เกิดมาเพื่ออะไร

คือเรามีพี่น้อง3คน เราเป็นน้องเล็ก เเละเราอยู่กับคุณย่าของเรา เราโดนเเม่ทิ้งตั้งเเต่เด็ก ส่วนพ่อทำงาน เวลาเราอยู่บ้านกับย่าเราไม่มีความสุขเลย ทุกอย่างโดนบังคับ เราไม่เข้าใจว่าทำไมเข้าไม่เคยเข้าใจเราเล

เราอยากรู้ว่าเราเกิดจากความผิดพลาดของพ่อเเม่รึเปล่า. เราเป็นพี่สาวคนโต ครอบครัวเราฐานะปานกลาง ตั้งเเต่เกิดมาเราไม่เคยได้กำลังจากพ่อเเม่เลย เราเหนื่อย เราท้อมาก น้องชายเรามักจะได้ความสนใจจากพ่อเเม่มากก

ทำไมรู้สึกว่าตัวเองไม่เก่งอะไรเลยรู้สึกว่าตัวเองโง่จังครับ เหนื่อยเเละท้อมากครับกับการเรียนปี 4 เเล้วทำไมรู้สึกท้อใจมากครับ

รู้สึกลำบากใจมาก ตั้งเเต่เล็กจนโตเกิดมาพร้อมกับความยากลำบาก พ่อเเม่เเยกทางขาดการติดต่อไปตั้งเเต่เด็ก ตัวเองอาศัยอยู่ห้องเช่ากับปู่กับย่าที่เเก่มากเเล้ว เงินไม่ค่อยมีอาศัยทำงานไปด้วยออกมาเรียนกศน.จนจบม

เนื่องด้วยเป็นบัญชี ทำงานทุกวัน จ-ศ เจอแต่เรื่องปวดหัว เจอแต่สิ่งที่ต้องให้แก้ไข ต้องหาคำตอบให้เจอให้ถูกต้อง บางวันตื่นเช้ามาแทบไม่อยากลุกจากเตียง แต่ทำไรไม่ได้เลยค่ะ นอกจากแบกร่างตัวเองเดินเข้าห้องน้

ตั้งเเต่เด็กจนโตพ่อเรากินเหล้าเเละชอบด่าเราตั้งเเต่เด็กเราพยามยามเข้าใจว่าตอนนั้นเค้าเมาเเต่เราก็อดร้องไห้ไม่ได้มันเป็นคำพูดที่ไม่น่าจะใช่คำพูดของคนเป็นพ่อที่ควรพูดออกมา เราบอกเเม่เเม่ก็บอกว่าเค้าเเค่

เราเหนื่อย หลายๆเรื่อง สมองมันตื้อมาก คิดไม่ออก ว่าจะคิดอะไรก่อนดี คนข้างๆ ก็ไม่ได้เคยปลอบใจกัน ทุกครั้งที่เราดิ่งเลย แล้วมีแต่ทำให้เรารู้สึกแย่ พูดคุยกับคนในครอบครัวว่าเราเป็นยังไงรู้สึกยังไง กลับโดน

 คือเป็นเด็กม.6ค่ะ​ เเต่ตอนนี้รู้สึกไม่ไหวเเล้ว​ ข้อสอบที่สอบไปเเล้วก็ท้อเพราะรู้สึกว่าทำไม่ได้เลย​ เลยไม่รู้ว่าจะได้เรียนต่อรึเปล่า​ ตอนนี้ท้อมาก​ กับครอบครัวตอนนี้คือเค้าทำเหมือนว่าเราไม่มีตัวต

เราโตกับตายายมาตั้งเเต่เด็กพ่อเเม่ทิ้งเราไปมีครอบครัวใหม่ พ่อไม่เคยติดต่อมา เเม่ย้ายไปอยู่ที่กรุงเทพกับครอบครัวใหม่ไม่ค่อยได้ติดต่อมาถ้าเราไม่ขอเงินเขาก็ไม่มีทางส่งเงินมาเเน่ พอเราโตเริ่มมีเงินมีงานมี

ขอพิมพ์ไปท้อไป คือตอนนี้เราอายุ19เเล้ว เรียนไม่จบกศน.เลย บางทีเราเครียดจนเก็บไปฝัน เราต้องออกมาเรียนด้วยความจําเป็นทางร่างกาย สถานะบ้านเราไม่จนเเละก็ไม่ได้รวย  เรามีความฝันอยากเข้าคณะเเพทย์ เราไม