แบ่งปันเรื่องราวความฟินกับการ "ซบไหล่"

เช้าวันจันทร์ที่ไม่เหมือนเดิม

วันนี้ผมต้องเดินทางไปทำงานตามปกติด้วยรถตู้โดยสาร
มีคนรอต่อคิวรถตู้อยู่ประมาณสิบกว่าคน ผมเองต่อแถวอยู่ด้านหลังของผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง
เธอใส่เสื้อลายขาวดำโดยมีเสื้อคลุมโปร่งๆสีขาวคลุมด้านนอกอีกชั้นนึง
กระโปรงน่ารักๆสีแดง สวมนาฬิกาข้อมือสายหนังเล็กๆสีดำ สะพายกระเป๋าหนังสีน้ำตาลใบเล็กๆ พร้อมกับถุงผ้าสีขาวใบนึง

"เธอน่ารัก!" คำพูดที่ผุดขึ้นมาในหัวผมทันที หลังจากที่ได้เห็นหน้าเธอ แม้เพียงจากด้านข้างเท่านั้น แต่ผมก็ไม่ได้คาดหวังอะไร
จากนั้นรถก็มา เธอได้นั่งแถวสุดท้ายเก้าอี้ตัวในสุดติดกระจกด้านขวาของรถ และผมเองก็ได้นั่งข้างๆเธอ.......

รถตู้เริ่มเคลื่อนตัวออก ต่างคนต่างเล่นก้มหน้ามือถือ สักพักเธอก็ละสายตาจากมือถือและเริ่มสัปหงก เส้นผมปกปิดใบหน้าของเธอ
เธอเริ่มเอนหัวช้าๆมาทางซ้ายของเธอ ด้วยความเธอตัวเล็ก ใช่แล้วครับ "ซบไหล่!" เธอไม่ได้ซบเต็มๆหรอกนะครับ แค่สัมผัสๆ
แต่ก็มีพลังมากพอที่ทำให้หัวใจของผมเต้นแรง

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ต่อมมโนและต่อมเข้าข้างตัวเองของผมเริ่มทำงานครับ  เธอเอนมาไม่ค่อยธรรมชาติ เธอเอนมาด้านซ้ายของเธอ ทั้งๆที่อีกด้านเป็นกระจก
ผมสังเกตนิ้วมือของเธอ เธอมีขยับบ้างเล็กน้อย เหมือนเธอไม่ได้หลับดี แน่นอนว่าผมก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด

เธอซบครั้งนึงไม่นานเท่าไหร่นัก ก็ยกหัวขึ้นมา จัดผมเผ้า แล้วสักพักก็สัปหงกและซบไหล่ผมต่อ เป็นอากัปกิริยาที่น่ารักมากครับ
ผมแอบมองเธอตลอดเวลาที่เธอก้มหน้า แต่พอเธอเงยหน้าขึ้น ผมก็หลบหน้าเธอด้วยความขี้อายของผมเอง

ในหัวของผมคิดไปต่างๆนาๆ ผมควรจะประคองหัวเธอให้ซบไหล่ผมเต็มๆเลยดีมั้ย? ผมจะบอกเธอว่า "ซบมาได้เลยครับ" ดีมั้ย?
ผมเริ่มคิดที่จะทำความรู้จักกับเธอ ผมเปิดไลน์ขึ้นมา เข้าไปยังหน้า add friend ไว้ รอแค่ยื่นให้เธอพิมพ์ไอดี
แต่แล้วความอายที่หลอกหลอนผมมาตลอดชีวิต ก็ทำลายความคิดทั้งหมดของผมไป ผมผิดหวังกับตัวเองจริงๆ

ที่หมายของผมนั้นถึงก่อนที่หมายของเธอ เมื่อใกล้จะต้องลงแล้ว เธอยังคงซบไหล่ผมอยู่ ผมคิดว่าผมต้องทำอะไรสักอย่าง ผมสะกิดเธอ!
"ขอโทษนะครับ ผมจะลงแล้วครับ" พร้อมกับรอยยิ้ม ^___^
เธอตื่นยกหัวลืมตาขึ้นมาพร้อมหน้าตาตกใจเล็กน้อย ยิ้มๆแล้วพูดว่า "ขอโทษค่ะ"
ผมก็ยิ้มตอบและถามเธอกลับ "เมื่อคืนนอนดึกหรอครับ?"
เธอตอบกลับพร้อมรอยยิ้มเขินๆ "ค่ะ ง่วงๆ"
ผมถามต่อ "นี่ลงป้ายไหนเอ่ย?"
เธอตอบ "เซนทรัล ค่ะ"
ผมแซวกลับเล็กน้อย "อ๋อครับ นึกว่าหลับเลยป้ายมาแล้ว" เธอยิ้มๆ
และก็ถึงที่หมายที่ผมต้องลง ถึงแม้ว่าวันนี้ผมไม่อยากลงก็ตาม ผมหันไปบอกเธอ "ผมไปก่อนนะครับ"
เธอโบกมือพร้อมกับพูดว่า "บ๊ายบายค่ะ!"

และนี่ก็คือเรื่องราวทั้งหมดที่สามารถบรรยายเป็นตัวหนังสือได้
เหตุการณ์จริงมีอีกหลายๆอย่างที่ผมไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือได้จริงๆครับ

โอกาสหน้าหากได้พบกับเธออีก ผมหวังว่าเราคงได้ทักทายพูดคุยกันและถ้าเป็นไปได้
ผมอยากขอแก้ตัวให้เธอได้ซบไหล่ผมได้เต็มๆและหลับได้สบายมากกว่าวันนี้ครับ

ปล.เพื่อนๆมีความคิดเห็นหรือประสบการณ์ซบไหล่ฟินๆกันแบบไหน แบ่งปันกันได้นะครับ