สวัสดีค่ะ กระทู้รีวิวกระทู้แรก กับฟิล์มม้วนแรกในชีวิตค่ะ...เพิ่งไปล้างรูปมาค่ะ..อินมากกกกก เลยรีบมาโพสต์ก่อนไฟจะมอด ภาพไม่สวยมากหรอกค่ะ 5555 แนะนำติชมได้ค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
เราเคยสงสัยนะว่าทำไมร้านถ่ายรูปยังขายฟิล์มทั้งๆที่น่าจะไม่มีคนเล่นกล้องฟิล์มแล้ว ในเมื่อเทคโนโลยีกล้องมันเปนระบบดิจิตัลหมดแล้ว....หลังจากอยู่ในกะลาเสียนาน ก็ได้เห็นคนรอบตัวหันกลับมาใช้กล้องฟิล์มมากขึ้น เราก็ยังคิดต่ออีกนะ ว่าภาพที่ได้จากกล้องฟิล์ม มันจะสวยกว่าภาพที่ได้จากกล้องดิจิตัลได้ยังไง...พอได้มาเล่นเอง ถึงได้เรียนรู้ว่า จริงๆแล้วภาพที่ได้จากกล้องฟิล์ม มันไม่ได้สวยกว่าภาพที่ได้จากกล้องดิจิตัลหรอก...
แต่มันมี 'เสน่ห์' กว่า ภาพที่ออกมา ดูมีชีวิต และสามารถเล่าเรื่องราวในอีกรูปแบบนึงที่ลึกซึ้งกว่า...
ไม่รู้ว่าหลายๆคนจะรู้สึกเหมือนเรามั้ย แต่หลังจากเล่นฟิล์มม้วนแรก..มันทำให้เราเข้าใจอะไรหลายอย่างได้มากขึ้น...
การถ่ายรูปด้วยกล้องฟิล์ม ทำให้เราได้ใช้จินตนาการผ่านกล้อง..
ฟิล์ม 1 ม้วนฟิล์ม มีทั้งหมดประมาณ 30รูป ด้วยทรัพยากรที่จำกัด การกดชัตเตอร์แต่ละครั้งหมายถึงรูปที่เสียแล้วเสียเลย ไม่มีโอกาสแก้ตัว ไม่มีโอกาสได้เห็นทันที คุณต้อง 'อดทน' รอจนกว่าจะครบ...
คุณต้องลุ้นจนกว่าจะได้เห็นข้อผิดพลาดของตัวเอง เพราะฉะนั้น การกดชัตเตอร์แต่ละครั้ง ต้องอาศัยจินตนาการค่อนข้างมาก ว่ารูปจะออกมาแบบไหน...
เชื่อมั้ย ฟิล์มม้วนแรกของเรา ภาพเสียไปมากกว่าครึ่ง แต่ไม่เปนไรหรอก เราชื่นชมกับภาพที่เหลือจะดีกว่า..
การใช้กล้องฟิล์ม ก็คงเหมือนการใช้ชีวิตคนเรานั่นแหละ จินตนาการมาดีแล้ว มันไม่มีทางออกมาดีได้ตามแบบที่เราคิดหรอก รักในสิ่งที่เปนปัจจุบันดีกว่า มันอาจจะไม่สวยงามอย่างที่จินตนาการไว้...แต่มันก็สวยงามในแบบของมันนั่นแหละ...
ขอบคุณกล้องฟิล์ม Canon T50 ของป่ะป๊า ..คือป๊าตอบไม่ได้หรอกว่ามันดีกว่ารุ่นอื่นยังไง ป๊าแค่สอนวิธีการใส่ฟิล์ม สอนโฟกัส ISO แล้วบอกว่า กดเลยยยย #เยี่ยม!!!
ขอบคุณผู้อุปการะฟิล์มก้นตู้จากน้องสาวผู้น่ารัก #กราบ
สุดท้ายนี้ ขอบคุณตัวเองที่ยอมออกจากกะลาเสียที เราว่า เราหลงรักกล้องฟิล์มละหละ 5555 ภาพที่ออกมาอาจจะยังไม่ดี แต่คงเปนสิ่งที่ต้องเรียนรุ้กันต่อไป...ชีวิตคน มันก็เท่านี้แหละ จิงมั้ย
#LiveLifeJourney
[CR] *First F I L M*
เราเคยสงสัยนะว่าทำไมร้านถ่ายรูปยังขายฟิล์มทั้งๆที่น่าจะไม่มีคนเล่นกล้องฟิล์มแล้ว ในเมื่อเทคโนโลยีกล้องมันเปนระบบดิจิตัลหมดแล้ว....หลังจากอยู่ในกะลาเสียนาน ก็ได้เห็นคนรอบตัวหันกลับมาใช้กล้องฟิล์มมากขึ้น เราก็ยังคิดต่ออีกนะ ว่าภาพที่ได้จากกล้องฟิล์ม มันจะสวยกว่าภาพที่ได้จากกล้องดิจิตัลได้ยังไง...พอได้มาเล่นเอง ถึงได้เรียนรู้ว่า จริงๆแล้วภาพที่ได้จากกล้องฟิล์ม มันไม่ได้สวยกว่าภาพที่ได้จากกล้องดิจิตัลหรอก...
แต่มันมี 'เสน่ห์' กว่า ภาพที่ออกมา ดูมีชีวิต และสามารถเล่าเรื่องราวในอีกรูปแบบนึงที่ลึกซึ้งกว่า...
ไม่รู้ว่าหลายๆคนจะรู้สึกเหมือนเรามั้ย แต่หลังจากเล่นฟิล์มม้วนแรก..มันทำให้เราเข้าใจอะไรหลายอย่างได้มากขึ้น...
การถ่ายรูปด้วยกล้องฟิล์ม ทำให้เราได้ใช้จินตนาการผ่านกล้อง..
ฟิล์ม 1 ม้วนฟิล์ม มีทั้งหมดประมาณ 30รูป ด้วยทรัพยากรที่จำกัด การกดชัตเตอร์แต่ละครั้งหมายถึงรูปที่เสียแล้วเสียเลย ไม่มีโอกาสแก้ตัว ไม่มีโอกาสได้เห็นทันที คุณต้อง 'อดทน' รอจนกว่าจะครบ...
คุณต้องลุ้นจนกว่าจะได้เห็นข้อผิดพลาดของตัวเอง เพราะฉะนั้น การกดชัตเตอร์แต่ละครั้ง ต้องอาศัยจินตนาการค่อนข้างมาก ว่ารูปจะออกมาแบบไหน...
เชื่อมั้ย ฟิล์มม้วนแรกของเรา ภาพเสียไปมากกว่าครึ่ง แต่ไม่เปนไรหรอก เราชื่นชมกับภาพที่เหลือจะดีกว่า..
การใช้กล้องฟิล์ม ก็คงเหมือนการใช้ชีวิตคนเรานั่นแหละ จินตนาการมาดีแล้ว มันไม่มีทางออกมาดีได้ตามแบบที่เราคิดหรอก รักในสิ่งที่เปนปัจจุบันดีกว่า มันอาจจะไม่สวยงามอย่างที่จินตนาการไว้...แต่มันก็สวยงามในแบบของมันนั่นแหละ...
ขอบคุณกล้องฟิล์ม Canon T50 ของป่ะป๊า ..คือป๊าตอบไม่ได้หรอกว่ามันดีกว่ารุ่นอื่นยังไง ป๊าแค่สอนวิธีการใส่ฟิล์ม สอนโฟกัส ISO แล้วบอกว่า กดเลยยยย #เยี่ยม!!!
ขอบคุณผู้อุปการะฟิล์มก้นตู้จากน้องสาวผู้น่ารัก #กราบ
สุดท้ายนี้ ขอบคุณตัวเองที่ยอมออกจากกะลาเสียที เราว่า เราหลงรักกล้องฟิล์มละหละ 5555 ภาพที่ออกมาอาจจะยังไม่ดี แต่คงเปนสิ่งที่ต้องเรียนรุ้กันต่อไป...ชีวิตคน มันก็เท่านี้แหละ จิงมั้ย
#LiveLifeJourney