เธอเป็นคนเข้มแข็ง ร่าเริง ไม่ค่อยชอบทำตัวอ่อนแอ ไม่ค่อยชอบให้ใครมาสงสาร

แต่ผมอยากให้เธอมีกำลังใจที่จะต่อสู้ให้ผ่านพ้นเรื่องนี้ไปให้ได้

ตอนแรกเธอก็ไม่ค่อยอยากจะบอกผมหรอก เธอกลัวผมจะคิดมาก

ตอนแรกเธอก็บอกคร่าวๆ ว่าเป็นไมเกรน ปวดหัว และไปหาหมอ เมื่อมีอาการปวดหัวบ่อยขึ้น

ต่อมาเธอบอกว่าเธอเป็น ซีสต์ในสมอง หมอบอกต้องฉายรังสี วันจันและศุกร์ ได้สัก 1 - 2 สัปดาห์

จนเมื่อวาน วันเสาร์ที่ 4 ก.ค. เธอต้องไปนอน โรงพยาบาล เพื่อทำการผ่าตัด แต่เธอก็ไม่อยากจะบอกผมกลัวผมเครียดและคิดมาก

และเธอพูดว่า มีปัญหานิดหน่อย ถ้าพรุ่งนี้หายไป ไม่ต้องโทมาน่ะ และเดี่ยวถ้าเธอพร้อมเธอจะติดต่อกลับมา ดีใจที่ได้รู้จักผม แต่บอกปัญหาไม่ได้จริง ๆ ไม่ต้องคิดมากน่ะ

จนผมเริ่มคิดมากละ ทำไมต้องหาย หายไปทำไม ไม่ให้คิดมากได้ไงอยู่ดี ๆ ก็หายไปไม่รู้สาเหตุอะไรเลย

จนผมถามจนเธอยอมบอกว่า เป็นก้อนซีสต์ในสมอง และเป็นก้อนเนื้อร้าย และหมอบอกเธอว่า ต้องผ่า โอกาสรอดมีไม่มาก หรือถ้ารอดก็ไม่รู้จะกลับมาเหมือนเดิมไหม และเธอบอกผมว่า ไม่ต้องเครีดยน่ะ

ผมก็ตอบกลับไปว่าไม่ต้องคิดมากน่ะ หายอยู่แล้ว และให้เขาสัญญาว่า จะหายและกลับมาคุยแบบเดิมอีก

และเธอก็ให้สัญญากับผมว่า เธอจะหายและกลับมาคุยกับผมอีก แต่ในระหว่างคุยเธอจะบอกว่า ปวดหัวบ่อย ๆ

ผมก็ได้ให้กำลังใจเธอ จนไม่รู้จะช่วยเธออย่างไร จนวันนี้คุยกับเธอจนเธอบอกว่า เดี่ยวค่อทักมาน่ะ เพราะปวดหัวมาก

เหลือเวลาไม่กี่ ชม แล้วเธอจะเข้า ห้องผ่าตัด รบกวนเพื่อน ๆ พี่  ๆ น้อง ๆ ให้กำลังใจหน่อยครับ !! ผมจะให้เธอดูก่อนเข้าห้องผ่าตัดคืนนี้ครับ

ขอบคุณครับ