สวัสดีค่ะ หนูอายุ20 อาศัยอยู่กับแฟนอายุ24 หนูออกจากโรงเรียนมาใช้ชีวิตกับแฟนได้3ปีกว่าแล้ว คือครอบครัวแฟนเปิดอู่ซ่อมรถกัน แล้วแฟนก็เปิดอยู่ด้วย แฟนเป็นช่างทำรถหรือก็เป็นคนหาเงินเข้าบ้านนั่นแหละค่ะ พอย้ายมาอยู่ด้วยกัน หนูก็ไม่ได้ทำงานเป็นหลักแหล่ง แบบไม่ได้ทำงานหาเงินอ่ะค่ะ หน้าที่หนูคือเขียนบิล สั่งอะไหล่ เช็คสต็อกไหล่ ติดต่อลูกค้า ติดต่อร้านอะไหล่ จัดอะไหล่ บริหารเงิน และทำงานบ้านทุกอย่าง แต่หนูขี้เกียจมาก งานบ้านไม่ดี ห้องรก ร้านรก ห้องน้ำนานๆล้างที และไม่ขยันทำงาน ไม่สนใจการทำงานเลย ช่วงนี้หนูไม่ตื่นลงมาทำงาน ตื่น11โมงบ้าง บ่ายบ้าง บ่ายสองบ้าง ถึงจะลงมาจากห้อง ลงมาก็ทำนู่นทำนี่นิดหน่อย แต่ส่วนใหญ่ลงมาก็มานอนเล่นโทรศัพท์ แฟนเรียกใช้ถึงไปทำงาน แต่ก่อนหนูไม่ได้เป็นหนักขนาดนี้ แรกๆหนูตื่น7โมงลงมาเปิดร้านได้ กวาดบ้านถูบ้านทุกวัน แต่ช่วงกลางวันก็ยังนอนเล่นโทรศัพท์เป็นส่วนใหญ่นะคะ จนช่วงนี้ที่หนูเป็นหนักๆไม่ตื่นลงมาทำงานเลย มันทำให้หนูมีปัญหาชีวิตคู่ค่ะ แฟนหนูเบื่อ เหนื่อย ไม่มีกำลังใจทำงาน และรักหนูน้อยลงค่ะ หนูรู้ทุกอย่างว่าหนูเอาเปรียบแฟน เห็นแก่ตัว ไม่เกรงใจแฟน ไม่สนใจความรู้สึกแฟน หนูพยายามปรับปรุงตัวหลายครั้งแล้ว แต่มันก็กลับมาเป็นแบบเดิม หนูเอาชนะความขี้เกียจไม่ได้เลย เวลาจะต้องลึกไปทำงานบ้านมันไม่มีแรงเลย มันไม่อยากทำ ลุกไปทำได้แป้ปเดียวก็กลับมานอนเล่นอีก หนูลุกจากเตียงยากมากๆ พอลุกขึ้นมาก็กลับไปนอนอีก มันสู้ความอยากนอนไม่ได้เลย วันๆนึงหนูไม่อยากทำอะไรเลยจริงๆ อยากนอน อยากนั่งเล่นโทรศัพท์ หนูสามารถนอนได้ทั้งวันเลยค่ะ มันไม่อยากลุกจริงๆ หนูจะทำยังไงดีคะ หนูรักแฟน ไม่อยากเสียแฟนไป เค้าเป็นคนขยันทำงาน ก่อนหน้านี้เค้ามีข้อเสียติดเหล้าติดเพื่อน แต่เค้าก็ปรับปรุงตัว เลิกติดเพื่อหนู ตอนนี้ถึงเวลาที่หนูต้องปรับปรุงตังเพื่อเค้าแล้ว หนูควรจะเอาชนะความขี้เกียจนี้ยังไงดี หรือหนูป่วยเป็นโรคทางจิตเวชอะไรหรือเปล่า หรือแค่ขี้เกียจเฉยๆ หนูไม่รู้เลย
ขี้เกียจมากถึงมากที่สุด ทำยังไงดี