การขอมาเรียนหลังจากช่วงเวลาเลิกงานถือเป็นการเห็นแก่ตัวมั้ยค่ะ

ประเด็นที่เราคิดไม่ตกอยู่ตอนนี้ และอยากปรึกษาเพื่อนๆทุกคน คือ
   เราจะไปลงเรียนพิเศษ Toeic แบบตะลุยโจทย์โดยในตอนแรกจะเรียนวันเสาร์-อาทิตย์ มันก้ติดที่ว่า เรามีเรียนภาษาอังกฤษในวันอาทิตย์ช่วงบ่าย และวันเสาร์เราต้องมาทำงานเกือบทุกอาทิตย์(ตามจริงที่ทำงานทำ จันทร์-ศุกร์) เราเลยไปดูคอร์สอีกคอร์สนึงซึ่งเปิดสอนในวันอังคารและพฤหัส เวลา 18.00-20.30น. ซึ่งเรากะแล้วว่าเราออกจากที่ทำงานสักห้าโมงรีบนั่งบีทีเอสลงหน้าสถาบันที่เรียนพอดี ชั่วโมงครึ่งน่าจะทัน (เราต้องต่อ 2 แถวแล้วมาต่อบีทีเอสสุดสายไปอารีย์คะ) ทีนี้พอประชุมแผนกเราเห็นว่าทุกคนอยู่พร้อมกัน เราเลยขออนุญาติโดยบอกว่า
    เรา :  เอ่อ หนูขอวันอังคารกะพฤหัส..,,
    หัวหน้า : ขออะไรอีกล้ะครับ
    เรา :  กลับเร้ว 6 อาทิตย์นะ กลับประมาณ 5 โมง เราจะไปเรียน บลาๆๆ
    บุคคลร่วมแผนกคนที่ 1 :  โอ้ว งั้นกุไปลงเรียนบ้าง
    บุคคลร่วมแผนกคนที่ 2 :  อย่าไปเชื่อมัน งั้นผมก้ต้องไปส่งคนเรียน
    หัวหน้า :  ไหนใครบอกว่า ปกติอยู่ที่ทำงาน(เรากะหัวหน้านั่งทำงานคนละที่) กลับห้าโมงตลอด
    เรา :  งั้นคงไม่เรียนอะไรและ พูดด้วนร้ำเสียงละเหี่ยๆ
    ซึ่งในความเป็นจริง  เรากลับดึกตลอด เคยกลับเร้วสุด(ตอนไม่มีธุระ) คือ หกโมงครึ่งเกือบทุ่มนึง สิ่งที่เค้าพูดทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยดี
บางทีก้คิดนะว่าเค้าึงพูดเล่น แต่มันก้เก็บมานั่งคิดตลอด เนื่องจากก่อนหน้านี้ช่วงต้นปี ปู่เราเสีย เราก้บอกว่า วันนี้เรากลับห้าโมงนะโดยทุกคนรุ้นะว่าปู่เราเสีย พี่ในแผนกเบอร์ 1. พูดว่า. หาข้ออ้างกลับเร็วบ้างดีกว่า
     อ่อ ตามปกติหัวหน้าและพี่เบอร์ 1,2 จะทำงานอยุ่ที่เดียวกัน มีเราแยกออกมาคนเดียว โดยหัวหน้าและเบอร์ 1 จะมากลับพร้อมกันตลอดซึ่งบางทีจะดึกเพราะหัวหน้าเราต้องรอน้องที่ทำงานอยุ่ที่เดียวกัน กลับพร้อมกันและพี่เบอร์ 1 จะติดรถมาด้วยซึ่งก้เคยบ้างที่ดึกมาก เรียกง่ายๆว่าแผนกเราจะมีเรา หัวหน้า พี่เบอร์1 ที่จะกลับดึกซึ่งถ้าไม่มีเหตุผิดปกติคือ 2 ทุ่ม-3ทุ่ม

   สิ่งที่เราเล่ามาทั้งหมดเลยทำให้เราคิดว่า การที่เราขอมาเรียนวันอังคารกะพฤหัส ติดกัน 6 สัปดาห์ มันถือเป็นการเห็นแห่ตัวมั้ยค่ะ