เคยเหนื่อยใจกับความรักมั้ย **

ไม่ชอบเลยที่ตัวเองเวลาสนใจอะไร ก็สนใจแค่ช่วงแรกๆพอหลังๆ เริ่มเหนื่อยเบื่อท้อนิดๆหน่อยๆ ก็หมดไฟ

เลิกกันทั้งที่ยังรัก มันเจ็บกว่าเลิกกันทั่วๆไปอีก ตัดใจก็ไม่ได้ ตัดไม่ขาด แต่มันมาถึงจุดที่เหนื่อยมากๆแล้ว มันก็คงมาถึงจุดที่ต้องตัดสินใจ ถามว่ารักมั้ย ก็ยังตอบว่ารัก แต่ถามว่าท้อมั้ย มันก็ท้อมากเหมือ

.............................. เสียน้ำตาครารักมาสักหยด ฉันตั้งกฏในใจเอาไว้ว่า หญิงทำร้ายให้ช้ำเสียน้ำตา ไม่ลืมราตามแก้ลบแผลแค้น ... .............................. ครั้นน้องนิตย์มิตรหนึ่งซึ่งรักเหล

เราคบกันมาเป็นเวลา 3 ปีกว่าๆว่าแต่เขาไม่เคยรู้เลยว่าฉันรู้สึกอย่างไร ถ้าฉันไม่พูดเขาก็จะเฉยๆ เวลาทะเลาะกันขึ้นมาเขาก็จะพูดแต่ว่าเขาไม่เคยนอกใจฉัน ซึ่งไม่เกี่ยวกับที่ทะเลาพกันเลย ความหมายของฉันคือต้องก

นาเดีย’ ยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตุ๊กตาไขลานตัวหนึ่ง ชีวิตของเธอขับเคลื่อนด้วยแรงที่มองไม่เห็น แรงนั้นคือ ‘เขา’ ชายที่เธอรักสุดหัวใจ แต่กลับเป็นดั่งเงาที่เธอต้องเลียนแบบ ตามติดทุกย่

มันอาจจะยาวหน่อยนะ ฉันอยากบันทึกความรู้สึกนี้เก็บไว้ ช่วงที่ฉันเริ่มเรียนรู้เรื่องผิวของตัวเองใหม่ มันไม่ใช่แค่การตั้งคำถามกับผิวหรอก แต่มันลากฉันไปไกลถึงเรื่อง “สูตร” “สาร” แ

เรามีอาการเหมือนในกูเกิ้ลบอกเลยอ่ะ เก็บตัว แยกตัวออกจากสังคม รู้สึกเศ้รา ท้อแท้ และสิ้นหวัง รู้สึกตนเองไร้ค่า ขาดความสนใจหรือความเพลิดเพลินในการทำกิจกรรมต่างๆ เคลื่อนไหวช้างลงหรือกระสับกระส่าย เหนื่

บนถนน ผู้คน ขันแข่ง ต่างคนแสดง ให้ระแวง ต่อกัน ต่างหวังพิชิต ดังดีเด่นมันต้องเป็น...ของฉัน ไม่เหลือการแบ่งปันจนเป็นสันดาน...ของคน บนถนน สายทาง ที่เปลี่ยนแปลง ต่างคนแสดง ไปตาม เวลา ต่างหวังได้ชิด ดั

ตอนนี้ฉันเป็นเด็กมัธรยมต้น  ทุกคนคงคิดว่าการได้ใช้ชีวิตในช่วงมัธรยมมันดีใช่รึเปล่า ความเป็นจริงมันโครตไม่ใช่เลยเว้ย ทั้งเหนื่อย ทั้งท้อ แถมมีเพื่อนดก็เหมือนไม่มีเลยมั้งฉันคิดแบบนั้นล่ะค่ะ ฉันเป็น