ตามหัวข้อกระทู้ครับ ปัญหานี้แบบนี้มันเกิดจากอะไรหรอครับ การเลี้ยงดู ? สังคม ? เชื้อชาติ ? หรือ อะไรหรอครับ
ชอบไปยกข้อผิดพลาดของคนอื่นมาเถียง หรือบางทีเป็นเรื่องอื่นไปเลย ยกตัวอย่างเช่น
1. สมมติเหตุการณ์ ไปกินข้าวมันไก่ ร้านนึง แล้วถามเจ้าของร้านว่า ทำไมน้ำแกงมันไม่ร้อนเลยอ่ะครับ แต่เจ้าของร้านตอบกลับมาว่า ที่ร้านข้าวขาหมูร้านนั้นยังไม่ร้อนเลย เอ่อ...... คือ.....
2. สมมติเหตุการณ์ เจอคนจอดรถในที่ห้ามจอด เขาตอบว่าคันข้างหน้าผมยังจอดได้เลย
3. เหตุการณ์จริง พี่ครับ ใน power point อันนี้พี่สะกดคำตรงนี้ผิดอ่ะครับ ..... นิดหน่อยน่ะน้อง หัวหน้าพี่ยังพิมพ์ผิดได้เลย ....แล้วก็ไม่แก้ Present ไปทั้งยังงั้นอีกต่างหาก
4. เหตุการณ์จริง น้องครับ น้องครับ ตรงนี้มันดูไม่สวยอ่ะครับ ขนาดอักษรมันไม่เท่ากัน แล้วตรงนี้ เส้นความหนาก็ไม่เท่ากันด้วยอ่ะครับ ครั้งหน้าก็ระมัดระวังหน่อยนะครับ อ่าวพี่ตอนผมทำมันเท่ากันนะ พี่อ่ะไปทำให้มันไม่เท่าเปล่า แล้วผมก็เลยเปิดไฟล์ในอีเมล์ที่น้องส่งมาให้ดู สรุปไม่เท่าจริงๆ ...อ่าว พี่สงสัยอีเมล์มันไม่ดีมั้งครับ เอ่ออออ ....แค่ตอบว่า "ครับจะระมัดระวังครับ" มันยากนักหรอ
5. สมมติเหตุการณ์ ฝ่ายขาย ถามฝ่ายจัดซื้อว่า ทำไมของได้ล่าช้าจัง ฝ่ายจัดซื้อตอบว่า แล้วทำไมฝ่ายขาย ทำยอดขายไม่ได้ตามเป้าเลยล่ะ...เอ่อออมันคนละเรื่องป่ะครับ หรือ น้องๆนัดสัมภาษณ์แล้วไม่มา ทำไมไม่โทรแจ้งพี่ล่ะ อ่าวที HR ยังไม่โทรบอกเลยว่าได้หรือไม่ได้งาน <<< เข้าใจว่า HR ก็ผิด แต่ไม่ใช่ข้ออ้างที่ น้องจะทำผิดตามนะครับ
6. เหตุการณ์จริง พี่ครับ ผมสามารถเข้าออฟฟิศตอนกลางคืนได้ไหมครับ พอดีจะไม่อยากแบกโนตบุคไปเที่ยงกลางคืนอ่ะครับ
เพื่อนร่วมงานผม : ไม่ได้ครับน้อง
ผมเสริม : ถ้าน้องอยากเข้าจริง น้องไปหาหัวหน้า คนนู้นละกันครับ
เพื่อนร่วมงาน : ทำไม นิสัยไม่ดีเลยอ่ะ ไปชี้โพรงให้กระรอกทำไม ถ้ามันเข้ามาขโมยของทำไง
ผม : มาว่าผม นิสัยไม่ดีได้ยังไง ผมไม่ได้ชี้โพรง ผมแค่ให้ไปขออนุญาตผู้มีอำนาจ แค่นั้นเอง
เพื่อนร่วมงาน : นั่นแหล่ะ เรียกชี้โพรง
ผม : ..ให้ตายเถอะ
6 ข้อข้างต้นเป็นแค่ตัวอย่างนะครับ ซึ่งในชีวิตจริง ผมเชื่อว่าหลาย ๆท่านเจอมากกว่านี้อีกมาก ทำให้ผมเกิดคำถามว่า ทำไมการยอมรับผิดมันยากขนาดนั้นเลยหรอครับ
โดยส่วนตัวแล้ว ผมมองว่า เราผิดก็คือเราผิด เราจะไปลากคนอื่นมาทำไม หรือจะใช้เหตุว่า คนอื่นยังทำผิด ทำไมเราจะทำผิดไม่ได้ มันก็ดูจะแปลกๆเกินไป
ทำไมคนไทย ถึงยอมรับผิดกันไม่เป็นครับ
ชอบไปยกข้อผิดพลาดของคนอื่นมาเถียง หรือบางทีเป็นเรื่องอื่นไปเลย ยกตัวอย่างเช่น
1. สมมติเหตุการณ์ ไปกินข้าวมันไก่ ร้านนึง แล้วถามเจ้าของร้านว่า ทำไมน้ำแกงมันไม่ร้อนเลยอ่ะครับ แต่เจ้าของร้านตอบกลับมาว่า ที่ร้านข้าวขาหมูร้านนั้นยังไม่ร้อนเลย เอ่อ...... คือ.....
2. สมมติเหตุการณ์ เจอคนจอดรถในที่ห้ามจอด เขาตอบว่าคันข้างหน้าผมยังจอดได้เลย
3. เหตุการณ์จริง พี่ครับ ใน power point อันนี้พี่สะกดคำตรงนี้ผิดอ่ะครับ ..... นิดหน่อยน่ะน้อง หัวหน้าพี่ยังพิมพ์ผิดได้เลย ....แล้วก็ไม่แก้ Present ไปทั้งยังงั้นอีกต่างหาก
4. เหตุการณ์จริง น้องครับ น้องครับ ตรงนี้มันดูไม่สวยอ่ะครับ ขนาดอักษรมันไม่เท่ากัน แล้วตรงนี้ เส้นความหนาก็ไม่เท่ากันด้วยอ่ะครับ ครั้งหน้าก็ระมัดระวังหน่อยนะครับ อ่าวพี่ตอนผมทำมันเท่ากันนะ พี่อ่ะไปทำให้มันไม่เท่าเปล่า แล้วผมก็เลยเปิดไฟล์ในอีเมล์ที่น้องส่งมาให้ดู สรุปไม่เท่าจริงๆ ...อ่าว พี่สงสัยอีเมล์มันไม่ดีมั้งครับ เอ่ออออ ....แค่ตอบว่า "ครับจะระมัดระวังครับ" มันยากนักหรอ
5. สมมติเหตุการณ์ ฝ่ายขาย ถามฝ่ายจัดซื้อว่า ทำไมของได้ล่าช้าจัง ฝ่ายจัดซื้อตอบว่า แล้วทำไมฝ่ายขาย ทำยอดขายไม่ได้ตามเป้าเลยล่ะ...เอ่อออมันคนละเรื่องป่ะครับ หรือ น้องๆนัดสัมภาษณ์แล้วไม่มา ทำไมไม่โทรแจ้งพี่ล่ะ อ่าวที HR ยังไม่โทรบอกเลยว่าได้หรือไม่ได้งาน <<< เข้าใจว่า HR ก็ผิด แต่ไม่ใช่ข้ออ้างที่ น้องจะทำผิดตามนะครับ
6. เหตุการณ์จริง พี่ครับ ผมสามารถเข้าออฟฟิศตอนกลางคืนได้ไหมครับ พอดีจะไม่อยากแบกโนตบุคไปเที่ยงกลางคืนอ่ะครับ
เพื่อนร่วมงานผม : ไม่ได้ครับน้อง
ผมเสริม : ถ้าน้องอยากเข้าจริง น้องไปหาหัวหน้า คนนู้นละกันครับ
เพื่อนร่วมงาน : ทำไม นิสัยไม่ดีเลยอ่ะ ไปชี้โพรงให้กระรอกทำไม ถ้ามันเข้ามาขโมยของทำไง
ผม : มาว่าผม นิสัยไม่ดีได้ยังไง ผมไม่ได้ชี้โพรง ผมแค่ให้ไปขออนุญาตผู้มีอำนาจ แค่นั้นเอง
เพื่อนร่วมงาน : นั่นแหล่ะ เรียกชี้โพรง
ผม : ..ให้ตายเถอะ
6 ข้อข้างต้นเป็นแค่ตัวอย่างนะครับ ซึ่งในชีวิตจริง ผมเชื่อว่าหลาย ๆท่านเจอมากกว่านี้อีกมาก ทำให้ผมเกิดคำถามว่า ทำไมการยอมรับผิดมันยากขนาดนั้นเลยหรอครับ
โดยส่วนตัวแล้ว ผมมองว่า เราผิดก็คือเราผิด เราจะไปลากคนอื่นมาทำไม หรือจะใช้เหตุว่า คนอื่นยังทำผิด ทำไมเราจะทำผิดไม่ได้ มันก็ดูจะแปลกๆเกินไป