ผมเกลียดผู้เป็นพ่อ ผมสมควรเกลียดมั้ยกับสิ่งที่เขาทำ ?

เพราะอะไรน่ะหรอ ทำไมผมถึงเกลียดเขาหรอ ??

ก็ไม่รู้สินะ.... รู้แค่ว่าคนเป็นลูกเกลียดคนเป็นพ่อมันผิดยังไง ??
การเกลียดใครสักคนมันต้องมีกำหนดด้วยหรอว่าห้ามเกลียดคนในครอบครัว เขาเกลียดฉันได้ ฉันก็เกลียดเขาได้

เมื่อฉันยังเด็กฉันจำเหตุการณ์ที่ทำร้ายฉันได้อย่างดี ฉันจำได้ว่าเขาทำลายของเล่นที่ฉันรักมากที่สุด ของเล่นที่ฉันรบเร้าให้แม่ซื้อให้ เป็นหุ่นยนต์จากขบวนการเทอร์โบเรนเจอร์ ถ้าจำไม่ผิดชื่อเอ็กซอนเมกาซ้อส แม่เพิ่งจะซื้อให้ฉันไปเมื่อวาน วันถัดมาฉันก็เล่นปกติ แต่พี่ฉันบอกว่ามันขยับแบบนี้ได้ ฉันก็ไม่ให้ทำเพราะฉันกลัวพัง เราก็แย่งกันไป แย่งกันมา

"ส่งเสียงห่าอะไรอยู่ได้ น่ารำคาญ"

นั่นเป็นคำพูด ก่อนที่เขาจะเดินมาด้วยอารมณ์โมโหแล้วกระทืบเข้าที่ของเล่นของฉัน ในตอนนั้น หุ่นยนต์ตัวรักของฉันก็กระจายเป็นเศษแตกละเอียด แม้ว่าตอนนั้นฉันจะยังเด็กไม่กี่ขวบ แต่ฉันก็รู้สึกเหมือนหัวใจโดนบดขยี้ ถูกทำลาย

.....ต่อหน้าต่อตาที่เขาทำลายของเล่นรักของฉันที่แม่อุตส่าซื้อให้จากการรบเร้าเพราะฉันอยากได้มากๆ ในตอนนั้นราคารู้สึกว่า200กว่าบาท ตอนนัเนฉันไม่ได้รู้สึกเสียดายหรืออะไรทั้งสิ้น ฉันมีแต่ความเสียใจ แต่ปัจจุบันนี้ฉันอายุ21 ฉันรู้สึกสงสารแม่ และเสียดายของเล่นในตอนนั้น และแน่นอนว่าทุกวันนี้ ฉันใส่หน้ากากเข้าหาเขา พูดคุยกับเขาตลอด เพราะฉันไม่เคยลืมเรื่องราวในอดีตที่ทำให้ฉันเสียใจอย่างมากได้

และทุกวันนี้ เขาอายุ56 เขาเริ่มเข้าสู่วัยทอง เขามีอาการทางประสาทด้วยอุบัติเหตุรถยนต์ เขาหงุดหงิดตลอดเวลา ฉันและแม่มักจะโดนเขาทำฤทธิ์ใส่บ่อยๆ แม้กระทั่งหมาของฉัน

.....การกระทำวันนี้ทำให้ฉันต้องออกมาตั้งกระทู้

หมาของฉัน หมาที่พี่ชายฉันเอามาเลี้ยง แต่พี่ชายก็ไม่ได้ดูแลทำให้ฉันกับแม่ดูแลแทน หมาของฉันฉันดูแลอย่างดีและมันก็รู้สามากเสียด้วย  แต่วันนี้ฝนตก ลมพัดอากาศเย็น มันเดินมานอนข้างๆฉัน ซึ่งข้างฉันมีหมอนอิงมันก็มานอนเบียดและเอาคางมาตั้งที่หมอนอิงที่ฉันหนุนอยู่  เขามาเห็นและก็ด่าว่า

"ทำไมให้มันมานอนตรงนี้ ไม่รู้จักที่อยู่ หมาก็อยู่ส่วนหมาอย่ามาทำว่าเป็นคน"

เขาด่าหมา ? หมาไม่รู้เรื่องอะไร มันก็แค่หนาว ฉันก็เปลี่ยนให้มันมานอนบนตัวฉันแทน แต่มันได้ยินเสียงหมาเห่า มันจึงเห่าตาม

....มันเกิดขึ้นเร็วมาก เขารีบเดินมาแล้วเตะหมาที่กำลังนอนบนตัวฉันอย่างแรง จนมันกลิ้งและร้อง มันวิ่งมาแอบใต้โต๊ะ ฉันเริ่มขัดขวางเขา เขาผลักโต๊ะออก เขากำลังจะกระทืบหมาของฉัน ฉันจำภาพนั้นได้เพราะมันเคยเกิดขึ้นกับของเล่นตอนเด็ก

ฉันจึงสวนหมัดเข้าไปที่ลำตัวของเขาเต็มๆ1หมัด และฉันก็รีบให้หมามันหนีออกไป

เขาลุกขึ้นมาหาฉัน "ไอ้เด็กเปรต!!" เขาตะโกนใส่หน้าฉันและตบหน้าฉันอย่างแรง1ครั้ง  

ฉันเก็บอารมณ์เอาไว้ ฉันไม่อยากโต้ตอบอะไร จนกระทั่งแม่มาฉันก็บอกแม่ทั้งหมด แม่ก็พูดมาว่า

"เขาเป็นพ่อ ถ้าไม่มีพ่อก็ไม่มีลูก อะไรที่ลูกยอมได้ก็ยอมไปบ้าง พ่อแก่แล้วนะ"

แม่ไม่ได้ปกป้องเขา แต่เหมือนเตือนสติฉันเอาไว้ ยังไงฉันก็เกลียดเขาอยู่ดี ตอนนี้ฉันอยู่งานศพญาติ แม่ก็ทะเลาะกับเขาเพราะจะให้ฉันขับซึ่งฉันขับดีกว่าและปลอดภัยกว่า เขาก็ทำฤทธิปิดประตูอย่างแรงและต่อยประตูจนมีรอยบุ๋ม

ฉันกับแม่จะต้องทนอยู่แบบนี้งั้นหรือ แล้วถ้ามหาลัยเปิดเทอมแม่ต้องอยู่กับเขาแค่2คนฉันจะทำยังไง ฉันสงสารหมาของฉัน มันไม่รู้เรื่องอะไรเลย มันแค่ทำตามสัญชาตญาณ แต่กลับโดนสันดานดิบของคนทำร้าย พี่ชายฉันก็ไปรบ3จังหวัดภาคใต้ ฉันควรจะทำยังไง

ฉันจะทำยังไงให้พ่อของฉันเป็นพ่อที่รักครอบครัว ดูแลทุกคนอย่างอบอุ่นได้บ้าง