กองร้อยอะคาเดมี่ ตอนที่ 1 "ก้าวแรก" 1/4
"แม่คับ.. ผมไปก่อนนะ" ผมพูดขึ้นพร้อมรัดกอดแม่แน่นขึ้น หน้ารถทัวร์ที่มารับไปยังค่ายทหาร
"คุณพระรักษานะลูก" แม่ผละออกมาแล้วยิ้มให้ มือทั้งสองจับลงไปที่แก้มของผม..
ผมไม่เคยขาดการติดต่อจากครอบครัวนานขนาดนี้มาก่อน บรรยากาศของการลาจาก รอบข้างเต็มไปด้วยความหดหู่
แดดจากที่เคยร้อนกลับไร้ความหมาย เพราะภายในหัวใจมันแลจะห่อเหี่ยวเสียยิ่งกว่า..
ผมก้าวเท้าช้าๆขึ้นไปบนรถทัวร์ เลือกหาที่นั่งตามใจชอบ
"เบียร์มั้ยน้อง 3 ป๋องร้อย นะคนกันเอง" ผมยิ้มให้จืดๆแล้วบอกว่า "ไม่ครับ.."
อากาศบนนถเริ่มร้อนขึ้น เพราะรถยังไม่ออกตัว แค่ก้าวแรกก็จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว
ผมก้มหน้าก้มตาไม่พูดไม่คุยกับใคร "เมฆ !!" เสียงผู้หญิงดังขึ้นมาจากทางด้านหน้ารถ
"น้าแอน!!"ผมร้องทักด้วยความดีใจ วิ่งอย่างทุกลักทุเลเข้าไปกอด "นึกว่าจะมาไม่ทันซะแล้ว น้าติดงานเลยมาช้า "
"ฝากดูแลแม่ด้วยนะน้าแอน.. ."
"ได้ ๆ น้าแอนคุยกับแม่เมฆแล้ว ว่ามีอะไรใช้น้าเเอนช่วยให้โทรหาน้าแอน"
น้าแอนพูดไปด้วยเสียงสั่นเครือ.. ภายใต้แว่นดำทรงตี๋ใหญ่ที่น้าเเอนใส่มามันมีคราบน้ำตาไหลออกมาโดยที่ไม่บอกก็รู้ว่าน้าแอนร้องไห้
"น้าแอน อย่าร้อง เมฆไปฝึกแป๊บเดียว ไม่นานเดี๋ยวเราก็เจอกัน"
ผมกอดน้าแอนแน่ขึ้น โดยไม่แคร์สายจาเพื่อนชายรอบข้างที่ไม่รู้ว่ามองอิจฉาเพราะ
น้าแอนเป็นคนสวยตัวเล็กหุ่นดี
"เดินทางปลอดภัยนะ ! เอาเงินไปใช้" พร้อมทำท่าควักแบงค์ออกมาหลายใบ
"ไม่เอาๆ เมฆอยู่ในค่ายไม่ได้ใช้ตังค์มากขนาดนั้น" น้าแอนยัดเงินใส่มือจำนวน500 พร้อมเอ่ยปากลา
"น้าแอนไปก่อนนะ.. มีงานต้องไปทำต่อ เมฆเดินทางปลอดภัยนะไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้" น้าแอนพูดพร้อมเดินลงรถไป
(เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริงของ จขกท. ชื่อเปลี่ยนไป แต่ทุกคนมีตัวตนอยู่จริง เปิดฉากมาดราม่าอย่าเพิ่งเบื่อนะคับ มีครบทุกรส รับรองจิกกัดผ้าห่ม ฮาน้ำตาเล็ด ดราม่าน้ำตาคลอ กลัวจนนอนไม่หลับก็มี มีเซอร์ไพรส์ จขกท.ด้วย
555 มีต่อ.. . กองร้อยอะคาเดมี่ ตอนที่ 1 "ก้าวแรก" 2/4)
กองร้อยอะคาเดมี่ ตอนที่ 1 "ก้าวแรก"
"แม่คับ.. ผมไปก่อนนะ" ผมพูดขึ้นพร้อมรัดกอดแม่แน่นขึ้น หน้ารถทัวร์ที่มารับไปยังค่ายทหาร
"คุณพระรักษานะลูก" แม่ผละออกมาแล้วยิ้มให้ มือทั้งสองจับลงไปที่แก้มของผม..
ผมไม่เคยขาดการติดต่อจากครอบครัวนานขนาดนี้มาก่อน บรรยากาศของการลาจาก รอบข้างเต็มไปด้วยความหดหู่
แดดจากที่เคยร้อนกลับไร้ความหมาย เพราะภายในหัวใจมันแลจะห่อเหี่ยวเสียยิ่งกว่า..
ผมก้าวเท้าช้าๆขึ้นไปบนรถทัวร์ เลือกหาที่นั่งตามใจชอบ
"เบียร์มั้ยน้อง 3 ป๋องร้อย นะคนกันเอง" ผมยิ้มให้จืดๆแล้วบอกว่า "ไม่ครับ.."
อากาศบนนถเริ่มร้อนขึ้น เพราะรถยังไม่ออกตัว แค่ก้าวแรกก็จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว
ผมก้มหน้าก้มตาไม่พูดไม่คุยกับใคร "เมฆ !!" เสียงผู้หญิงดังขึ้นมาจากทางด้านหน้ารถ
"น้าแอน!!"ผมร้องทักด้วยความดีใจ วิ่งอย่างทุกลักทุเลเข้าไปกอด "นึกว่าจะมาไม่ทันซะแล้ว น้าติดงานเลยมาช้า "
"ฝากดูแลแม่ด้วยนะน้าแอน.. ."
"ได้ ๆ น้าแอนคุยกับแม่เมฆแล้ว ว่ามีอะไรใช้น้าเเอนช่วยให้โทรหาน้าแอน"
น้าแอนพูดไปด้วยเสียงสั่นเครือ.. ภายใต้แว่นดำทรงตี๋ใหญ่ที่น้าเเอนใส่มามันมีคราบน้ำตาไหลออกมาโดยที่ไม่บอกก็รู้ว่าน้าแอนร้องไห้
"น้าแอน อย่าร้อง เมฆไปฝึกแป๊บเดียว ไม่นานเดี๋ยวเราก็เจอกัน"
ผมกอดน้าแอนแน่ขึ้น โดยไม่แคร์สายจาเพื่อนชายรอบข้างที่ไม่รู้ว่ามองอิจฉาเพราะ
น้าแอนเป็นคนสวยตัวเล็กหุ่นดี
"เดินทางปลอดภัยนะ ! เอาเงินไปใช้" พร้อมทำท่าควักแบงค์ออกมาหลายใบ
"ไม่เอาๆ เมฆอยู่ในค่ายไม่ได้ใช้ตังค์มากขนาดนั้น" น้าแอนยัดเงินใส่มือจำนวน500 พร้อมเอ่ยปากลา
"น้าแอนไปก่อนนะ.. มีงานต้องไปทำต่อ เมฆเดินทางปลอดภัยนะไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้" น้าแอนพูดพร้อมเดินลงรถไป
(เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริงของ จขกท. ชื่อเปลี่ยนไป แต่ทุกคนมีตัวตนอยู่จริง เปิดฉากมาดราม่าอย่าเพิ่งเบื่อนะคับ มีครบทุกรส รับรองจิกกัดผ้าห่ม ฮาน้ำตาเล็ด ดราม่าน้ำตาคลอ กลัวจนนอนไม่หลับก็มี มีเซอร์ไพรส์ จขกท.ด้วย
555 มีต่อ.. . กองร้อยอะคาเดมี่ ตอนที่ 1 "ก้าวแรก" 2/4)