รู้ว่ามีอยู่ก็สายไป ตอนจบ

(ต่อจากตอนแรก )สิ่งที่เราได้เจอคือมีคนมาดึงแขนเราและบอกว่า เพื่อนสาวเราฝากมาดูแล ผช คนนั่น คือแฟนเพื่อนเราเอง (เคยเจอกันสองรอบแล้ว)(เขาคือแฟนเพื่อน)..เราก็ยืมโทสับเขาโทรหาผชของเราเป็นร้อยๆสาย เขาก็ไม่รับเลยคะ เราก็ต้องจำใจกลับห้องพักที่เราจองไว้ สรุปสิ่งที่ได้รับคือห้องพักที่นุ้นบอกแคนเซิลเราไปแล้ว เพราะเราไม่มาเช็คอินวันศุกร์ (คิดในใจก็เพราะอีสายการบินสีเหลืองนี่แหละทำกูตกเครื่องเลยไม่ได้มา ) (คือกูจะซวยไปไหน บ้านตัวเองก็ไม่ใช่ ทุลักทุเลมาทำไม หมดทางไป ) ซวยตั้งแต่ตกเครื่อง มาถึงสิงคโปร์ยังโดนโรงแรมแคนเซิล !!! สรุปที่พักไม่มีคะ แฟนเพื่อนพาไปเที่ยวดูแลทั้งคืน จวน6โมงพาไปหาที่พัก4ชม. เพื่อนอาบน้ำเป็นเงินไทยก็เกือบ2พัน(แค่4ชม.) ซื้อไวไฟ4ชม. 500฿ คือเป็นเงินทุกอย่าง สึด!! จากนั้นแฟนเพื่อนก็กลับคะ เราก็เล่นไวไฟ เจอข้อความเขาเข้ามาบอกจะไปเจอที่สนามบิน เราก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเลยคะ คือตื่นเต้นมาก
ถึงสนามบินเราก็นั่งรอเขา เขาก็มาจริงคะ .. พาเราไปนั่งกินข้าว แต่ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้ว ฉันก็ลากกระเป๋าเอง ทำอะไรเองทุกอย่าง นั่งรถไฟฟ้าไปกินข้าวกัน นึกภาพออกมั้ยยืนบนรถไฟฟ้านะ แล้วมือถือกระเป๋าไม่ได้จับตัวห้อยอะคะ จังหวะรถไฟออกตัวเท่านั้นแหละ กูล้มล่ะ และผชกูก็เฉยไง !! ใจร้ายไปไหน(แอบสมน้ำหน้าตัวเอง ) ต้องพยุงตัวเองขึ้นมา <  และพอมาถึงร้านข้าว พอนั่งต่อหน้านางก็ขอร้องว่า อย่ามาเจออีกเลยได้มั้ย พอสักที เราสะอึกสักแปบ เลยคิดว่า กูผิดมากหรอ นี่กูรักนะ ทำไมวะ !! คิดในใจกูข้ามน้ำข้ามทะเลมา แต่ทำเหมือนกูไม่มีค่าเลย เริ่มโมโห !!! (จริงๆเขาไม่ผิดอะไรหรอก เราทำกับเขาสาระพัดนับไม่ถ้วน 555)
จากนั้นเราก็ใช้ร่างอันแหลกสลายแบกสังขารอันไร้เรี่ยวแรงกลับมาเมืองไทยสิคะ พร้อมเดินต่อไป .. มาถึงสนามบิน เขาก็ยังมีโทรมาถามคะ เราก็รู้สึกดี แต่พอเรากลับถึงบ้านเขาก็เงียบไปเลย (นี่กลางเรื่องละ จะจบแล้ว ใกล้แล้วๆ )
(ท้ายเรื่อง) เราก็ใช้หน้าที่เรียนไป แบบล้มทั้งยืน เพราะใจเรามันอ่อนแอ มันไม่โอเคแล้ว จนกระทั่ง เดือนมีนาคม58เขาก็โทรมา สรุปผ่านมาเดือนนึง เขาก็บอกว่าจะมาเจอนะ สิ้นเดือนมีนาคม ไอ่เราก็ดีใจสิค่ะ .. ก็คนมันยังรักอ่าเนอะ ..!! เอางี้เรานัดเจอกันที่ดอนเมืองพอเขาเจอฉัน เขาโถเข้ามากอด ฉันนี่น้ำตาไหลเลย ฉันบอกว่าพรุ่งนี้เราจะไปเสม็ดด้วยกันนะ นางก็โอเค เราก็มาถึงเสม็ดเลยคะ เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาชอบให้เราพาแว๊นมอไซด์รอบเกาะ เขานั่งซ้อนท้ายกอดเอวเรา และเอาหน้าของเขามาพาดบ่าฉันและกระซิบข้างหูว่ารักนะ (พิมพ์ไปมือสั่น ใจหวิว )เขาพาเราพายเรือ อุ้มฉันไปเล่นน้ำ เท้าเปลื้อนก็ล้างเท้า จูบเท้าฉัน เราดูพระอาทิตย์ตกเย็นด้วยกัน ดินเนอร์ใต้แสงเทียน จับมือเดินชายหาด เป็นเวลา 3คืนที่เราอยู่ด้วยกัน เขาบอกเขารักฉันมาก เรากลับมาวางแผนอนาคตกันอีกรอบ เขาบอกสัญญาจะไม่ทิ้งฉันไปไหน ! (อารมเหมือนคนไม่เคยเลิกกันมาก่อน ) ( คือมองแล้วรู้ว่ามันไม่ใช่แค่คำหวาน ) ( สายตาเขาบอกแบบนั้น)พอถึงวันกลับที่สนามบินดอนเมือง เราก็คุยกันก่อนจะแยกย้าย เขาบอกเราพร้อมกุมมือ บอกว่าเขารักฉันมาก ดูแลตัวเองดีๆ see u again เราก็จูบกันก่อนแยกย้าย
พอกลับมาใช้ชีวิตแบบปกติไม่ถึงสามอาทิตย์กลับมีข้อความจากเขาบอกว่า เราเลิกกันเถอะ ผมคิดว่าผมดูแลคุณอีกต่อไปไม่ได้แล้ว ให้คุณเจอผชที่ดีกว่าผม ผมอยากจะบอกคุณว่า ผมรักและจริงจังกับคุณจนกระทั่งสิ่งที่คุณทำในเดือนธันวาคม57 ผมจำเป็นต้องบลอคคุณ เพราะผมไม่ต้องการเห็นเรื่องราวเกี่ยวกับคุณอีกแล้ว ผมขอโทษที่ผิดสัญญา !!!!!!!!!!!!!!!!! อึ้ง ล้มทั้งยืน สตั้น10วิ แต่แปลกที่น้ำตาไม่ไหล แค่สงสัยว่า เดือนมีนาคม 58 ที่เราอยู่ด้วยกัน สามอาทิตย์ที่ผ่านมา ที่คุณทำดีกับฉัน บอกรัก บอกจะไม่ทิ้งกันไปไหน มันคืออะไร ?????????? ได้แต่สงสัย กับคำถามที่ติดในใจ บางคำพูด มันไม่สามรถอธิบายให้ลึกซึ้งได้ ''see u again คือเราจะไม่เจอกันอีก? เทอบอกฉันดูแลตัวเอง!!! แล้วจะพูดทำไมว่าเราจะเจอกันอีก ทั้งๆที่คุณรู้อยู่แก่ใจว่าคุณจะไป มาทำดีกับฉันทำไม เป็นคำถามที่ติดอยู่ในใจตลอดเวลา !!! สุดท้ายเขาก็หายไปจากชีวิตฉันด้วยการที่เขาปิดกั้นทุกอย่างในตัวเขา ไม่ให้เราเจออีก
รู้ว่าเรื่องราวความผิดที่ฉันทำมันร้ายแรง ทุกอย่างฉันทำลายมันเองกับมือ บางสิ่งบางอย่างไม่ได้ออกสื่อ อาจมองว่าสมควรแล้วเรามันโง่เองที่ทำตัวไม่ดี ทำลายทุกอย่างเองกับมือ แค่อยากจะเตือนใจหลายๆคน ว่าคำพูดที่ว่า ไม่เห็นโรงศพไม่หลั่งน้ำตา มันคือเรื่องจริง หรือคำว่า เราจะรู้ว่าของนั้นมีค่า ต่อเมื่อคุณได้เสียมันไปแล้ว เพราะฉะนั้นอย่าหลงระเริงจนลืมของสำคัญที่อยู่ในมือเรา เพราะถ้าวันนึงเราพลาด เราจะไม่มีโอกาสได้แก้ตัวเลย หรือถ้าเรามีโอกาสคุณจงใช้โอกาสนั้นทำมันให้ดีที่สุด เชื่อว่าหลายๆคนเคยเจ็บ แต่มันมีไม่กี่คนหรอกคะ ที่เราจะยอมปล่อยเขาไปง่ายๆอย่างเช่นเรื่องราวของฉันเอง โอเคฉันยอมรับผิดและฉันใช้โอกาสสุดท้ายทำดีที่สุดแล้ว (เหมือนเป็นกรรมอะ ที่เราทำกับคนก่อน) ( มันเป็นประโยคที่ยังวนในหัว ฉันบอกกับแฟนเก่าว่ารักเขาไม่ได้แล้ว และ คำพูดของฉันเหมือนกลับมาทิ้มแทงตัวเอง โดยออกจากลมปากคนที่เรารัก คือ ผมไม่ได้รักคุณแล้ว ) แต่สุดท้ายก็ต้องยอมปล่อยให้เขาไปเจอสิ่งที่ดี เอาใจช่วยคนที่ยังรักกันนะคะ ความรักมันเป็นสิ่งสวยงาม ความรักไม่ใช่เรื่องง่าย กว่าจะเจอกัน ไม่ง่ายเลยจริงๆกว่าเราจะสามารถรักใครสักคนได้สุดหัวใจ หรือถ้าไม่ได้รักใครสักคนก็อย่าไปหลอกเขาเลยนะคะ เพราะสักวันนึงมันจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเราเอง ตอนนี้ก็มีผช เข้ามาในชีวิตมากมาย แต่ไม่ง่ายเลยที่จะให้ใครสักคนมาแทนที่อีกคนในหัวใจ  (เคยมั้ยคะ ที่รู้สึกแย่และยังโทษตัวเองตลอดเวลา ) (ถ้าคุณรักใครจริงสักคน อย่าทำให้เขาเสียใจ หรือ ถ้าคุณรักใครจริงสักคน คุณจะเข้าใจความรู้สึกของฉันตอนนี้ จนบางทีแอบคิดว่า ตายจากกันยังดีสะกว่า !! ) ขอตัวปาดน้ำตาผู้แพ้แปบ สู้ต่อไป ขอบคุณทุกคนที่อ่านจบนะคะ   ไว้มีเรื่องราวดีๆจะมาแชร์ใหม่ ( นามปากกา BKR )