เรามาอยู่บ้านแฟน ได้ 2 เดือนแล้ว แล้วเราก็ต้องไปฝึกงาน หยุดอาทิตย์ละ 1 วัน คือวันอาทิตย์ เข้างาน 8โมง เลิก5 โมงเย็น กลับมาล้างจาน ทำกับข้าว พยายามไม่ให้ขาดตกบกพร่อง พอวันหยุด ก็ ซักผ้า ของเรากับแฟน (แยกกันซัก ต่างคนต่างซัก) ซักเสร็จ กวาดบ้าน ถู บ้าน ขัดห้องน้ำ ล้างจาน พอทำงานบ้านเสร็จ ก็ออกไปช่วยแม่แฟนขายของ หั่นของ บ่าย 3 โมงกลับบ้าน ก็มารีดผ้า ทั้งของแฟนเรา ของเรา และ น้องแฟน (น้องไม่แท้) เหมือนเราไม่ได้หยุดเลย เราก็ทำหมดทุกอย่างนะ เราเข้ากับคนในครอบครัวแฟนได้ทุกคน ไม่ว่าจะแม่ พ่อ พี่น้อง ยกเว้นคนเดียว ยาย(แม่ของแม่แฟน) ซึ่ง เอาใจเขาไม่ถูกจริงๆ สั่งไรทำหมดค่ะ บ่นไรไม่เคยเถียง แต่เขามาว่าเราว่า ขี้เกียด ไม่ทำไรเลย มิหนำซ้ำนะ ไปบอกคนอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัวด้วย เรานี่เครียดเลยค่ะ คนข้างนอกจะมองเรายังไง เราไม่ถูบ้านอยู่ครึ่ง 1 เพราะ แม่บอกว่า ออกไปช่วยด่วน ก็เลยไม่ได้ถู ปรากฏว่า เขาไปพูดกับคนอื่นว่าเราไม่ทำอะไรเลย เราก็บอกแม่แฟนนะว่า เพราะอะไร แม่แฟนเขาเข้าใจ ไม่ว่าอะไร เขาขอแค่ให้ทำก็พอ แต่ยายเขา สั่งอะไรเรามา เราทำหมดเลยนะ สั่งล้างจาน เพราะเขาทำไม่ไหว เราก็ทำแทนหมด บ้านบอกให้ถูแทนก็ทำ บ่นว่าห้องน้ำลื่นเราก็ไปขัดให้ ผ้ารีดให้หลานไม่ไหว เราก็รีดให้ แค่นี้ เราขี้เกียจมากเลยหรอ เราเครียด เราเหนื่อยจากที่ฝึกงานมาก ฝึกงานก็ไม่ได้ตังนะคะ ไม่มีเงินหมุนค่ะ มีแต่เงินออก พยายามไม่กินของจุกจิก ห่อข้าวไปกินที่ฝึกงานเองค่ะ กลับมาห็เหนื่อย เราพูดให้แฟนฟัง แฟนบอกว่า ให้อดทน ทุกคนเข้าใจเราหมด ยกเว้น ยาย เขาคนเดียว เรานี่แทบอยากจะกลับบ้านเลย แต่กลับไปก็ต้องใช้เงินไปที่ฝึกงาน(ที่บ้านตอนนี้ช็อตเรื่องเงินค่ะ แล้วยังต้องมาฝึกงานทั้งๆที่ไม่ได้เงิน) ก็เลยต้องอดทนอยู่ต่อ พี่ชายแท้ๆของเราบอกว่า ถ้าไม่ไหวก็กลับบ้านมา กลับมาอยู่บ้าน เราขี้เกียดขนาดนั้นเลยหรอค้ะ? ทำทุกอย่างที่เขาสั่ง เพื่อไม่ให้ขาดตกบกพร่อง เหนื่อยไม่เคยพูดออกมาให้เขาได้ยิน ท้อก็ไม่เคยเอ่ยปาก เราไม่ดีหรอค่ะ

ปล.ฝึกงาน 1 ปีนะคะ