สวัสดีค่ะ ก็ขอตั้งกระทู้จริงจังนิดหนึ่ง
ถ้ากลับไปอ่านก็จะเห็นว่าบางกระทู้ก็ดราม่า ถ้าเล่าง่ายๆก็คือเราอยู่กับพ่อแม่ไม่แท้ค่ะ
พ่อแม่เราทิ้งเราไปตั้งแต่ยังเด็กเคยเจอพ่อบ้างแต่ก็เด็กมากแล้วแถมพึ่งมารู้เอาตอนโตว่าเป็นพ่ออีก
รู้ด้วยตัวเองอีกต่างหากส่วนแม่ไม่เคยเจอหน้าเลยคะรู้แต่ชื่อ แล้สพ่อแม่ที่เราอยู่ด้วยนี้คือตากับยายนั้นเอง
แต่เราก็เรียกเขาว่าพ่อแม่ตั้งแต่เด็กอะคะ แต่เขาทั้ง 2ยังไม่รู้นะคะว่าเรารู้แล้ว แต่เราไม่เคยน้อยใจคะที่ไม่มีพ่อแม่แท้ๆ
เพราะถึงเราจะรู้แล้วแต่คนที่เลี้ยงดูเรามาตลอดคือตายาย ก็พอใจแล้วค่ะ แต่ก็อยากจะเห็นหน้าแม่สักครั้งแต่ก็หาไม่เจอ
ไม่กล้าถามพ่อแม่ปัจจุบันด้วยกลัวเขาจะรู้ว่าเรารู้แล้วแล้วท่านจะเสียใจ เพราะที่ท่านไม่บอกก็คงมีเหตุผลบางอย่าง
แต่เพราะมีเรื่องหลายๆเรื่องรุมเร้าตัวเราก็ไม่ทันรู้ตัวหรอกค่ะแต่เห็นแม่พูดกับพ่อเหมือนประมาณว่าไม่ได้สนใจเราแล้วอะคะ
คือแม่ปัจุบันเราค่อยข้างธรรมะธรรมโม แต่พอมีเรื่องมากๆเขาก็เลยพูดกับตาประมาณว่าเหมือนไม่มีอะไรให้ต้องอยู่แล้วอะคะ
ตาเราเขาก็ไม่น่าจะสนใจอยู่แล้วเขาไม่ค่อยสนใจเราหรอกค่ะ ทุกวันนี้ก็มีแต่แม่ แต่พอแม่เขาพูดเหมือนไม่เห็นเราอยู่ในสายตา
ก็แอบน้อยใจคะ เพราะในทางเดียวกันแม่เขาก็ไม่มีสายเลือดเดียวกับเราค่ะพ่อแท้ๆเราเป็นลูกของตาคือพ่อคนปัจจุบันเรา
แต่แม่คือเมียใหม่ตาเราค่ะแต่แต่งกับตาเรานานแล้วตั้งแต่พ่อแท้ๆเรายังไม่มีเราอีกมั้ง คราวนี้เราเลยลองมาคิดคะ
แม่เราก็ไม่สนใจเราตาก็ไม่สนใจแล้ว เราจะอยู่ไปเพื่อใคร? เราว่าเพราะแบบนี้ละมั้งเราถึงอยากย้อนเวลาถ้าไม่อยากรู้
อยากเห็นก็คงไม่เห็นสูติบัตร ไม่ต้องมานั้งถามตัวเองว่าอยู่ไปเพื่อใคร ที่จริงเราว่าเราตายตอนนี้เลยก็น่าจะได้
นั้นคือคำถามที่เราต้องการคำตอบค่ะพ่อแม่ทั้งเก่าและใหม่ก็ไม่ต้องการพี่น้องแท้ๆก็ไม่มีเป็นลูกคนเดียว พี่น้องคนอื่นๆ
ก็ลูกติดแม่เราที่โตกันหมดแล้ว ส่วนอีกส่วนก็ลูกเมียเก่าพ่อนี้ก็โตทำงานหมดแล้ว เราอยู่ไปเพื่อใครแล้วทำไมอะคะ?
ใครตอบเเราได้บ้าง เพื่อตัวเองอ้อค่ะ? ทำไมต้องอยู่เพื่อตัวเองอะเอาจริงๆเราก็ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วด้วย
ไม่ได้เรียกร้องความสนใจนะกระทู้นี้ แค่อยากรู้เท่านั้น
เคยมั้ยค่ะ ตกอยู่ในความคิดที่ว่าไม่รู้จะอยู่ไปเพื่อใคร?
ถ้ากลับไปอ่านก็จะเห็นว่าบางกระทู้ก็ดราม่า ถ้าเล่าง่ายๆก็คือเราอยู่กับพ่อแม่ไม่แท้ค่ะ
พ่อแม่เราทิ้งเราไปตั้งแต่ยังเด็กเคยเจอพ่อบ้างแต่ก็เด็กมากแล้วแถมพึ่งมารู้เอาตอนโตว่าเป็นพ่ออีก
รู้ด้วยตัวเองอีกต่างหากส่วนแม่ไม่เคยเจอหน้าเลยคะรู้แต่ชื่อ แล้สพ่อแม่ที่เราอยู่ด้วยนี้คือตากับยายนั้นเอง
แต่เราก็เรียกเขาว่าพ่อแม่ตั้งแต่เด็กอะคะ แต่เขาทั้ง 2ยังไม่รู้นะคะว่าเรารู้แล้ว แต่เราไม่เคยน้อยใจคะที่ไม่มีพ่อแม่แท้ๆ
เพราะถึงเราจะรู้แล้วแต่คนที่เลี้ยงดูเรามาตลอดคือตายาย ก็พอใจแล้วค่ะ แต่ก็อยากจะเห็นหน้าแม่สักครั้งแต่ก็หาไม่เจอ
ไม่กล้าถามพ่อแม่ปัจจุบันด้วยกลัวเขาจะรู้ว่าเรารู้แล้วแล้วท่านจะเสียใจ เพราะที่ท่านไม่บอกก็คงมีเหตุผลบางอย่าง
แต่เพราะมีเรื่องหลายๆเรื่องรุมเร้าตัวเราก็ไม่ทันรู้ตัวหรอกค่ะแต่เห็นแม่พูดกับพ่อเหมือนประมาณว่าไม่ได้สนใจเราแล้วอะคะ
คือแม่ปัจุบันเราค่อยข้างธรรมะธรรมโม แต่พอมีเรื่องมากๆเขาก็เลยพูดกับตาประมาณว่าเหมือนไม่มีอะไรให้ต้องอยู่แล้วอะคะ
ตาเราเขาก็ไม่น่าจะสนใจอยู่แล้วเขาไม่ค่อยสนใจเราหรอกค่ะ ทุกวันนี้ก็มีแต่แม่ แต่พอแม่เขาพูดเหมือนไม่เห็นเราอยู่ในสายตา
ก็แอบน้อยใจคะ เพราะในทางเดียวกันแม่เขาก็ไม่มีสายเลือดเดียวกับเราค่ะพ่อแท้ๆเราเป็นลูกของตาคือพ่อคนปัจจุบันเรา
แต่แม่คือเมียใหม่ตาเราค่ะแต่แต่งกับตาเรานานแล้วตั้งแต่พ่อแท้ๆเรายังไม่มีเราอีกมั้ง คราวนี้เราเลยลองมาคิดคะ
แม่เราก็ไม่สนใจเราตาก็ไม่สนใจแล้ว เราจะอยู่ไปเพื่อใคร? เราว่าเพราะแบบนี้ละมั้งเราถึงอยากย้อนเวลาถ้าไม่อยากรู้
อยากเห็นก็คงไม่เห็นสูติบัตร ไม่ต้องมานั้งถามตัวเองว่าอยู่ไปเพื่อใคร ที่จริงเราว่าเราตายตอนนี้เลยก็น่าจะได้
นั้นคือคำถามที่เราต้องการคำตอบค่ะพ่อแม่ทั้งเก่าและใหม่ก็ไม่ต้องการพี่น้องแท้ๆก็ไม่มีเป็นลูกคนเดียว พี่น้องคนอื่นๆ
ก็ลูกติดแม่เราที่โตกันหมดแล้ว ส่วนอีกส่วนก็ลูกเมียเก่าพ่อนี้ก็โตทำงานหมดแล้ว เราอยู่ไปเพื่อใครแล้วทำไมอะคะ?
ใครตอบเเราได้บ้าง เพื่อตัวเองอ้อค่ะ? ทำไมต้องอยู่เพื่อตัวเองอะเอาจริงๆเราก็ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วด้วย
ไม่ได้เรียกร้องความสนใจนะกระทู้นี้ แค่อยากรู้เท่านั้น