เราเป็นหลานชาวนะ ต้องบอกก่อนว่าเราเป็นผู้หญิงตัวบาง น้ำหนักแค่ 48กก (อายุ20)
วันนี้แค่จะมาบอกข้อคิดจากการไปทำนามา 2วัน
วันก่อนตามาขอให้เราไปช่วยปลูกนา ตอนแรกก็งองแงงๆ ไม่อยากไป เพราะไม่เคยทำ ตาก็เลยบอกว่า 'คนเราไม่มีใครทำอะไรเป็นตั้งแต่เกิดหรอก' เราก็ยังยืนกรานว่าไม่ไป แต่สุดท้ายมาก็แพ้ทางตา ไปจนได้ พอถึงทุ่งนาก็ทำให้ความทรงจำสมัยเด็กๆไหลเข้ามา เมื่อก่อนตอนเด็กๆเคยมานอนเฝ้านากับตา มีแค่หมือนคนใบ เสื่อผืน ผ้าห่มคนผืน มุ้ง แล้วก็ตะเกียง พอตะวันเริ่มตกดิน เสียง จิ้งหรีด กบ เขียด เริ่มบรรเลงกล่อมให้เราหลับ
มาปัจจุบัน
พอถึงที่นาตาก็เริ่มสอน สอนยังไงเราก็ไม่เป็น ตาเลยเอาหมัดกล้าฟาดหัวสะ -.,- (ดีนะที่ใส่หมวก ไม่งั้นโคลนเต็มหัว) พอฟาดเสร้จตาก็บอกไหน ลองทำสิ ถ้าทำไม่ได่อีก จะฟาดอีก -.- เราก็เลยตั้งใจทำอีกที 'เห้ย ได้เว้ย' เป็นเพราะตาเอากล้าฟาดหัวรึป่าวหว่า เราก็ทำไปเริ้อยๆ แต่มันไม่สวยอ่ะ ตากับยายเขาปลูกเป็นช่องสี่เหลี่ยมๆ ส่วนของเรา รูปอะไรก็มี - -* แต่ตาบอกว่า 'ไม่สวยไม่เป็นไร ขอแค่ทำถูกวิธีก็พอ ต้นกล้สไม่ต้องใส่เยอะ เพราะโตมามันจะไม่มีรวงข้าว' เราก็ทำๆไป จนเย็น ตาบอกกลับบ้าน เราก็บ่นว่า 'ทำไมเวลาผ่านไปไวจัง กำลังสนุกเลย' พอถึงบ้านเท่านั้นแหละ ปวดไปหมด ทั้งสะโพก ทั้งขา ก็เลยกินยา นอนหลับแต่หัวค่ำ
พอมาอีกวันก็ไปช่วย แต่เดิมมันปวดขามาก เลยไม่ค่อยมีกระจิตกระใจทำ ตาเลยถามว่าเป็นอะไร เราก็บอก 'ปวดขามาก ไม่ไหวแล้ว' ตาก็พูดประโยคหนึ่งที่เราประทับใจแล้วก็มีแรงฮึดทำต่อ
"เราทนเหนื่อยแค่ 5-6 วัน แต่เราจะสบายเป็นปีสองปี ไม่ต้องไปซื้อข้าวใครกิน" มันอาจจะเป็นประโยคธรรมดาๆของคนทั่วไป แต่มันพิเศษสำหรับเรามาก
ตาบอก ถ้าเราจะสานต่อการทำตาจะซื้อนาให้(ตอนนี้เช่าเขาทำ) คือถ้าเราเป็นผู้ชายคงจะดี แต่เราก็คิดนะว่า ถ้าไ้ด้ทำนาจริงๆก็คงจะดี เพราะสมัยนี้ การืำนามันลดลงเรื่อยๆ เพราะวัยรุ่นสมัยนี้พึ่งแต่เทคโนโลยี ชอบแต่ความสบาย คงจะคิดว่า 'หาซื้อกินง่ายกว่า ไม่ต้องเหนื่อย'
กระทู้อาจจะดูน่าเบื่อ แต่อยากให้ทุกคนได้รู้ว่า 'ความลำบากในบางเรื่อง มันมักจะมีความสบายตามมาเสมอ'
สรุปการทำนา2วัน ตอนนี้ระบบไปหมด ลุกแทบไม่ขึ้น ถ้าถามว่า 'คุ้มมั้ย' ตอบได้เลยว่า 'โคตรคุ้ม' ได้ทั้งประสบการณ์ การใช้ชีวิตแบบชาวนา และข้อคิดดีๆ ทั้งความสนุกสนาน และมากกว่านั้นคือ การสร้างความสัมพันธ์ในครอบครัว
*ไม่รู้ว่าต้องแท็กห้องไหน แท็กห้องผิดขอโทษด้วยนะค่ะ
ข้อคิดจากการไปทำนา 2วัน
วันนี้แค่จะมาบอกข้อคิดจากการไปทำนามา 2วัน
วันก่อนตามาขอให้เราไปช่วยปลูกนา ตอนแรกก็งองแงงๆ ไม่อยากไป เพราะไม่เคยทำ ตาก็เลยบอกว่า 'คนเราไม่มีใครทำอะไรเป็นตั้งแต่เกิดหรอก' เราก็ยังยืนกรานว่าไม่ไป แต่สุดท้ายมาก็แพ้ทางตา ไปจนได้ พอถึงทุ่งนาก็ทำให้ความทรงจำสมัยเด็กๆไหลเข้ามา เมื่อก่อนตอนเด็กๆเคยมานอนเฝ้านากับตา มีแค่หมือนคนใบ เสื่อผืน ผ้าห่มคนผืน มุ้ง แล้วก็ตะเกียง พอตะวันเริ่มตกดิน เสียง จิ้งหรีด กบ เขียด เริ่มบรรเลงกล่อมให้เราหลับ
มาปัจจุบัน
พอถึงที่นาตาก็เริ่มสอน สอนยังไงเราก็ไม่เป็น ตาเลยเอาหมัดกล้าฟาดหัวสะ -.,- (ดีนะที่ใส่หมวก ไม่งั้นโคลนเต็มหัว) พอฟาดเสร้จตาก็บอกไหน ลองทำสิ ถ้าทำไม่ได่อีก จะฟาดอีก -.- เราก็เลยตั้งใจทำอีกที 'เห้ย ได้เว้ย' เป็นเพราะตาเอากล้าฟาดหัวรึป่าวหว่า เราก็ทำไปเริ้อยๆ แต่มันไม่สวยอ่ะ ตากับยายเขาปลูกเป็นช่องสี่เหลี่ยมๆ ส่วนของเรา รูปอะไรก็มี - -* แต่ตาบอกว่า 'ไม่สวยไม่เป็นไร ขอแค่ทำถูกวิธีก็พอ ต้นกล้สไม่ต้องใส่เยอะ เพราะโตมามันจะไม่มีรวงข้าว' เราก็ทำๆไป จนเย็น ตาบอกกลับบ้าน เราก็บ่นว่า 'ทำไมเวลาผ่านไปไวจัง กำลังสนุกเลย' พอถึงบ้านเท่านั้นแหละ ปวดไปหมด ทั้งสะโพก ทั้งขา ก็เลยกินยา นอนหลับแต่หัวค่ำ
พอมาอีกวันก็ไปช่วย แต่เดิมมันปวดขามาก เลยไม่ค่อยมีกระจิตกระใจทำ ตาเลยถามว่าเป็นอะไร เราก็บอก 'ปวดขามาก ไม่ไหวแล้ว' ตาก็พูดประโยคหนึ่งที่เราประทับใจแล้วก็มีแรงฮึดทำต่อ
"เราทนเหนื่อยแค่ 5-6 วัน แต่เราจะสบายเป็นปีสองปี ไม่ต้องไปซื้อข้าวใครกิน" มันอาจจะเป็นประโยคธรรมดาๆของคนทั่วไป แต่มันพิเศษสำหรับเรามาก
ตาบอก ถ้าเราจะสานต่อการทำตาจะซื้อนาให้(ตอนนี้เช่าเขาทำ) คือถ้าเราเป็นผู้ชายคงจะดี แต่เราก็คิดนะว่า ถ้าไ้ด้ทำนาจริงๆก็คงจะดี เพราะสมัยนี้ การืำนามันลดลงเรื่อยๆ เพราะวัยรุ่นสมัยนี้พึ่งแต่เทคโนโลยี ชอบแต่ความสบาย คงจะคิดว่า 'หาซื้อกินง่ายกว่า ไม่ต้องเหนื่อย'
กระทู้อาจจะดูน่าเบื่อ แต่อยากให้ทุกคนได้รู้ว่า 'ความลำบากในบางเรื่อง มันมักจะมีความสบายตามมาเสมอ'
สรุปการทำนา2วัน ตอนนี้ระบบไปหมด ลุกแทบไม่ขึ้น ถ้าถามว่า 'คุ้มมั้ย' ตอบได้เลยว่า 'โคตรคุ้ม' ได้ทั้งประสบการณ์ การใช้ชีวิตแบบชาวนา และข้อคิดดีๆ ทั้งความสนุกสนาน และมากกว่านั้นคือ การสร้างความสัมพันธ์ในครอบครัว
*ไม่รู้ว่าต้องแท็กห้องไหน แท็กห้องผิดขอโทษด้วยนะค่ะ