บอกเลิกเขาแต่เรา"เจ็บเอง"

ผมมีปัญหากับแฟนเก่าผมครับ ไม่รู้ว่าผมเป็นไรไม่รู้ว่าเป็นโรคอะไร อยู่ดีๆก็คิดว่าอยากเลิกซะงั้น ผมหาเรื่องเลิกกับเธอหลายครั้งแต่ไม่เป็นผลสุดท้ายแต่งเรื่องว่าผมไปมีกิ๊กโดยที่เธอไม่รู้เธอก็โกธนะแต่เธอไม่ขอเลิกกับผม แต่เธก็ทนผมได้ไม่นานครับ เธอเริ่มคุยกับผู้ชายคนอื่นโดยที่ผมไม่รู้ และผมมารู้ที่หลังว่าผมโดนเธอหลอก ผมโกธเธอมากในตอนนั้นผมขอเลิกกับเธอแต่เธอก็ไม่ยอม ผมให้เธอเลือกว่าเธอจะเลือกใครเธอไม่ยอมพูด ผมก็เลยเลือกตัวผมเอง ผมจะพิมพ์ไปบอกผู้ชายคนนั้นแต่เธอก็ไม่ยอมแถมมีร้องห่มร้องห้าย ขี้มูกพอง ผมก็เลยอธิบายให้เธอฟัง สุดท้ายเธอยอมเลิกกับผมนะ แต่ผมดันเสียใจซะเอง
ในวันที่แล้วมาผผมโกธเธอมากจนไม่คิดว่าผมเองที่ผิด ผิดที่ไปทำร้ายเธอผิดที่คิดะไรบ้าๆบอๆ จนมาถึงวันนี้ผมก็คิดได้แล้วหละว่าผมรักเธอมากแค่ใหนที่จริงผมคิดได้ตั้งแต่เลิกกันเดือนแรกแล้ว แต่คิดได้ก็สายไปแล้วครับ เธอมีคนอื่นไปแล้วตั้งแต่เธอเลิกกับผมแล้ว ผมอยากจะบอกว่า ผมมันโง่ครับมีรักแท้อยู่แต่ดูแลไม่ได้ (ขอโทษล่วงหน้านะครับนี้เป็นกระทู้แรกของผม)