...องก์หก...

๒๖ ยามเย็นยวนย่ำเย้า                  ยองใย  
เจียวจึ่งจำเจียรใจ                          จากเจ้า
ขวัญแก้วกิจการไกล                      เกรงเกร่อ  ไกลพี่
ข้าฯข่อนครรภ์คัพภ์เค้า                   ค่อนคล้อยลืมไฉน ฯ    

  ๒๗ โอ้ใจเนียงแรกแย้ม                ยากลืม  พี่เอย
การย์กิจเฉกดังฟืม                        เฟื่องได้
ใยสวาทถักทอยืม                         ยาวขาด  เยียฤา
เหนียวพ่อวางใจให้                       ห่อห้วงคิดถึง ฯ    

  ๒๘ ถึงบางขึ้นขื่นเศร้า                 เหงาหทัย  พ่อเอย
บางขื่นขมตรมใจ                          จิ่มจ้อง
ฝากขานข่าว”กร”ไว                      การแม่  รอพ่อ
บางบ่ปากบ่ร้อง                            บ่คล้องความนัย ฯ

  ๒๙ มองนูนเนินปุ่มไส้                  นึกนาย
“กร”รักจักคลาวาย                        วิ่นร้อง
แสนห่วงพ่อสมหมาย                     มวนสวาท  ไกลแม่
ใจส่งโสภณป้อง                           ปุ่มน้อยเยียวนาน ฯ

  ๓๐ จวบชีวันบั่นสะบั้น                  เบียนเบียด
บำราศอาดูรเครียด                        มากไคล้
คราแม้นชีพฉิวเฉียด                      มรณะ  วายนอ
น้องจักจารลำไส้                          ฝากถ้อยกลอยถนอม ฯ..