื่อนไงเออกูขอโทษ ผมคิดว่าเธอคงไม่ค่อยปลื้มที่ผมทำอย่างนี้ ผมถามเธอว่า แล้วรักกูเเบบไหน เธอกลับบอกว่า ถ้ารักกูเเบบไหนกูจะรักเเบบนั้น เเล้วเธอก็จูบผมจากนั้นเราก็มีอะไรกัน พอตอนเช้าผมลืมตาขึ้นมาเห็นแผ่นหลังเธอ ผมตกใจมากเพราะเพื่อนร่วมชั้นมานอนอยู่ข้างๆและเราทั้งคู่ก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยซักชิ้น***************** เดี๋ยวมาต่อน่ะครับพอเปิดเรียนวันจันทร์เราสองคนเจอหน้ากันแทบบ้ามีหลายสถานการณ์มากที่ทำให้บ้า55555 ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ
เคยมีอะไรกับเพื่อนในห้องเรียนมั้ยครับแล้วต้องเจอหน้าทุกวัน เป็นเพื่อนๆจะทำไง?
เข้าเรื่องเลยดีกว่าครับเมื่อปีที่แล้วผมย้ายไปเรียนในสถานศึกษาอาชีวะแห่งหนึ่งผมเรียนช่างเขียนแบบในระดับชั้น ปวส. ครับในห้องของผมก็มีทั้งผู้หญิงผู้ชายคละๆกันไป พอเริ่มเรียนเทอมเเรกเราก็เริ่มทำความรู้จักกันมีทั้งเด็กเก่าเเละเด็กใหม่ส่วนเธอคนที่ผมจะกล่าวถึงเธอคือเด็กใหม่ครับย้ายมาจากพื้นที่ใกล้เคียงภายในจังหวัดจากนั้นพอเริ่มเรียนสักระยะเราก็เริ่มที่จะแบ่งเป็นกลุ่มๆ เหมือนที่มีคนเคยกล่าวไว้ว่าคนเหมือนกันจะมาอยู่รวมกัน5555 ภายในห้องก็มีผู้หญิงเเบ่งเป็นสามกลุ่มมั้งงงง และก็มีเพื่อนผู้หญิงหนึ่งกลุ่มที่พวกผมค่อนข้างจะสนิทเป็นอย่างดีภายในเวลาอันสั้นหนึ่งในนั้นมีเพื่อนชื่อ ฟ้า (นามสมมุติ) น่ะครับซึ่งเธอเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างหน้าตาดีขาวมา ตัวเล็ก ยิ้มเก่ง เจ้าชู้ด้วยครับแต่กับเพื่อนเธอเป็นคนที่นิสัยดีมากครับเพื่อนผู้หญิงทั้งห้องผมดูเหมือนว่าจะสนิทกับฟ้ามากที่สุดเพราะทุกครั้งเธอมีปัญหาอะไรเธอชอบเล่าให้ผมฟังให้ผมช่วยคิดเเละส่วนมากมันก็คือเรื่องความรักเพราะฟ้าค่อนข้างเจ้าชู้ ฟ้าเคยบอกผมว่า คือคนที่ที่ให้คำปรึกษาได้และเป็นคนที่แก้ไขปัญหาได้ดีกูมีปัญหากูอยากปรึกษาหรือเล่าให้ฟังมากกว่าเพื่อนผู้หญิงด้วยกันอีก (ผมแอบแอคนิดๆ ยืดดดดเลย555) และเเล้วเรื่องความเจ้าชู้ก็ทำพิษให้กับฟ้าก่อนจะปิดเทอมฟ้ามีกิ๊กหลายคนสุดท้ายก็สลับรางไม่ทันทำให้รถไฟชนกันกลายเป็นเรื่องใหญ่ภายในวิทยาลัยเป็นเพราะความผิดของเธอจริงๆซึ่งเรื่องนี้ทำให้เธอไม่มาเข้าเรียนในช่วงเช้าของวันที่เกิดเรื่องเธอหายไปกับแก๊งค์นางฟ้าของเธอซึ่งตอนนั้นผมก็รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ผมก็ไม่ได้โทรไปปลอบเธอหรือว่าอะไร พอช่วงบ่ายๆของการเรียนผมก็เข้าเรียนตามปกติเริ่มเรียนกันไปผ่านไปเเล้วหนึ่ง ชม. เธอก็ยังไม่มาพวกเราก็เรียนกันไปเรื่อยๆบรรยากาศในห้องก็ดูเงียบเหงาเพราะทุกวันแก๊งค์เพื่อนๆของเธอจะอยู่เเละเสียงดังทั้งวัน555 และเเล้วไม่นานประตูห้องเรียนก็เปิดผมก็หันไปดูว่าใครมาสาย และเเล้วฟ้าและเพื่อนๆของเธออีประมาณ 4 คนมาเรียนนั่นเองสิ่งเเรกผมมองหน้าเธอเธอก็จ้องตาผมเหมือนน้ำตาคลอเบ้าและเธอก็เดิมมาหยุดตรงหน้าผม ผมมองตาเธอแล้วผมก็บอกว่า กูเรื่องหมดเเล้ว หลังจากนั้นเธอทรุดร้องไห้ตรงตักผมจนเพื่อนทั้งห้องมองมาที่ผม ผมบอกเธอว่าอให้หยุดร้องเเล้วไปเรียนก่อนแล้วค่อยคุยกัน ผมกลัวอาจารย์ว่ามากซึ่งอาจารย์ก็เห็นว่าเธอร้องไห้แต่อาจารย์ไม่ได้อะไรมากอาจารย์ยังวัยรุ่นอยู้มั้งเลยเข้าใจ555 หลังจากเราเรียนเสร็จประมาณ 5 โมงเย็นเห็นจะได้เราก็คุยกันนิดหน่อยแล้วก็เเยกย้ายกันกลับบ้านก่อนกลับเธอชวนเพื่อนหลายคนไปกินเหล้าในคืนนี้รวมเทั้งผมด้วย (พอดีเป็นวันศุกร์) หลังจากนั้นประมาณสองทุ่มกว่าผมกับเพื่อนรุ่นพี่ผู้ชายในชั้นเรียนก็ออกไปกินเหล้ารอกันก่อนที่ร้านร้านเหล้าแห่งหนึ่งกินได้สักพักเธอก็มากับเพื่อนของเธอใครไม่รู้แต่น่ารัก 555 เเล้วเพื่อนผู้ชายในห้องก็ตามมาอีกประมาณสองคนกินเหล้ากลมแรกผ่านไปแต่เธอแทบไม่กินเลยพอกลมองเรากินกันฝนเริ่มตกจึงตัดสินใจไปกินที่บ้านเพื่อนอีกคนกินได้สักพักเราก็แยกย้ายกลับบ้านผมรู้เสึกสงสารเธอเพราะระหว่างกินน้ำตาเธอไหลตลอดเธอบอกว่าเธอไม่ได้เสียใจที่เสียผู้ชายเเต่เสียใจที่ทำให้พวกเค้าโดนไล่ออกทั้งคู่ หลังจากเราแยกย้ายกับบ้านผมก็กลับบ้านมานั่งเล่นเกมส์อีเกือบๆตีหนึ่ง เธอโทรมาหาผมแล้วร้องไห้หนักมากไอผมก็อยากเล่นเกมส์ใจนึงก็สงสารเลยคุยปลอบใจเธอไปเรื่อยผมบอกให้ข่มตานอนเถอะ เธอบอกไม่อยากอยู่คนเดียว (เพราะเธอทะเลาะกับพ่อเเม่เธอด้วยที่สร้างปัญหานี้ ตอนนี้เธออยู่บ้านเพื่อนของเธอและเพื่อนเธอก็ไปเที่ยวผับต่อเเต่เธอไม่มีอารมณ์ไปจึงอยู่บ้านเพื่อนเธอคนเดียว) และแล้วผมก็ใจอ่อนออกไปรับเธอตอนผมไปรับเเล้วเห็นเธอเธอตาเเดงกล่ำผมจึงพาเธอเเวะกินข้าวหาไรกินแล้วก็มาบ้านผม ด้วยความเป็นเพื่อนผมก็ไม่คิดอะไรผมให้เธอเข้ามาในห้องผมเธอก็นั่งเล่นโทรศัพท์บนที่นอนเเละก็ร้องไห้ ส่วนผมก็นั่งเล่นเกมส์ที่คอมต่อตอนนั้นเวลาเกือบตีสองเธอหยิบเหล้าที่เหลือจากการดื่มตอนหัวค่ำมากระดกเพียวๆ ผมลุกมาห้ามเธอแล้วปลอบเธอและก็ไปเล่นเกมส์ต่อเธอก็หยิบเหล้ามากระดกอีกผมห้ามประมาณสามครั้งเเต่เธอก็ไม่หยุดผมจึงคิดว่าถ้ามันเมามันคงหลับไปเองผมจึงไม่ห้ามอีกประมาณห้านาทีเธอบอกผมว่า ให้ปิดไฟในห้องให้หน่อยเธออยากนอน ผมลุกไปปิด อีแปปนึงเธอบอกว่าให้ปิดอีกดวง ผมก็ไปปิดแล้วก็นั่งเล่นเกมส์ต่อ อีกแปปเธอบอกว่าไฟจากคอมผมแยงตาผมจึงปิดคอม ทีนี้ก็มืดสนิทผมยอกเธอเพราะผมสงสารเลยไม่อยากขัดใจ ผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ เธอก็นอนบนที่นอนผม ผมเริ่มสองจิตสองใจจะไปนอนดีมั้ยเเต่ผมก็ยังไม่นอน ผมนั่งเล่นโทรมศัพท์พร้อมกับฟังเสียงร้องไห้เธอ เธอเป็นผู้หญิงน่ารักด้วย55 ไม่กล้านอนด้วย เธอร้องไห้หนักขึ้นทีนี้ผมไปนอนข้างเธอพูดปลอบเธอเธอหันมากอดผม ทีนี้เธอร้องไห้มากกว่าเดิมอีกผมก็กอดเอธอเกลับเธอยังร้องไห้อยู่ และตัวเธอก็หอมมากๆ ผมก็นอนกอดเธอไปสักพักเธอร้องไห้อีก ทีนี้ผมเผลอไปจูหน้าผากเธอเธอหยุดร้ืองแปปนึงแล้วหันมามองผมแล้วผมก็หอมแก้มเธอ ผมคิดในใจกู