ความรู้สึกที่กลับไปไม่ได้เเล้ว..

เราขอโทษ ที่เราทำตามที่พูดไม่ได้แล้ว เราพยายามแล้วนะ  แต่ยิ่งพยายามเท่าไรมันก็รู้สึกเหมือนเดิมทุกที ก็เธอเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนทำร้ายเราก่อน ยอมรับนะว่าเสียใจ แต่เสียใจมากกว่าที่เธอมาขอคืนดี เพราะความรู้สึกเราเธอเป็นคนทำพังเอง จะให้กลับไปเหมือนเดิมมันก็คงยาก (มันก็เหมือนแก้วแตกอ่ะ มันแตกแล้ว ถึงจะซ้อมมันได้ มันก็ไม่เหมือนเดิมอยู่ดี) ระหว่างที่เรากลับมาคบกันอีกรอบยอมรับนะว่าค่ตอึดอัด แต่เราก็คบต่อเพื่อหวังว่ามันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้บ้าง เราทำทุกอย่างเพื่อจะให้มันเป็นเหมือนเดิม พาไปดูหนังบ้าง พาไปกินข้าวบ้าง พาไปนั้นไปนี่ พาไปทุกทีที่เราเคยไปด้วยกัน ก่อนที่เธอจะมาบอกเลิกกัน...ขอโทษที่เรากลับไปไม่ได้แล้ว เราชอบความรู้สึกที่เธอยังไม่บอกเลิกกันมากกว่า เรารู้สึกดีมากเลยตอนนั้น เราคิดว่าเราจะหยุดอยู่ที่คนนี้แหล่ะ...แต่สุดท้ายเธอก็ชิงบอกเลิกกันก่อน ความรู้สึกที่เคยวาดไว้พังไปแค่ไม่กี่คำพูด...เราขอโทษที่เรามันน่าเบื่อ ดูไม่สนใจอะไรในตัวเธอ แต่เราอยากบอกนะว่าเราค่ตสนใจเธอเลย เเต่เราพูดไม่ได้ เราทำมากกว่าพูด ทุกๆวันเกิดเธอเราหาของที่อยากได้มาให้ทุกชิ้น เราดีใจนะที่เธอชอบ...ขอโทษ ที่เราทำไปก็เพราะว่าเรารัก แต่ตอนนี้เราเจ็บ เจ็บที่ถูกอย่างมันกลับไปไม่ได้แล้ว ทุกอย่างมันพังตั้งแต่วันนั่น วันที่เธอบอกเลิกกัน วันที่เธอหมดรักกันแล้ว มันเป็นวันที่โหดร้ายอีกครั้ง (เธอเคยบอกว่าเธอจะไม่เป็นเหมือน ผญ. พวกนั้นแต่เธอก็กลับทำตัวเธอเอง เธอทำตามสัญญาไม่ได้) งั้นเราก็ต้องขอโทษด้วยที่เราทำตามคำพูดไม่ได้ เพราะเธอเอง!
....ขอโทษ....