เพิ่งแต่งงาน ผมทำงานหาเงินคนเดียว อยากให้ภรรยาเป็นแม่บ้านที่คอยเข้าใจว่า ผมทำงานหาเงินมาให้ใช้
อยากให้ประหยัดให้เข้าใจว่าทำงานมันมีความกดดัน หลายๆด้านเช่น รายได้หลักมาจากผม ผมมีความเครียดจากการทำงานทั้งหลาย
ผมอยากระบายแต่ พูดไปแล้วยิ่งจะไม่สบายใจทั้งสองคน เลยเก็บไว้คนเดียว อึดอัดแต่สักพักก็จะหายถ้าเจออะไรที่ทำให้รู้สึกดี หัวเราะ สนุก
แต่ความอึดอัดก็จะกลับมาอีก และหาทางออกไม่ได้ เคยคิดว่าอยู่คนเดียวอย่างเดิมจะมีรายได้มีเงินเก็บมากขึ้นจะดีกว่าไหม หรืออยู่อย่างงี้ไม่มีเงินเก็บเท่าไรนักแต่ก็อยู่กับคนที่เรารัก ผมแบ่งเงินเดือนใช้ภรรยาใช้ทุกเดือนมากกว่าที่ผมมีใช้ต่อเดือน บวกกับค่าใช้จ่ายในบ้าน เงินเก็บตัวเองทำงานมาเกือบปีมีไม่ถึงแสนบาท อยากได้อะไรเหมือนแต่ก่อนก็ห้ามใจไว้ให้ครอบครัว *รายได้ต่อเดือนผม 90,000 บาท
ผู้หญิงเค้านึกถึงผู้ชายคนนึงที่คอยหาเงินมาให้ใช้กันไหมครับ ผมก็รู้เค้าพยายามดูแลบ้านให้ดี แต่มันดีไม่ถึง50% ตลอดเกือบหนึ่งปี รักสบายจนเคยตัว
ผมยอมลำบากให้เค้าเห็น ให้รู้ว่าต้องรู้จักอดทน จะสบายเหมือนแต่ก่อนทุกอย่างไม่ได้ คนอยู่ด้วยกันต้องช่วยกัน ผมอาจจะไม่ได้ช่วยงานบ้านทุกอย่าง ผมรู้งานบ้านมันมีทุกวัน ผมไม่เคยบอกว่าต้องทำทุกวัน ให้พักด้วยนะ ทำวันเว้นวันก็พอ ให้พักผ่อน ผมกลับบ้านมาจากที่ทำงานผมก็เหนื่อย หลายๆครั้งกลับมาเห็นอะไรวางยังไงก็อยู่อย่างนั้น อยากจะพูดแต่พูดแล้วมันก็ยิ่งเซง หงุดหงิด แล้วเค้าก็ชอบใช้อารมณ์ ผมเลยต้องเก๊บไว้อยู่อย่างนี้
ก็รู้ว่าทางที่ดีคือต้องพูดออกมา แต่ถ้าพูดออกไปแล้วมัน จะเป็นแผลในใจทั้งสองอย่างนี้มันจะสมควรแล้วหรอครับ
อึดอัดทำงานคนเดียว
อยากให้ประหยัดให้เข้าใจว่าทำงานมันมีความกดดัน หลายๆด้านเช่น รายได้หลักมาจากผม ผมมีความเครียดจากการทำงานทั้งหลาย
ผมอยากระบายแต่ พูดไปแล้วยิ่งจะไม่สบายใจทั้งสองคน เลยเก็บไว้คนเดียว อึดอัดแต่สักพักก็จะหายถ้าเจออะไรที่ทำให้รู้สึกดี หัวเราะ สนุก
แต่ความอึดอัดก็จะกลับมาอีก และหาทางออกไม่ได้ เคยคิดว่าอยู่คนเดียวอย่างเดิมจะมีรายได้มีเงินเก็บมากขึ้นจะดีกว่าไหม หรืออยู่อย่างงี้ไม่มีเงินเก็บเท่าไรนักแต่ก็อยู่กับคนที่เรารัก ผมแบ่งเงินเดือนใช้ภรรยาใช้ทุกเดือนมากกว่าที่ผมมีใช้ต่อเดือน บวกกับค่าใช้จ่ายในบ้าน เงินเก็บตัวเองทำงานมาเกือบปีมีไม่ถึงแสนบาท อยากได้อะไรเหมือนแต่ก่อนก็ห้ามใจไว้ให้ครอบครัว *รายได้ต่อเดือนผม 90,000 บาท
ผู้หญิงเค้านึกถึงผู้ชายคนนึงที่คอยหาเงินมาให้ใช้กันไหมครับ ผมก็รู้เค้าพยายามดูแลบ้านให้ดี แต่มันดีไม่ถึง50% ตลอดเกือบหนึ่งปี รักสบายจนเคยตัว
ผมยอมลำบากให้เค้าเห็น ให้รู้ว่าต้องรู้จักอดทน จะสบายเหมือนแต่ก่อนทุกอย่างไม่ได้ คนอยู่ด้วยกันต้องช่วยกัน ผมอาจจะไม่ได้ช่วยงานบ้านทุกอย่าง ผมรู้งานบ้านมันมีทุกวัน ผมไม่เคยบอกว่าต้องทำทุกวัน ให้พักด้วยนะ ทำวันเว้นวันก็พอ ให้พักผ่อน ผมกลับบ้านมาจากที่ทำงานผมก็เหนื่อย หลายๆครั้งกลับมาเห็นอะไรวางยังไงก็อยู่อย่างนั้น อยากจะพูดแต่พูดแล้วมันก็ยิ่งเซง หงุดหงิด แล้วเค้าก็ชอบใช้อารมณ์ ผมเลยต้องเก๊บไว้อยู่อย่างนี้
ก็รู้ว่าทางที่ดีคือต้องพูดออกมา แต่ถ้าพูดออกไปแล้วมัน จะเป็นแผลในใจทั้งสองอย่างนี้มันจะสมควรแล้วหรอครับ