เรื่องราวความรักในโลกออนไลน์มาแชร์กัน + สิ่งที่อยากสารภาพ ให้เธอคนนั้นได้รู้

ตอนนี้เหมือนกับว่าเราจะหนักพอตัว 5555
เพราะด้วยเจ็บกับความรักเก่ามาด้วย ด้วยอะไรหลายๆอย่างที่ผ่านมามันทำให้ไม่กล้าลองกับความรักครั้งใหม่แบบจริงๆจังๆ
ก็เคยคิดนะว่าบางทีตัวเรามาตรฐานสูงไปแล้ว กับคนเก่าที่เราพอใจเขามากๆ
พอใจในขั้นที่แบบยอมทำทุกอย่างทุกทาง ไม่ว่าจะลำบากขนาดไหน(แต่เขาไม่รู้หรอก)
อืม... เอาเป็นเรารักคนเก่าแบบ ไม่รู้สึกแบบนั้นกับใครได้อีกเลยเป็นปี

ระหว่างนั้นก็เป็นคนคั่นเวลาของคนอื่นเค้าไปทั่วแหละ (รู้สึกเองนะ)
คือคนที่เจอทุกคนที่ผ่านมา บางคนเราก็รู้สึกดีกับเขานะ แต่มันเกินเลยไม่ได้
ความรู้สึกก็ไม่ได้อยากเทียบกับคนเก่าหรอก แต่เราไม่รู้สึกแบบคนรักเลยอ่ะ
มันจะหลงๆแค่ชั่วครู่ ให้ทำอะไรด้วยตลอดก็ไม่ไหว (เรารักอิสระหน่อยๆ)

หลายคนที่เราพยายามเปิดใจแล้วไม่ใช่ ก็จบตรงที่เราหายออกมาจากชีวิตเค้าเอง
พยายามไม่ตอบอะไรให้เป็นการให้ความหวัง

ตอนนี้เหมือนกรรมตามสนอง เพราะโลกดันเหวี่ยงคนที่ใช่มาให้เจอ
เจอแบบไม่คาดฝัน เพราะ

เพื่อนเอามือถือไปเล่น ไปรัวไลค์เค้า เค้าเลยทักกลับมา แล้วจากนั้นเราก็คุยกันตลอด

ด้วยความที่เราไม่อยากให้เค้าเข้าใจผิดเป็นอย่างอื่น ว่าเรามาเล่นๆแล้วจากไป
เลยเปิดใจออกหมด มีอะไรก็บอก (ในช่วงแรกๆ) บอกถึงขั้น แลกทวิตเตอร์กัน
ปกติแล้วไม่มีใครรู้ว่าเราใช้ทวิตเตอร์แอคไหน แต่เราบริสุทธิ์ใจ เราเลยให้เค้าไป เค้าก็ให้เรากลับมา
เรื่องมันเริ่มพีคตรงเพื่อนสนิทเค้าสารภาพรักริมทะเล (เราไลน์คุยกัน)
ใจนึงจากที่คุยๆกันมาด้วยความั่นใจว่าเค้าไม่มีใคร (ถามบ่อย) เริ่มแป้ว เพราะเรารู้จักเค้าได้ไม่นาน
แป้วไปอีกตรงที่เค้าหาว่าเราหน้าม่อ... ทั้งๆที่เราไม่ได้มีใครเลย อาจจะด้วยภาพพจน์เพื่อนฝูงเยอะ
อัธยาศัยดี - ดีมาก และสารพัดมุกที่สรรหามาเล่น มันเลยทำให้เราดูเป็นคนอย่างนั้น
ดูแย่ไปเลย ทำให้ความมั่นใจในตัวลดลงไปอีก

อีกอย่างก็คงจะเป็นเรื่องการส่งเพลงให้ฟัง ไม่รู้ว่ามีใครเป้นเหมือนกันรึเปล่า ตรงที่ เราฟังเราฟังทั้งเพลง
ให้เพลงไหนไป คือเราหมายความทุกคำ ทุกประโยค ทุกความรู้สึกตามนั้น
แต่เพลงที่เค้าให้เรากลับมาเราไม่รู้ว่าเค้าให้มาเพียงเพราะชื่อเพลง หรือประโยคใดประโยคหนึ่ง

ด้วยความไม่กล้าคิด... ความมั่นใจเลยลดลงไปอีก

พีคได้อีก ตรงที่เราไม่เคยคุยกันต่อหน้า
เจอกันแค่ผ่านๆ ในร้านเหล้า แต่คุยกันมาก็... เดือนนึงจะสองเดือนแล้ว
หลายคนอาจจะมองว่ามันเร็วนะ แต่สำหรับเรามันไม่เร็ว
ไม่ได้คิดจะคบเลยภายในเวลาสั้นๆ แต่แค่อยากจะพอรู้ความเป็นไปได้จะได้ตัดใจ
ถ้าหากว่าเราเป็นฝ่ายคิดไปเองคนเดียว และการเงียบหายไปคือคำตอบที่ชัดเจนจริงๆ
(เราไม่นึกเลยว่าการที่เราไม่อาบน้ำจะทำให้เธอไม่คุยกับเราจริงๆ TT
เราอาบน้ำเช้าเย็นเลยนะ )

สิ่งที่เคยพูดกันไว้เล่นๆ เราจำได้นะ แล้วก็อยากจะทำด้วยกัน
อย่างติวหนังสือ อย่างไปเที่ยวกัน (หรือคิดไปคนเดียววะ งงไปหมด)

สุดท้ายสิ่งที่อยากจะบอกก็คือ เราชอบเธอจริงๆนะ
แม้ว่าเราอาจจะไม่รู้จักกันขนาดนั้น และเราก็คงสู้เพื่อนเธอไม่ได้ ในเรื่องการรู้จักเธอ
สำหรับชีวิตเราที่ไม่ได้มีสีสันอะไรขนาดนั้น เรียนก็เหมือนพระโค(เสียงไทล์)
ไม่รู้ว่าตัวเองมีอะไรดีพอจะไปชอบเธอรึเปล่า ที่ผ่านมาอาจจะทำให้เธอรำคาญ
หรือรู้สึกลำบากใจ มีอะไรบอกกันตรงๆได้ เรารับได้ จะเลิกคุยหรือะไรไปเลยก็ได้
...จะเก็บเราไว้ก็ได้นะ... เราไม่ได้ว่า ถ้าสมมติว่าในปลายทาง มันอาจจะพอเป็นไปได้ที่เราจะได้คบกันจริงๆ

ลองคบกันก่อนก็ได้ ถ้ามันไม่เวิร์ค ก็แค่กลับไปเป็นคนไม่รู้จักกันเหมือนเดิม
(ไม่เคยอยากคบกับใครแบบนี้มาก่อนเลยอ่ะ)

อาจจะดูเหมือนเพ้อๆ ถ้าทุกท่านมีคำแนะนำอย่างไรก็ขอขอบคุณล่วงหน้าด้วย
หรือใครมีประสบการณ์แบบนี้พอแชร์ให้เป็นตัวอย่างในการจัดการกับความรู้สึกนี้บ้าง

ปล.อาจจะดูสับสนงงงวยแต่ไม่รู้จะบอกเธอคนนั้นยังไงแล้ว
และคำใบ้ว่าเธอเป็นใครก็อยู่ในสถานการณ์นั้นไปหมดแล้ว