รุ่น ๙ ก.ค.๕๘

รุ่น  


จบโรงเรียนเป็นเสมียนนั่งเขียนขีด
รัวพิมพ์ดีดเป็นไฟใช้แคล่วคล่อง
งานสุมหัวมั่วมากมายตั้งก่ายกอง
เป็นลูกน้องเรื่อยไปอีกหลายปี

เลื่อนหลายครั้งนั่งอัตราหัวหน้าแผนก
ยังต้องแบกเรื่องล้นหลามตามหน้าที่
ร่างหนังสือสารพัดจัดเจนดี
นายเหนือจี้เรื่อยไปใช้จนอาน

อีกหลายปีล่วงผ่านไม่นานนัก
เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ใช้คำหวาน
ป้อนมือรองอีกหลายคนได้ผลงาน
ต่างเรียกขานหัวหน้ากองสมองไว

จนเต็มขั้นค้างคามาหลายรอบ
มีความชอบโดดเด่นเส้นทางใส
แต่ขาดเพื่อนร่วมรุ่นหนุนนอกใน
ต้องจำใจเออร์ลี่ออกช้ำชอกเอย.

๒๕๕๒

เขียนเอาไว้เพราะเห็นใจเพื่อนเสมียน
ไม่ได้เรียนรวมรุ่นกัยใครเขา
ทำแทบตายสอบไม่ผ่านงานไม่เบา
แต่นานเข้าก็ชำนาญเชี่ยวชาญจริง

ตำแหน่งนั้นเขาเอาไว้ให้ปริญญา
ใครได้มาก็ขึ้นนั่งสั่งทุกสิ่ง
คนที่ทำก็ทำไปไม่ประวิง
สำเร็จแล้วควรยิ่งจะคำนึง

คนทำงานต้องมีนายและลูกน้อง
กับเพื่อนพ้องช่วยผลักดันกันจนถึง
อย่าคิดว่าเราเด่นกว่าไม่ต้องดึง
ควรรู้ซึ้งในน้ำใจผู้ร่วมงาน

มีโอกาสต้องตอบแทนให้เหมาะสม
ตามนิยมสมควรอย่าปล่อยผ่าน
คนจะรักน้ำใจไปอีกนาน
ยังกล่าวขานถึงอยู่มิรู้จาง

ผู้อยู่สูงต้องช่วยค้ำคนต่ำกว่า
คนอยู่ล่างจะศรัทธาเป็นเยี่ยงอย่าง
ไม่ใช่รุ่นก็เจือจุนไม่ละวาง
นับว่าสร้างสิ่งดีเลิศประเสริฐเอย.