...องก์เจ็ด...

   ๓๑ มองเกลียวผนังไส้ส่อน           สลอนเนตร   พี่เอย
นงพะงาเหงาเทวษ                        ทั่วท้อง
ทนบากบั่นล่วงเขต                        ขวางขวาก  ไส้นา
ขวางก็ขวางไป่ข้อง                        คืบคล้อยขนัดขนัน ฯ

   ๓๒ ขรุขระขลุบขลับข้อย              ขวนขวาย
ขยุบขยิบขยุมคลาย                        ขวากขวั้น
ขยดขวักไขว่ขวยหาย                      ขมิบข่วน
ขมุกขมัวขมีครั้น                              ขยิ่มขยี้ขยับขยาย ฯ

  ๓๓ ขวัญหนีดีฝ่อเฝ้า                    ใฝ่ฝัน  
ตกระกำระคายครรภ์                        คล่องน้อย
ระเกะระกะระคนสัน-                       ดอนละ  พี่ฤา
ระงับพิษคิดถึงสร้อย                       สวาทซึ้งระรึงระรวย ฯ

  ๓๔ ระบิปริแยกร้อย                     ลักขณา
ระบุความจรรจา                            จากเจ้า
ระทึกระทอดระทมอุรา                    เรียมอก  ไหม้พี่
ฤาระเบิดเวลาเร้า                           ระบัดบ้าระบายระบม ฯ

   ๓๕ ระเรระเร่ล้ำ                          ลาลง
ขอฝากใจเยียรยง                           หยัดเหย้า
รยางค์ระย่อระหง                            ระลึกพี่
ระหกระเหินหนเข้า                          ขนาบข้างขวนขวา ฯ..