สวัสดี...เราแอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่งพี่แกเป็นคนเฟรนลี่กับทุกๆคน อบอุ่น และมีความน่ารักในตัวมากๆเลยหล่ะ
เราไม่เคยอยากมีหรือยุ่งอะไรกับเรื่องรักๆเลยเพราะคิดว่ามาหารักในวัยแบบนี้คงไม่เจอหรอก รักเเท้ ...
เรารู้จักกันมา 4 เดือนกว่าๆล่ะมั้งตั้งแต่วันแรกที่เจอวันถึงวันนี้เรายังคงเก็บความทรงจำดีๆมาตลอดเพราะพี่เขาให้กำลังใจเราเวลาที่ท้อ นั่นแหละทำให้เรารู้สึกดี พอมารู้ตัวว่าชอบพี่เขา ก็ต้องมานั่งคิดมากและเจ็บปวด เพราะพี่แกใจดีและอบอุ่นกับน้องๆทุกคนทำให้มีคนชอบแกเยอะแยะ ล้วนแต่หน้าตาดีกันทุกคน เราเลยเริ่มมาสนใจตัวเองมากขึ้น จากที่ไม่เคยซีเรียสกับตัวเองเลย จะอ้วนขึ้นดำขึ้นก็ปล่อยไป และเราก็ต้องอึ้งกินอีกครั้ง เมื่อแกดูจะสนใจคนที่อยู่ในกลุ่มด้วยกันอีกคน เขาคนนั้นทั้งสวยและเก่งในทุกๆด้าน พี่แกมักถามหา พูดถึง ถึงเขาตลอดเวลา... ต่างจากเราที่เวลาเราไม่อยู่แกไม่เคยพูดถึงหรืออะไรทั้งนั้น เราเลยเลือกที่จะไม่ทำให้พี่แกสงสัยว่ารู้สึกยังไง ทำเป็นไม่สนใจเวลาแกพูดแต่หูนี่หยุดฟังคำพูดของแกคนเดียว ทำเป็นไม่สนใจเวลาเขาสองคนอยู่ด้วยกัน หยอกกัน เเถมทำเป็นเชียร์อีกต่างหาก ทั้งๆที่ในใจแทบพูดไม่ออก จนถึงทุกวันนี้เขาสองคนสนิทกันมากขึ้นเเละเราก็เริ่มห่างพี่แกมากขึ้นเหมือนกัน...แต่ทุกครั้งที่ใกล้กันเราก็ยังรู้สึกดีกับแกเหมือนเดิมไม่เคยใช้คำว่าตัดใจได้สักที เวลาพี่แกทุกข์ใจหรือกลุ้มใจ เราก็ทำได้แค่บอกให้แกยิ้มแล้วทำทุกอย่างให้แกหายเครียดไม่ใช่การพูดหวานๆหรือทำท่าทางตลกตึงตัง แต่คอยช่วยแกแก้ปัญหาที่ผ่านเข้ามา... พอพี่แกดีขึ้นเราก็สุขใจไปด้วย แต่พอพี่แกดีขึ้นแล้ว พี่แกก็ไม่เห็นค่าเราอยู่ดี เห็นค่าแต่เขาคนนั้นทำอะไรก็ดีกว่าไปหมด บางทีก็เหนื่อยแต่จะให้ตัดใจคงทำไม่ได้...มันรักไปแล้ว จากนี้คงต้องเห็นเขาหยอกล้อกันต่อไป ถึงจะเจ็บแต่ขอให้พี่แกมีความสุขล่ะกัน คำว่า โลกสวย พึ่งเข้าใจมันก็วันนี้แหละ เราควรทำยังไงต่อไปดีให้เขาสนใจเราขึ้นบ้าง ต้องสวย ต้องดี ต้องเก่ง ต้องน่ารักกว่านี้งั้นหรอ ถึงจะสู้ใครได้บ้าง??
เรียกว่าโลกสวยด้วยหรอเรื่องรักๆ
เราไม่เคยอยากมีหรือยุ่งอะไรกับเรื่องรักๆเลยเพราะคิดว่ามาหารักในวัยแบบนี้คงไม่เจอหรอก รักเเท้ ...
เรารู้จักกันมา 4 เดือนกว่าๆล่ะมั้งตั้งแต่วันแรกที่เจอวันถึงวันนี้เรายังคงเก็บความทรงจำดีๆมาตลอดเพราะพี่เขาให้กำลังใจเราเวลาที่ท้อ นั่นแหละทำให้เรารู้สึกดี พอมารู้ตัวว่าชอบพี่เขา ก็ต้องมานั่งคิดมากและเจ็บปวด เพราะพี่แกใจดีและอบอุ่นกับน้องๆทุกคนทำให้มีคนชอบแกเยอะแยะ ล้วนแต่หน้าตาดีกันทุกคน เราเลยเริ่มมาสนใจตัวเองมากขึ้น จากที่ไม่เคยซีเรียสกับตัวเองเลย จะอ้วนขึ้นดำขึ้นก็ปล่อยไป และเราก็ต้องอึ้งกินอีกครั้ง เมื่อแกดูจะสนใจคนที่อยู่ในกลุ่มด้วยกันอีกคน เขาคนนั้นทั้งสวยและเก่งในทุกๆด้าน พี่แกมักถามหา พูดถึง ถึงเขาตลอดเวลา... ต่างจากเราที่เวลาเราไม่อยู่แกไม่เคยพูดถึงหรืออะไรทั้งนั้น เราเลยเลือกที่จะไม่ทำให้พี่แกสงสัยว่ารู้สึกยังไง ทำเป็นไม่สนใจเวลาแกพูดแต่หูนี่หยุดฟังคำพูดของแกคนเดียว ทำเป็นไม่สนใจเวลาเขาสองคนอยู่ด้วยกัน หยอกกัน เเถมทำเป็นเชียร์อีกต่างหาก ทั้งๆที่ในใจแทบพูดไม่ออก จนถึงทุกวันนี้เขาสองคนสนิทกันมากขึ้นเเละเราก็เริ่มห่างพี่แกมากขึ้นเหมือนกัน...แต่ทุกครั้งที่ใกล้กันเราก็ยังรู้สึกดีกับแกเหมือนเดิมไม่เคยใช้คำว่าตัดใจได้สักที เวลาพี่แกทุกข์ใจหรือกลุ้มใจ เราก็ทำได้แค่บอกให้แกยิ้มแล้วทำทุกอย่างให้แกหายเครียดไม่ใช่การพูดหวานๆหรือทำท่าทางตลกตึงตัง แต่คอยช่วยแกแก้ปัญหาที่ผ่านเข้ามา... พอพี่แกดีขึ้นเราก็สุขใจไปด้วย แต่พอพี่แกดีขึ้นแล้ว พี่แกก็ไม่เห็นค่าเราอยู่ดี เห็นค่าแต่เขาคนนั้นทำอะไรก็ดีกว่าไปหมด บางทีก็เหนื่อยแต่จะให้ตัดใจคงทำไม่ได้...มันรักไปแล้ว จากนี้คงต้องเห็นเขาหยอกล้อกันต่อไป ถึงจะเจ็บแต่ขอให้พี่แกมีความสุขล่ะกัน คำว่า โลกสวย พึ่งเข้าใจมันก็วันนี้แหละ เราควรทำยังไงต่อไปดีให้เขาสนใจเราขึ้นบ้าง ต้องสวย ต้องดี ต้องเก่ง ต้องน่ารักกว่านี้งั้นหรอ ถึงจะสู้ใครได้บ้าง??